IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η χρυσή ευκαιρία για επενδύσεις που έχει ανάγκη η Ευρώπη και γιατί το Βερολίνο… δεν θα την αδράξει. Τι δεν είπαν οι πολιτικοί στους γερμανούς ψηφοφόρους και γιατί δεν αρκεί η ΕΚΤ για να αλλάξει πορεία η Ευρ. Ενωση. Η πικρή αλήθεια για τη Γερμανία και το ευρώ. Την περασμένη εβδομάδα ευρωπαίοι πολιτικοί συγκεντρώθηκαν στις ακτές της λίμνης Κόμο για το φόρουμ Ambrosetti. Ακουσα τρία πράγματα. Η κάμψη στην οικονομία της ευρωζώνης δείχνει ως πρελούδιο ύφεσης. Η χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής από την ΕΚΤ θα λειτουργήσει ως ζωτικής σημασίας, αλλά ανεπαρκές διορθωτικό μέτρο. Και η Γερμανία θα περιμένει μέχρι να είναι πολύ αργά πριν προσφέρει μετρήσιμη δημοσιονομική τόνωση. Το Brexit είναι δευτερεύον θέμα, παρ’ όλα αυτά ανεπιθύμητο δεδομένων των σύννεφων πάνω από την οικονομία. Ο Μάριο Ντράγκι, ο απερχόμενος πρόεδρος της ΕΚΤ, έχει ήδη κερδίσει τη θέση του στο Πάνθεον των μεγάλων ευρωπαίων. Η πρόθεσή του να επαναδιατυπώσει τους νομισματικούς κανόνες έσωσε το ευρώ μετά τ

Την ώρα που η γερμανική οικονομία κινείται με πιο αργούς ρυθμούς το γερμανικό δημόσιο καταγράφει πλεόνασμα ρεκόρ 58 δισ. για το 2018. Όλo και δυνατότερες γίνονται οι φωνές για κρατικές επενδύσεις σε πολλούς τομείς. Για πέμπτη συνεχή χρονιά το Βερολίνο κατέγραψε πέρυσι περισσότερα έσοδα από δαπάνες. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία το πλεόνασμα ρεκόρ έφθασε το 2018 τα 58 δισεκατομμύρια ευρώ και είναι το υψηλότερο από την γερμανική επανένωση το 1990. Καθοριστικό ρόλο στο υψηλό πλεόνασμα παίζουν τόσο τα ιστορικά χαμηλά επίπεδα ανεργίας, όσο και τα αυξημένα κέρδη της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας, που καρπώνεται το γερμανικό δημόσιο. Σε σχέση με το γερμανικό ΑΕΠ το πλεόνασμα υπολογίζεται σε 1,7%. Κερδισμένο βγαίνει το Βερολίνο και από την, αμφιλεγόμενη στη Γερμανία, πολιτική του φθηνού χρήματος της ΕΚΤ. Χάρη στα σχεδόν μηδενικά επιτόκια οι δαπάνες για τόκους του γερμανικού δημοσίου μειώθηκαν πέρυσι κατά 8,5%. Την ίδια στιγμή όμως μειώνονται οι αναπτυξιακοί

Σκίτσο του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ Αυτό το άρθρο περιγράφει τέσσερα χαρακτηριστικά της γερμανικής οικονομίας τα οποία βρίσκονται στη ρίζα των εξωτερικών της ανισορροπιών: την εξέλιξη της πραγματικής της συναλλαγματικής ισοτιμίας, τις υποκείμενες τάσης στην παραγωγικότητα και στο κόστος εργασίας ανά μονάδα, την επίμονη έλλειψη επενδύσεων σε σχέση με τις εγχώριες αποταμιεύσεις, και την διάθεση μεγάλου μέρους του υφιστάμενου εξωτερικού χρέους σε επενδύσεις χαρτοφυλακίου εκτός ευρωζώνης. Το ευρώ έχει βοηθήσει τη Γερμανία να διατηρήσει μια ισχυρή ανταγωνιστική θέση για τις εξαγωγές της εντός της ευρωζώνης και έχει συμβάλει στη συγκράτηση της ανατίμησης της συναλλαγματικής ισοτιμίας σε σχέση με τα κύρια νομίσματα τρίτων χωρών. Επιπλέον, η νομισματική ένωση έχει εξαλείψει μεγάλο μέρος της πίεσης προς τη Γερμανία να προσαρμόσει το τεράστιο εξωτερικό της πλεόνασμα, από τη στιγμή που οι κεφαλαιακές εισροές δεν επηρεάζουν πλέον τη δημιουργία νομισματικής βάσης. Η ισχύς των εξαγωγών της γερμ

