IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Μυρωδιά εκλογών, οσμή παρακμής. Δηλητηριώδεις αναθυµιάσεις στην ατμόσφαιρα. Μυρωδιά εκλογών, οσμή παρακμής. Βαριά τοξικό νέφος. Θα ήταν στο χέρι της κυβερνητικής ηγεσίας να το διαλύσει. Για τις εκλογές, θα αρκούσε να ορίσει μια ημερομηνία – ώστε να μην αιωρούνται υποψίες ότι η στιγμή των εκλογών εξαρτάται από διάφορα «νταραβέρια». Θα μπορούσε να διαλυθεί και η αποπνικτική οσμή της παρακμής, που εκπέμπεται με επίκεντρο την ΕΥΠ. Εφόσον όλοι (μαζί, πλέον, και η κυβέρνηση) δέχονται ότι γίνονταν υποκλοπές τηλεφωνικών συνομιλιών υπουργών, κρατικών αξιωματούχων, επιχειρηματιών από την ΕΥΠ θα ήταν αυτονόητο να ριχτεί άπλετο φως. Με δυο λόγια, απόρρητο γιοκ. Μπορεί να ριχτεί φως; Τις όποιες υποκλοπές από την ΕΥΠ θα μπορούσε εύκολα να τις ανιχνεύσει η ΑΔΑΕ – αν ήθελε ο πρωθυπουργός. Τις όποιες παγιδεύσεις με Predator, θα μπορούσε εύκολα να τις ανιχνεύσει το σύστημα ασφαλείας που διαθέτει κι έχει προθυμοποιηθεί να μας το δανείσει το Ευρωκοινοβούλιο – αν ήθελε το προεδρείο της Βουλής. Δυστυχώς,

  Σχεδόν 1 δισ. τόνοι τροφίμων σπαταλώνται ετησίως.    «Εάν η ποσότητα των τροφίμων που πετάμε στα σκουπίδια κάθε χρόνο ήταν χώρα, θα ήταν η τρίτη κατά σειράν με τις υψηλότερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου». Με αυτή την πρόταση ξεκινάει ο Οργανισμός Περιβάλλοντος του ΟΗΕ την πρώτη έκθεσή του για την παγκόσμια σπατάλη τροφίμων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης, που δόθηκε προ ημερών στη δημοσιότητα, το 17% της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων, συγκεκριμένα 931 εκατ. τόνοι, πετιούνται κάθε χρόνο στα σκουπίδια, με τους 569 εκατ. τόνους να προέρχονται από τα νοικοκυριά (61%), τους 244 από τα εστιατόρια και τις υπηρεσίες επισιτισμού (26%) και τους 118 εκατ. τόνους από το λιανεμπόριο (13%). Η χώρα μας είναι μεταξύ των χωρών με την υψηλότερη κατά κεφαλήν ετήσια σπατάλη τροφίμων, συγκεκριμένα με 142 κιλά, όταν ο παγκόσμιος μέσος όρος είναι 74 κιλά. Στην Ευρώπη κατέχουμε την αρνητική πρωτιά. Στη δεύτερη χειρότερη θέση βρίσκεται η Μάλτα με 129 κιλά και στην τρίτη η Ουγγαρία με 94 κιλά, ενώ α

Χωριστά ρεύματα ανακύκλωσης σε δρόμο του Ελσίνκι. Οι κάδοι για τα κοινά απορρίμματα βρίσκονται μέσα στα κτίρια ή στις αυλές, ενώ η ανακύκλωση των υπολοίπων γίνεται σε εγκαταστάσεις όπως της φωτογραφίας, σε ειδικά κέντρα ή στα καταστήματα από όπου αγοράστηκε ένα προϊόν Διαχείριση απορριμμάτων:  κάν’ το όπως η Φινλανδία. . Ο Πάνος Καραμερτζάνης μένει τα τελευταία 10 χρόνια με την οικογένειά του στο Ελσίνκι, εργαζόμενος στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Χημικών. «Μένουμε σε μια μονοκατοικία στο προάστιο Εσπο. Οταν μετακομίσαμε, ξεκινήσαμε όπως όλοι να ενοικιάζουμε έναν κάδο απορριμμάτων από τον δήμο. Κάθε φορά που ο κάδος αυτός γεμίζει και τον αδειάζουν, ο δήμος μάς χρεώνει ένα ποσό, περίπου 7-8 ευρώ. Ο δήμος έρχεται βάσει προγράμματος που ζητείς εσύ – για παράδειγμα, στις διακοπές μπορείς να ζητήσεις να μην συλλέξουν σκουπίδια για δύο-τρεις εβδομάδες ή, αν έχεις κόσμο, να σου τον αδειάζουν κάθε μέρα. Στον κάδο αυτό μπορούν να πεταχτούν τα πάντα, εκτός από χημικά, μπαταρίες και άλλ

