IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

΄Εργο Θ.Π.Βρυζάκη-Όρκος στην Aγία Λαύρα 'Εργο Ν.Λύτρα-Ο Κ.Κανάρης πυρπολεί την ναυαρχίδα των Τούρκων 'Εργο Θ. Π. Βρυζάκη- Η Έξοδος του Μεσολογγίου Αλέξανδρος Κ. Υψηλάντης Κωνσταντίνος Κανάρης Γεώργιος Καρα΄ί΄σκάκης Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας) Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (Γέρος του Μοριά) Λόρδος Βύρων <<...Γενικώς χλωμά γιορτάζουμε τα τελευταία χρόνια τις κοινές μας γιορτές (ήγουν τις εθνικές, τις γιορτές του αυτεξούσιου και του συνανήκειν) και πιο χλωμά απ' όλους η Αριστερά; Γιατί; Επί παραδείγματι στη φετινή επέτειο του '21, λίγο ακούστηκε η Αριστερά, ως επί το πλείστον απουσίαζε ή απείχε. Κι απ' όσα ακούστηκαν και γράφηκαν περίσσεψε μια γκρίνια κι ένας «φωτισμένος» (τρομάρα του) πτωχοπροδρομισμός. Γιατί; Ποιους κατ' εξοχήν αφορά το 1821, αν όχι τους Αριστερούς; Ποιος άλλος μπορεί να 'χει προίκα και πρόταγμα το μήνυμα της Επανάστασης του '21, αν όχι η Αριστερά; Σε ποιους, τα (πολλά ήδη) τελευταία χρόνια κάνουμε «δώρο» αυτήν τη γιορτή; Στου

Η πραγματική εξυγίανση των τραπεζών… Η μερική και προσωρινή κρατικοποίηση των τραπεζών δεν είναι «αντικαπιταλιστική ιδεοληψία»…Είναι απαραίτητο και αναπόφευκτο μέτρο χρηματοοικονομικής εξυγίανσής των τραπεζών: Η «υγεία» των τραπεζών αντανακλάται στο Δείκτη Κεφαλαιακής τους Επάρκειας (ΔΚΕ). Πρόκειται για ένα πηλίκο, στον αριθμητή του οποίου βρίσκονται (χονδρικά) τα Ίδια Κεφάλαια και στον παρανομαστή το στοιχεία του Ενεργητικού «σταθμισμένα» με το ρίσκο του. Όσο μεγαλύτερος είναι ο ΔΚΕ, τόσο υγιέστερη είναι μια Τράπεζα… Η πρόσφατη χρηματο-οικονομική κρίση, επέφερε τη χρεοκοπία πολλών κλάδων της οικονομίας, γεγονός που μεγιστοποίησε το ρίσκο των τραπεζών, δηλαδή αύξησε τον παρανομαστή του Δείκτη Κεφαλαιακής τους Επάρκειας. Τα ποικίλα «προγράμματα σωτηρίας» των Τραπεζών τους προσέφεραν ρευστότητα (με τη μορφή προνομιούχων μετοχών, κυρίως) με αποτέλεσμα να αυξήσουν τον αριθμητή του Δείκτη Κεφαλαιακής τους Επάρκειας… Όμως, η ρευστότητα αυτή δεν επιστρέφει στην πραγματική οικονομία, γιατί ελ

