IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:  Τουρκική οικονομία σε τεντωμένο σκοινί – Πού θα βγάλει η «φιλοουκρανική αλλά όχι εντελώς αντιρωσική» πολιτική της Αγκυρας.   Η τουρκική εξωτερική πολιτική σε Λατινική Αμερική και Καραϊβική. Του ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΚΑΡΚΩΤΗ* Από τις 23 μέχρι τις 29 Απριλίου, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, πραγματοποίησε επταήμερη περιοδεία σε έξι χώρες της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής, και συγκεκριμένα τις ακόλουθες: Ουρουγουάη, Βραζιλία, Εκουαδόρ, Κολομβία, Παναμά και Βενεζουέλα. Η πολυήμερη επίσκεψη του επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας αντανακλά μια πολύχρονη και συστηματική προσπάθεια της Άγκυρας να εμβαθύνει τους δεσμούς της με τις περιφέρειες της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής. Εδώ και μια εικοσαετία περίπου το τουρκικό κράτος, ειδικότερα υπό την ηγεσία AKP – Ερντογάν, επιχειρεί την πολυδιάστατη αναβάθμιση της παρουσίας του στις εν λόγω περιοχές και την ανάπτυξη σχέσεων σε μια σειρά από τομείς: διπλωματία, οικονομία, εμπόριο, αμυντική βιομηχανία, πολιτισμός

 Γιατί το τραβάει ο Ερντογάν. Οι ατάκες της Βικτώρια Νούλαντ που αποκλείεται να πέρασαν απαρατήρητες στην Άγκυρα. Η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να βάλει στον «πάγο» τα στρατιωτικά Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με την Τουρκία είναι η προσπάθεια της Αθήνας να στείλει το δικό της μήνυμα προς κάθε ενδιαφερόμενο , έπειτα από τα μπαράζ παραβιάσεων και υπερπτήσεων πάνω από το Αιγαίο και τα ελληνικά νησιά, εν μέσω της ουκρανικής κρίσης και των γεωπολιτικών αλλαγών που διαφαίνεται ότι συντελούνται. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Γιάννης Οικονόμου, έκανε λόγο για «απαράδεκτες ενέργειες που δεν θα μείνουν αναπάντητες ούτε στο πεδίο, ούτε σε διπλωματικό επίπεδο» και έχει σημασία ότι έγιναν λίγη ώρα πριν από την συνάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Αμερικανό πρέσβη των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ. Μια συνάντηση που γίνεται λίγο πριν από το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ (στις 16 Μαΐου), οι οποίες αξίζει να θυμίσουμε ότι μας έχουν ζητήσει να στείλουμε στρατιωτικό υλικό στην Ουκρ

 Πόσο κερδίζει η Τουρκία  από τον πόλεμο στην Ουκρανία; Η Τουρκία ως διαπραγματευτής επιθυμεί η κρίση στην Ουκρανία να μην έχει νικητή, κυρίως αν αυτός είναι η Ρωσία. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι, προς το παρόν, ο μεγάλος νικητής της ρωσο-ουκρανικής κρίσης. Ο Ερντογάν προσεγγίζει το Ισραήλ, καταδικάζει την επίθεση του Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά παραμένει επιφυλακτικός με τις κυρώσεις, εφάρμοσε κατά γράμμα τη Σύμβαση του Μοντρέ για τη διέλευση πλοίων στον Βόσπορο, συνεχίζει την επιρροή του στην Ουκρανία, την οποία επίσης υπερασπίζεται χάρη στα drones Tb-2 και είναι μαζί με μερικές άλλες χώρες, όπως η Πολωνία και η Ρουμανία, καθοριστικής σημασίας για τον ευρωατλαντικό αποκλεισμό της Ρωσίας. Ο Ερντογάν αποδεικνύει ότι γνωρίζει τις περίπλοκες λογικές της διαμεσολάβησης μεταξύ τυπικότητας και ανεπίσημου χαρακτήρα. Ξεκινώντας τις συνομιλίες μεταξύ των αντιπροσωπειών της Μόσχας και του Κιέβου, χρησιμοποίησε γλυκά λόγια τόσο για τον Πούτιν όσο και για τον εχθρό του Ζελένσκι, εγγυήθηκ

