Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Πεζοπορία

Το μαγικό φάρμακο: Περπάτημα !

Εικόνα
Το περπάτημα είτε γίνεται στην εξοχή είτε ακόμα και στη γειτονιά μας έχει τεράστια οφέλη για την υγεία μας. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι αν ο καθημερινός περίπατος ήταν χάπι, θα γινόταν μια από τις πιο δημοφιλείς συνταγές των γιατρών μιας και η συμβολή του στην υγεία είναι τεράστια. Το περπάτημα μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης πολλών νόσων: από έμφραγμα και εγκεφαλικό μέχρι κάταγμα ισχίου και γλαύκωμα. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, ωστόσο επιστημονικές έρευνες αποδεικνύουν τα παραπάνω. Το περπάτημα δε απαιτεί συνταγογράφηση, το ρίσκο παρενεργειών είναι ελάχιστο και τα οφέλη τεράστια:   Έλεγχος του Βάρους:  Σε συνδυασμό με υγιεινή διατροφή η φυσική άσκηση (περπάτημα) είναι το κλειδί για τον έλεγχο του βάρους. Η διατήρηση του βάρους σε φυσιολογικά επίπεδα μειώνει τις πιθανότητες για διαβήτη (τύπου 2), καρδιολογικά προβλήματα, εγκεφαλικό, καρκίνο, άπνοια ύπνου (παθολογικό ροχαλητό) και οστεοαρθρίτιδα Έλεγχος της πίεσης:  Η φυσική άσκηση δυναμώνει την καρδιά έ

Πεζοπορία στην Ελλάδα με... πιστοποίηση ΕΕ.

Εικόνα
Το   μονοπάτι του Μαινάλου  στην Πελοπόννησο, συνολικού μήκους 75 χιλιομέτρων, είναι το πρώτο στην Ελλάδα με ευρωπαϊκό πιστοποιητικό ποιότητας.  Μία ελληνική επιτυχία με γερμανικές «πινελιές». Όλα ξεκίνησαν όταν δύο φανατικοί πεζοπόροι, ο Γιάννης Λαγός από τη Στεμνίτσα Αρκαδίας και ο Γιώργος Κούλαλης από τη Θεσσαλονίκη, δέχθηκαν μία δελεαστική πρόταση μέσω E-Mail: Μήπως θα ήθελαν να συμμετάσχουν σε συνάντηση ορεινής πεζοπορίας στον Όλυμπο, στο πλαίσιο της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης, ώστε να ενημερωθούν για τη γερμανική τεχνογνωσία σε εναλλακτικές μορφές τουρισμού; Ήταν φθινόπωρο του 2013. Οι δύο φίλοι και κουμπάροι πήγαν στον Όλυμπο. Άκουσαν από τους ανθρώπους της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Πεζοπορίας (ERA) ότι στο εξωτερικό υπάρχουν χιλιάδες «φανατικοί» της πεζοπορίας, διατεθειμένοι να ταξιδέψουν πολλά χιλιόμετρα για να απολαύσουν μία ξεχωριστή διαδρομή. Το υποψιάζονταν βέβαια και οι ίδιοι, γιατί δεν ήταν... «χθεσινοί» στο άθλημα. Είχαν ήδη δοκιμάσει τις φημισμένες πεζοπορ

Bruce Chatwin:Ο υμνητής της νομαδικής ζωής.

Εικόνα
Bruce Chatwin Ταγμένος στην περιπέτεια και στο ταξίδι, γεφύρωσε το χάσμα μεταξύ δημοσιογραφίας και λογοτεχνίας και εισήλθε στην Ιστορία μέσω της Γεωγραφίας, προσδίδοντας στην πεζοπορία ένα σχεδόν θρησκευτικό περιεχόμενο Ηταν χαριτωμένος και διασκεδαστικός. Ηταν όμως και ματαιόδοξος και ατομιστής, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις συμπεριφερόταν με ανεξήγητη σκληρότητα. Αυτά και άλλα παρόμοια έχουν ειπωθεί για τον Μπρους Τσάτουιν, το ομορφόπαιδο που μυθοποιήθηκε, όχι μόνον όσο ζούσε αλλά και επί μια δεκαετία και πλέον μετά τον θάνατό του από AIDS, το 1989 στα 49 του χρόνια. Ο μύθος του επιβιώνει και σήμερα που η ταξιδιογραφία γνωρίζει νέα άνθηση - και σε αυτό η συμβολή του Τσάτουιν, ο οποίος εν τούτοις απέρριπτε τον όρο ταξιδιωτική λογοτεχνία, υπήρξε τεράστια. Η ζωή και το έργο του είναι η μεγαλύτερη διάψευση του μοντερνιστικού δόγματος ότι ο συγγραφέας δεν έχει βιογραφία. Ο Τσάτουιν ακόμη και την αρρώστια που τον οδήγησε στον θάνατο τη μυθοποίησε, ισχυριζόμενος σε μια συνέν

Πεζοπορίες στην Ελλάδα με τον Ηλία Βενέζη

Εικόνα
Ο Ηλίας Βενέζης στην Εφταλού στη Λέσβο, 1969 Η κ όρη του συγγραφέα της «Αιολικής γης», του «Νούμερου 31328» και της «Γαλήνης» Αννα Βενέζη-Κοσμετάτου μιλάει στο «Βήμα» για τη ζωή με τον πατέρα της  «Δεν κάναμε διακοπές, κάναμε παραθερισμό» διευκρινίζει η Αννα Βενέζη-Κοσμετάτου , η μοναχοκόρη του Ηλία Βενέζη . Βρισκόμαστε στο πατρικό της, στο διαμέρισμα της οδού Ηροδότου στο Κολωνάκι, όπου ο Βενέζης πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Η παρουσία του στον χώρο είναι ζωντανή: οι βιβλιοθήκες γεμάτες από τα βιβλία του, στους τοίχους αφίσες από παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου την εποχή που ήταν διευθυντής και πορτρέτα του από φίλους καλλιτέχνες, στα ράφια και στα τραπεζάκια φωτογραφίες του. Μια συνάντηση με την ενθουσιώδη αφηγήτρια Αννα Βενέζη σε μια εκδήλωση της Τράπεζας της Ελλάδος τον Απρίλιο του 2014, για τη συμπλήρωση των 110 χρόνων από τη γέννηση του αϊβαλιώτη συγγραφέα, ακαδημαϊκού και παλιού υπαλλήλου της, ενέπνευσε την ιδέα αυτού του αφιερώματος του «Βήματος»