Τις πρώτες 24 ώρες, όχι τις πρώτες 100 μέρες Ο άνθρωπος είναι, λέει, πολεμιστής της "Ειρηνευτικής Επιχείρησης" του 1974. Τέλειωσε ο πόλεμος. Μοιράστηκε το νησί. Του άρεσε η Κύπρος. Και έμεινε εδώ. Βρίσκεται εδώ για 35 χρόνια δηλαδή. Είναι πολίτης τόσο της Τουρκίας όσο και της ΤΔΒΚ. Τώρα κατέρχεται υποψήφιος βουλευτής. Το Κόμμα Πολιτική για το Λαό (ΗIS) διαθέτει 23 υποψηφίους από την Τουρκία. Και είναι ένας από αυτούς. Αφού άκουσε την ομιλία του Ιζέτ Ιζτζάν σε εκείνη την αίθουσα, σηκώθηκε και ζήτησε απ' όλους μας λογαριασμό λέγοντας: "Κλέψατε 35 χρόνια από τη ζωή μου!" Ουσιαστικά έπρεπε να του απαντήσουμε "Άι σιχτίρ" , όπως είπε και ο δάσκαλος Αρίφ, αλλά ο Ιζτζάν που βρισκόταν στο βήμα συμπεριφέρθηκε πιο ευγενικά. "Κανείς δεν σας κρατάει εδώ με το ζόρι", του είπε. Άλλαξε το κλίμα των εκλογών μετά τη συμμετοχή του Κινήματος Γιασεμί Κόμμα Ενωμένη Κύπρος σε αυτές . Πρώτη φορά σε αυτές τις εκλογές για το θεαθήναι που διεξάγονται από το 1976 α

΄΄ Roy DeCarava: Graduation Η κρίση είναι κάθαρση Υπάρχει η πεποίθηση ότι κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Παραβλέπεται επιπόλαια η πλαϊνή του πλευρά, αλλά και η σκοτεινή του. Αυτή δηλαδή της πραγματικής ανταλλακτικής του αξίας: με το ίδιο νόμισμα παίρνεις σήμερα μισό κιλό ψωμί και αύριο ένα. Κάποτε στο μέλλον, ίσως, κανένα. Ετσι είναι και η λεγόμενη κρίση. Αν δει κανείς αυτό που λέγεται κρίση από την οπτική γωνία του σημερινού συστήματος παραγωγής - αγοράς, με βάση τη διαρκή κατανάλωση υπάρχει αναμφισβήτητα κρίση. Του συστήματος. Αν δει κανείς τη σημερινή κατάσταση από το πρίσμα της κοινωνικής αγοράς και οικονομίας, θα διαπιστώσει ότι όχι απλώς δεν υπάρχει κρίση, αλλά, αντιθέτως, υπάρχει κάθαρση και διόρθωση. Για να το πούμε πιο σωστά, το σύστημα παραγωγής - αγοράς με βάση τη διαρκή κατανάλωση χρεοκοπεί και η επιβίωση των κοινωνιών απαιτεί κάθαρση και διόρθωση. Το μέχρι σήμερα σύστημα στήριξε τη ζωή του σ' ένα αεριτζίδικο εύρημα: έδωσε ανταλλακτική αξία στο «μεθαύριο». Στο χρόνο που

Διάλειμμα παιγνιώδους αδολεσχίας Μια ιδέα παιγνιώδης, πρόσφορη για διάλειμμα διαφυγής από τον πνιγμό και την κατάθλιψη του πολιτικού αδιεξόδου: Κατά το πρότυπο της Ομάδας των Οχτώ πλουσιότερων χωρών του κόσμου (G8) να αναλάμβανε η Ελλάδα την πρωτοβουλία συγκρότησης ανάλογης ομάδας των χωρών με την πλουσιότερη κληρονομιά πολιτισμού στην ανθρώπινη Ιστορία. Πολλές χώρες θα φιλοδοξούσαν αυτή τη διάκριση. Ομως να τη δικαιούνται μόνο εκείνες που η ιδιαιτερότητα του πολιτισμού τους δεν έμεινε κλεισμένη σε εθνοφυλετικά σύνορα, είχε ευρύτερη επίδραση, επηρέασε, περισσότερο ή λιγότερο, την παναθρώπινη εξέλιξη. Ο σκοπός συγκρότησης αυτής της ομάδας να είναι αντίστοιχος με εκείνον της G8: Οι πλουσιότερες χώρες του κόσμου έχουν το συμφέρον (κυρίως) και την ευθύνη (ως πρόσχημα) να μεριμνούν για τη λειτουργία της οικονομίας σε διεθνές επίπεδο. Οι χώρες με την πλουσιότερη κληρονομιά πολιτισμού έχουν (εκ των πραγμάτων) την ευθύνη να μεριμνούν για τον σεβασμό, την προστασία και την ενεργό αξιοποίηση τ