ΜΟΤΙΟΝΤΕΑΜ/ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΠΑΓΟΥΡΤΖΗΣ   Ο εξωφρενικός αριθμός των 77 εκατομμυρίων φακέλων και 53.850.000 φύλλων χαρτιού για ψηφοδέλτια (107.700 δεσμίδες x 500 φύλλα) είχε παραγγείλλει το υπουργείο Εργασίας τον περασμένο Φεβρουάριο για τις αυτοδιοικητικές κάλπες, τις Ευρωεκλογές αλλά και τις εθνικές εκλογές που έπονται στις 7 Ιουλίου.  Το συνολικό κόστος ανήλθε στα 7 εκατ. ευρώ, όμως το πιο λυπηρό από όλα στην συγκεκριμένη υπόθεση είναι η τεράστια οικολογική καταστροφή που συντελέστηκε για την τριπλή εκλογική αναμέτρηση καθώς και για αυτήν που ακολουθεί τον επόμενο μήνα. Μόνο στο δήμο Θεσσαλονίκης χρησιμοποιήθηκαν περίπου 500 έως και 1.000 τόνοι χαρτιού, σύμφωνα με τον Γιώργο Μήλιο, διευθυντή ενός εκ των μεγαλύτερων τυπογραφείων της Θεσσαλονίκης. ΜΟΤΙΟΝΤΕΑΜ/ΒΕΡΒΕΡΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ «Αν μιλήσουμε για τα μεμονωμένα ψηφοδέλτια ενός συνδυασμού και μόνο, για τους περίπου 400.000 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους στον δήμο Θεσσαλονίκης, μιλάμε για περίπου δύο με τρεις τόνους χαρτιού ανά τυπο

 Ξέρετε τι είναι τα  ΥΚΩ που πληρώνουμε ; Είναι η  χρηματοδότηση των μη διασυνδεδεμένων  νησιών και κυρίως της  Κρήτης . Συνολικά όλοι οι Έλληνες καταναλωτές ρεύματος ακόμα και σήμερα πληρώνουμε ετησίως  €750 [1]  εκατομμύρια  σε Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ) μέσω του λογαριασμού ρεύματος. Από τα €750, τα  €500 εκατομμύρια τα πληρώνουμε μόνο για την Κρήτη . Δηλαδή επιδοτούμε την Κρήτη να  καίει πετρέλαιο  για να  παράγει ρεύμα . Γιατί  καίει πετρέλαιο ; Γιατί ακόμα και σήμερα δεν έχουμε συνδέσει την Κρήτη στην πρίζα. Η λύση είναι να συνδέσουμε το νησί με το ηπειρωτικό μας σύστημα δηλαδή την  Κρήτη  με την  Πελοπόννησο  και κατόπιν την  Κρήτη με την  Αττική.    Η  Πελοπόννησος  είναι μεν πιο κοντά και άρα πιο εύκολο τεχνικά να συνδεθεί, αλλά το ρεύμα που μπορεί να εξάγει η  Πελοπόννησος  δεν μπορεί να καλύψει ούτε τις μισές ανάγκες της  Κρήτης . Ευτυχώς βέβαια που έστω η  μικρή διασύνδεση της Κρήτης  έχει αρχίσει να κατασκευάζεται με ορίζοντα ολοκλήρωσης τα  μέσα του 2020  κα

  'Don't feed the monster!' ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Homo plasticus – Εμείς και ο πλαστικός πολιτισμός μας.   THOMAS BARWICK VIA GETTY IMAGES «Μην τρέφετε το τέρας»:  Το κίνημα των γυναικών  που δεν αγοράζουν νέα ρούχα. Είναι αυτή η μεγαλύτερη προσωπική αλλαγή  που μπορούμε να κάνουμε για το περιβάλλον και την τσέπη μας;  Αν ρωτήσουμε τον εαυτό μας «πραγματικά το χρειάζομαι αυτό;» λίγο πριν δώσουμε στο ταμείο τα ρούχα που διαλέξαμε, η ειλικρινής απάντηση είναι συνήθως κατηγορηματικά όχι. Σύμφωνα με το φιλανθρωπικό πρόγραμμα Wrap , το οποίο προωθεί τη βιώσιμη διαχείριση των αποβλήτων, η μέση διάρκεια ζωής για ένα ρούχο στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι μόλις 2,2 χρόνια. Περίπου 30 δισ. λίρες αχρησιμοποίητων ρούχων κρέμονται στις ντουλάπες μόνο της Βρετανίας, και όμως όλοι εξακολουθούν να ψωνίζουν περισσότερα. «Κάθε εβδομάδα αγοράζουμε ρούχα 38 εκατομμυρίων λιρών και ρούχα 11 εκατομμυρίων πηγαίνουν στον χώρο υγειονομικής ταφής», λέει στον Guardian