Aρχαία Αθήνα,Ακρόπολη,Παρθενώνας!
(...) «Τους γνωρίζω, τους γνωρίζω, - μίλησα κ’ εγώ, - τους γνωρίζω και τους διαλαλώ ξέρω απ’ όλα τα τραγούδια μα για να τα πω, τα ταιριάζω τα τραγούδια στο δικό μου το σκοπό». Και το λόγο που αρχινήσαν έτσι τον τελειώνω εγώ: «Και σπρωγμένοι ως εδώ πέρα οι Αθάνατοι κ’ οι Ωραίοι από ανέμους και φουρτούνες και σεισμούς και χαλασμούς, και καραβοτσακισμένοι και σκληρά κατατρεμένοι κι από ξένους και δικούς! Και κρυψώνες ηύρανε και σκήτες, μοναστήρια και κελλιά,\ κ’ ηύρανε παλάτια και σκολιά, και δεν ηύρανε τον ήλιο και τη λευτεριά, και δεθήκαν κι αρρωστήσαν και χτικάσιαν τ’ απολλώνια τα κορμιά και γινήκαν βρυκολάκοι και στοιχιά. Βρήκαν κάτεργα και κάστρα και μια πλάση ξένη, μια στενή πλάση ξελογιάστρα. Ορνια γίνανε μπαλσαμωμένα, λείψανα λυπητερά, και μαρμαρωμένα βασιλόπουλα, η ζωή και η νιότη και η χαρά. Γίνανε ή σαν άρρωστα λουλούδια τροπικά στα θερμοκήπια, ή φυτρώσανε μαζί με τα χ