- Fuck You! Η Ευρώπη στους δρόμους Τρία εκατομμύρια διαδηλωτές στους δρόμους της Γαλλίας σύμφωνα με τα συνδικάτα! Ακόμη και κατά την αστυνομία του Σαρκοζί, πάνω από 1.200.000 άνθρωποι πήραν μέρος στις 213 συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας εναντίον της οικονομικής κυβερνητικής πολιτικής που έγιναν την Πέμπτη σε όλη τη χώρα. Ενα τεράστιο πανό στην αρχή της διαδήλωσης στην Πλατεία της Δημοκρατίας, στο Παρίσι: «Ο λαός πριν από τους τραπεζίτες». Μια ηλικιωμένη κυρία, πάνω από τα 70, προχωράει με δυσκολία κρατώντας μια πικέτα που έχει φτιάξει μόνη της: «Οι τραπεζίτες καταστρέφουν τον πολιτισμό μας». Οι ηγέτες της ΕΕ πραγματοποίησαν σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες την Πέμπτη και την Παρασκευή. Υποτίθεται ότι θα μελετούσαν πώς θα βγάλουν την Ευρώπη από την κρίση. Κρίνοντας από τα αποτελέσματα, θα ήταν το ίδιο αν δεν είχαν συνεδριάσει καθόλου. Αποφάσισαν να μην κάνουν ουσιαστικά τίποτα και όποιο κράτος-μέλος των «27» αντιμετωπίζει δυσκολίες, να του δίνουν μια... ελεημοσύνη και να το στέλνουν στη λαιμη

Ο «ρεαλισμός» Για μία ακόμη φορά ο «ρεαλισμός» φαίνεται να κερδίζει στο πεδίο των διεθνών σχέσεων τις ηθικές αξίες. Αν και πολλοί είχαν πιστέψει ότι ο νέος αμερικανός πρόεδρος θα έφερνε έναν άλλον αέρα στον Λευκό Οίκο, μακριά από τον κυνισμό και τη στενή εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος που είχε επιδείξει ο Τζορτζ Μπους, τώρα διαπιστώνουν ότι οι «επιταγές» της πολιτικής δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για αλλαγή πορείας. Χαρακτηριστική είναι η στάση που τηρεί ο κ. Ομπάμα απέναντι στο πρόβλημα της γενοκτονίας των Αρμενίων. Ενώ προεκλογικώς είχε ταχθεί υπέρ της καταδίκης, όταν το ζήτημα έφθασε στο Κογκρέσο, με την πρόταση σχεδίου ψηφίσματος, προτίμησε να σιωπήσει προκειμένου να μη διαταραχθούν οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Κατόπιν αυτού, η υιοθέτηση του ψηφίσματος θεωρείται απίθανη, γεγονός σύνηθες, καθώς τα τελευταία χρόνια ύστερα από πιέσεις της τουρκικής κυβέρνησης το πολύκροτο αυτό ψήφισμα δεν υιοθετείται ποτέ. Μια συμβολική ενέργεια του νέου προέδρου, η οποία θα σηματοδοτούσε τ