Το ένα ρεκόρ μετά το άλλο καταρρίπτουν οι γερμανικές εξαγωγές. Όμως οι επικριτές της γερμανικής οικονομικής εξωστρέφειας, όπως ο Ντ. Τραμπ, αντιδρούν επιβάλλοντας δασμούς. Η διεθνής ζήτηση για προϊόντα "made in Germany " είναι τόσο υψηλή όσο ποτέ. Ακόμα και η ενίσχυση του ευρώ σε σχέση με το δολάριo δεν δείχνει να είναι σε θέση να φρενάρει τα ρεκόρ των γερμανικών εξαγωγών. Το 2017 οι εξαγωγές της Γερμανίας αυξήθηκαν κατά 6,3% φθάνοντας συνολικά σε αξία τα 1,3 τρισεκατομμύρια ευρώ. Ο Σύνδεσμος Εξωτερικού Εμπορίου BGA εκτιμά ότι και το 2018 θα καταγραφεί ρεκόρ εξαγωγών για πέμπτη συνεχή χρονιά. Οι βιομηχανίες της ισχυρότερης οικονομίας της Ευρωζώνης επωφελούνται από την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας και την ανοδική ζήτηση για μηχανήματα, αυτοκίνητα και άλλα προϊόντα γερμανικής κατασκευής. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προβλέπει για τη διετία 2018-2019 σημαντική ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας. Με την εκτίμηση αυτή συμφωνεί και ο Γιόαχιμ Λανγκ, διευθύνω

Ενώπιον του κινδύνου της συρρικνούμενης ρευστότητας στις ευρωπαϊκές οικονομίες, εμπνεόμενη από την αντίστοιχη επιλογή της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας, η ΕΚΤ, με πρόεδρο τον Μάριο Ντράγκι, έχει καταφύγει από το 2012 στην πολιτική της λεγόμενης ποσοτικής χαλάρωσης. Εξασφαλίζει έτσι την απαιτούμενη και πολύτιμη ρευστότητα κίνησης με ιδιαίτερα χαμηλό κόστος χρήματος. Από αυτήν την πολιτική, που αποδοκιμάζει έντονα και με κάθε τρόπο το Βερολίνο, η Γερμανία βγαίνει η πρώτη επωφελούμενη χώρα. Οι πιστώσεις χαμηλού κόστους της ΕΚΤ κατανέμονται μεταξύ των χωρών-μελών όχι ανάλογα με τις συγκυριακές πραγματικές ανάγκες τους, αλλά σε αναλογία με το ποσοστό συμμετοχής τους στα κεφάλαια της ΕΚΤ. Με άλλα λόγια, οι ήδη ανταγωνιστικές και πλεονασματικές χώρες απολαμβάνουν την μερίδα του λέοντος, ενώ οι ελλειμματικές και κατά συνέπεια αυτές που βρίσκονται σε πιο επείγουσα ανάγκη, δεν απολαμβάνουν παρά μόνον κάποια ψίχουλα. Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα παραμένει εκτός ποσοτικής

Όσο βαθαίνει η κρίση τόσο τα ερωτήματα πληθαίνουν, ιδιαίτερα στους παλαιότερους που βίωσαν ολόκληρη τη μεταπολεμική περίοδο μέχρι σήμερα. Πώς, δηλαδή, οι τεράστιες καταστροφές του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου οδήγησαν την Ευρώπη στην ανάπτυξη και στην ευημερία και γιατί όλα αυτά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, δηλαδή μετά τη νίκη της Δύσης που λογικά έπρεπε να οδηγήσει σε μεγαλύτερη ευημερία, μεταβάλλονται βαθμιαία σε στασιμότητα και κρίση.  Όσοι αναφέρονται στις « χρυσές δεκαετίες » της Ευρώπης από το 1945 έως το 1973 αποφεύγουν να αναφέρουν το τίμημά τους: Πάνω από 50 εκατομμύρια νεκροί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ολική καταστροφή των μέσων παραγωγής και των υποδομών. Όμως, η καταστροφή όλων αυτών είχε “δημιουργικό” χαρακτήρα αφού όλα έπρεπε να ξαναχτιστούν από την αρχή. Αυτή είναι η ονομαζόμενη « δημιουργική καταστροφή » των Μαρξ, Σουμπέτερ, κ.α.. Την προσπάθεια ανοικοδόμησης της Ευρώπης ενίσχυσαν και οι ΗΠΑ αφού ήδη το «αντίπαλο δέος», η ΕΣΣΔ, επεξέτεινε με το τέλος του

  Ανάμεσα στην Ανγκελα και τον Ντόναλντ στέκεται το τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας, που δηλητηριάζει τις σχέσεις των δύο χωρών σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο Τραμπ να δηλώνει πως είναι πολύ κακό για την Αμερική και θα το σταματήσει | John MacDougall/Pool Photo via AP Το σαρωτικό εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας έναντι των ΗΠΑ δηλητηριάζει τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Το 2016 ανερχόταν σε 65 δισ. δολάρια, αυξημένο κατά 35% σε σχέση με τις επιδόσεις της τελευταίας 10ετίας. Ο πρόεδρος Τραμπ δεν παύει να διατυμπανίζει ότι «αυτό είναι πολύ κακό για την Αμερική και θα το σταματήσει». Ωστόσο, το ακαταμάχητο γερμανικό πλεόνασμα απειλεί εξίσου την παγκόσμια οικονομία. Με το διογκούμενο πλεόνασμά της, η Γερμανία αποσπά από τον υπόλοιπο κόσμο περισσότερα από 300 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, έναντι 200 δισεκατομμυρίων που με τη σειρά της αφαιρεί η Κίνα με το δικό της πλεόνασμα. Οι διεθνείς επικρίσεις προς τη δεύτερη ωχριούν σε σύγκριση με ό,τι προσάπτεται στην πρώτη.