Η εμπλοκή της Τουρκίας ως διαμεσολαβητής στο Ουκρανικό, δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις για την Ελλάδα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (δεξιά) υποδεχόμενος της αντιπροσωπείες της Ρωσίας και της Ουκρανίας για διαπραγματεύσεις στο παράρτημα της τουρκικής προεδρίας στα ανάκτορα του Ντολμαμπαχτσέ στην Κωνσταντινούπολη ASSOCIATED PRESS   Οι οικονομικές και ενεργειακές επιπτώσεις του πολέμου στην  Ουκρανία  είναι εύλογο να απασχολούν τους πολίτες. Το να μονοπωλούν όμως αυτές οι συνέπειες την προσοχή της κυβέρνησης και του πολιτικού κόσμου όταν τα προβλήματα με μια αναθεωρητική  Τουρκία αυξάνονται, δεν είναι καθόλου σοφό. Κι αυτό γιατί τα διακυβεύματα στον πόλεμο της Ουκρανίας και οι πολλές ανακατατάξεις συμμαχιών που σημειώνονται παγκόσμια, επηρεάζουν άμεσα τη διεθνή θέση μας αλλά και τα ελληνοτουρκικά. Η απλή τρέχουσα διαχείριση δεν είναι αρκετή, όταν κινδυνεύουμε σε διάφορα ανοιχτά μέτωπα να υποστούμε ζημιές, ιδίως μάλιστα αφού θα έχουμε απωλέσει και τις ευκαιρίες αποτροπής τους.

  ΣΚΙΤΣΟ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ   Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η Τουρκία. Από ελληνικής σκοπιάς παρακολουθούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την αντιμετώπιση του πολέμου στην Ουκρανία από πλευράς της Τουρκίας. Μιας χώρας που μας έχει συνηθίσει να πατά σε δύο βάρκες και να εκμεταλλεύεται τις δεθνείς ισορροπίες για να εξυπηρετεί τα εθνικά της συμφέροντα. Συγκρίνουμε δε την πολιτική της με τη δική μας, πάντα ασφυκτικά προσδεδεμένης στο άρμα της Δύσης και ειδικότερα στο αμερικανικό άρμα. Μια πρόσδεση που δεν απορρέει μόνο από τις  συμβατικές υποχρεώσεις μας που απορρέουν από τη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή το ΝΑΤΟ, αλλά από έναν υπερβάλλοντα ζήλο που δεν διακρίνει πολλές άλλες χώρες είτε ανήκουν στο ΝΑΤΟ, είτε στην ΕΕ. Έτσι η Τουρκία, ισορροπώντας ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρωσία καταφέρνει να διατηρεί καλές σχέσεις και με τις δύο εμπόλεμες χώρες, καταφέρνει να ισορροπεί ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία και να ασκεί μάλιστα ρόλο διαμεσολαβητή. Το δε άκρον άωτον αυτού, η ίδια η Ουκρανία

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Τουρκικοί  στόχοι: Αγωγό  από  Ισραήλ  και  μόνιμη  θέση  στο  Σ.Α. EPA/ZSOLT SZIGETVARY Ουκρανία: οι Τουρκικές εγγυήσεις οδηγούν στο καινούργιο “σπίτι” των Τούρκικων S-400. Την περίοδο που υπηρέτησα στο Αφγανιστάν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω το έργο της Τούρκικης κατασκευαστικής εταιρείας Yüksel, που είχε κερδίσει το Νατοϊκό διαγωνισμό για την κατασκευή καταλυμάτων και άλλων έργων στο βόρειο τμήμα του αεροδρομίου της Καμπούλ. Εκτός από την Τουρκία και το Αφγανιστάν, η Yüksel συνεχίζει να πραγματοποιεί μεγάλα έργα και στην Ουκρανία αλλά και σε χώρες όπως το Καζακστάν, τη Σαουδική Αραβία, το Ουζμπεκιστάν, τη Γεωργία, τη Ρουμανία, το Ντουμπάι, το Κατάρ, την Ιορδανία, τη Λιβύη, και το Βόρειο Ιράκ. Προκύπτει γενικότερα ότι η Τουρκία αρέσκεται να δραστηριοποιείται οικονομικά σε υπό κατάρρευση κράτη και είναι χαρακτηριστικό ότι έχει σημαντική παρουσία στα περισσότερα από τα κράτη που συγκεντρώνουν τις χαμηλότερες βαθμολογίες στον κατάλογο με τον δείκτη διαφθοράς για το έτο