Έργο της Σεβαστής Κωτούζα Έργο της Ελένης Κουρτζή Έργο του Κώστα Γραμματόπουλου Ιστορία και πολιτική Ιστορικοί περιγράφοντας συχνά το έργο τους ως «ανάκριση» των πηγών συμπεραίνουν ότι οι πληροφορίες που θα «αντλήσουμε» απ΄ αυτές και οι «εικόνες για το παρελθόν που θα φτιάξουμε εξαρτώνται από τις ερωτήσεις που θα υποβάλουμε στα ντοκουμέντα μας». Σε επίρρωση αυτής της πρακτικής προσθέτουν: «Ενας διάσημος ιστορικός, ο Ε. Η. Carr στο βιβλίο του Τι είναι ιστορία; (με το οποίο εκπαιδεύτηκαν γενεές ιστορικών από την πρώτη έκδοση, το 1961), έγραφε ότι είμαστε σαν τους ψαράδες: το τι ψάρια θα πιάσουμε, εξαρτάται από το τι δίχτυα θα ρίξουμε. Αλλα τα δίχτυα για τα μικρά, κι άλλα για τα μεγάλα ψάρια. Επομένως, οι πληροφορίες που θα αντλήσουμε από τις πηγές μας και οι εικόνες για το παρελθόν που θα φτιάξουμε, εξαρτώνται από τις ερωτήσεις που θα υποβάλουμε στα ντοκουμέντα μας». Με τη σειρά μου ανατρέχω στο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου: «Τhe Ηistorian and Ηis Facts» για να δω τι ψάρια θα πιάσω. Η πε

Ο κ. Καραμανλής δεν πηγαίνει στην Ουάσιγκτον O κ. Καραμανλής επρόκειτο να συναντηθεί με τον πρόεδρο Ομπάμα στις 24 Μαρτίου, για να συνεορτάσουν την εθνική μας επέτειο. Για τον μεν κ. Ομπάμα θα ήταν μια ευκαιρία προς άγραν ελληνοαμερικανικών ψήφων, για τον δε κ. Καραμανλή μια αφορμή να τον θαυμάσουν οι έλληνες εκλογείς δίπλα στον θρυλικό αμερικανό πρόεδρο. Λέγεται ότι το ταξίδι αυτό πολύ το επιθυμούσε ο έλληνας πρωθυπουργός, και η υπουργός Εξωτερικών μας ανέλαβε να του το οργανώσει μετά τη δική της πολυδιαφημισμένη επίσκεψη. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον κ. Καραμανλή για αυτή την επιθυμία του. Εκπροσωπώντας μια μικρή χώρα αντιμέτωπη με εξωτερικές και εσωτερικές θύελλες και έχοντας δεχτεί σοβαρές αντιδράσεις από τον σημαντικότερο «σύμμαχό» του, ο οποίος θεωρεί ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική παρουσιάζει σημάδια ανεξαρτησίας, η προσπάθεια κάποιας προσέγγισης ήταν οπωσδήποτε δικαιολογημένη. Πέραν τούτου, ο κ. Καραμανλής ήλπιζε, όπως και πολλοί Ελληνες, ότι η νέα αμερικανική κυβέρν

Διπλωματία και Γεωπολιτική του Παντελή Σαββίδη (Από την ιστοσελίδα: http://www.anixneuseis.gr/) Εκείνο που θα επιχειρήσω σήμερα είναι να δούμε μαζί τις διεθνείς εξελίξεις κωδικοποιώντας τες σε ένα πλαίσιο όχι ακριβώς θεωρητικό αλλά με αναφορές σε συστήματα σκέψης με βάση τα οποία οργανώθηκε και λειτούργησε η ευρωπαϊκή, αρχικά και η παγκόσμια στη συνέχεια κοινωνία. Βεβαίως, ο χρόνος δεν φθάνει για να είμαστε λεπτομερείς σε όλα τα γεωπολιτικά πεδία. Θα επικεντρώσουμε, λοιπόν, το θέμα μας στην Ευρώπη, στις σχέσεις της ηπείρου μας με την Αμερική και κυρίως στην περιφέρειά μας. Λίγο τα Βαλκάνια και περισσότερο την Τουρκία . Ο πρώτος λόγος που με κάνει να προσπαθώ να δω λίγο πιο θεωρητικά ας πούμε τις σχέσεις στην περιοχή μας είναι η διαπίστωσή μου, που εύχομαι να είναι λανθασμένη, ότι η Ελλάδα, η χώρα μας, δεν έχει μια γεωπολιτική ανάλυση ως λυδία λίθο στην εξωτερική της πολιτική. Όπως όλα αφέθηκαν στην τύχη τους, έτσι αφέθηκε και η εξωτερική πολιτική. Και μπορεί σε θέματα που έχουν να κάν