IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Δεν σταματούν οι φανατικοί οπαδοί της ελεύθερης αγοράς όπου Γης να αποθεώνουν σε όλους τους τόνους την ιδιωτική πρωτοβουλία. Μόνο αν αυτή κινητοποιηθεί, μας λένε, θα έρθει η ανάπτυξη στην οικονομία, θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και θα ευημερήσουν οι κοινωνίες. Εγκαλούν το κράτος για γραφειοκρατία, συγκεντρωτισμό, αναποτελεσματικότητα, σπατάλες και διαφθορά επειδή συντηρεί έναν δημόσιο τομέα που απομυζά πόρους οι οποίοι θα έπρεπε να πάνε για την ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Βεβαίως, και παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια ο κυρίαρχος σχεδόν παντού νεοφιλελευθερισμός και οι πολιτικές ελίτ που τον πλαισιώνουν έχουν καταφέρει να πετύχουν την πλήρη ελευθερία (ασυδοσία είναι η σωστή λέξη) στην κίνηση των κεφαλαίων, την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και την κατάργηση όλων των ελέγχων, η κατάσταση επιδεινώνεται. Σε πολλές χώρες η ανεργία και η φτώχεια έχουν αυξηθεί, οι ανισότητες είναι προκλητικές, ενώ οι πλούσιοι παρκάρουν την αδάμαστη α

Το 2007 έγραφα για την κρίση που θα ερχότανε και γι' αυτά που θα συνέβαιναν με τους «άρπαγες». Η φυλή αυτή ήδη εδώ, έτοιμη να κατασπαράξει όποιον βρεθεί στον δρόμο της. Τα «κόκκινα» δάνεια είναι μόνο η αρχή! «Όταν οι άρπαγες αγοράσουν τα πάντα, τότε θα ξεκινήσουν όλα από την αρχή», έλεγε ο… μάντης Κάλχας τον Οκτώβριο του 2008… Ήταν τότε στα χρόνια της ευμάρειας. Τότε που τρέχαμε όλοι χαρούμενοι στις πράσινες πεδιάδες, όπως ακριβώς συνέβαινε και στις διαφημίσεις για τις ευτυχισμένες ολλανδικές αγελάδες. Ήταν η εποχή που ο πρόεδρος Πάκης είχε ανοίξει διάπλατα τις πόρτες του Δημοσίου και όλοι οι Έλληνες ζούσαν μεθυσμένοι στον απόηχο του 2004, των Ολυμπιακών Αγώνων, της κατάκτησης του Euro και της Eurovision. Τότε, λοιπόν, όποιος τολμούσε να πει κάτι που θα χαλούσε την ονείρωξη αντιμετωπιζότανε ως εχθρός της πατρίδος και παρείσακτος. Γι' αυτό «επιστρατεύτηκε» ο μάντης Κάλχας. Σήμερα έφτασε η ώρα να εκπληρωθούν οι… προφητείες εκείνης της εποχής! Με άλλα λόγια, έχουμε

(Φωτ.: Διαμαρτυρία εργαζομένων στις επιχειρήσεις του ομίλου Μαρινόπουλου έξω από κατάστημα στη Θεσσαλονίκη μετά την αίτηση της εταιρείας για υπαγωγή στο άρθρο 99. Πέρα από τους εργαζόμενους που θα χάσουν τη δουλειά τους, ο φόβος του ντόμινο κυριαρχεί πλέον σε όλο τον επιχειρηματικό κόσμο και υπάρχουν βάσιμες ανησυχίες πως ακόμη και αν τεθεί σε εφαρμογή το καλό σενάριο της εξυγίανσης, δεν θα αργήσουμε να ακούσουμε τα πρώτα λουκέτα, αφού, εκ των πραγμάτων, η «διάσωση» θα πέσει στις πλάτες των προμηθευτών.) Τα ανοίγματα της αλυσίδας Μαρινόπουλος στην αγορά προκαλούν ίλιγγο. Εκατοντάδες μικρές και μεσαίες βιομηχανίες, βιοτεχνίες και παραγωγοί αγροτικών προϊόντων από όλη την Ελλάδα βρίσκονται εκτεθειμένες με ανοίγματα εκατομμυρίων ευρώ στον μεγαλύτερο μέχρι σήμερα όμιλο σούπερ μάρκετ της χώρας, ο οποίος χρηματοδότησε την ισχυροποίηση και επέκτασή του πρωτίστως στις πλάτες των προμηθευτών και δευτερευόντως των πιστωτριών τραπεζών. Από το 2012 μέχρι το 2015 ο δανεισμός της

Στον δρόμο κυκλοφορούν ζωντανοί - νεκροί. Ο Μαρινόπουλος είναι μόνο ένας από αυτούς. Υπάρχουν δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες. Άλλος μικρότερος και άλλος μεγαλύτερος. Η κρίση μόλις έχει αρχίσει να δείχνει τα κοφτερά της δόντια. Χιλιάδες άνεργοι πρόκειται να προστεθούν σε αυτήν τη θλιβερή αλυσίδα των απελπισμένων. Ποιος νοιάζεται, αλήθεια, γι' αυτούς; Οι 13.000 εργαζόμενοι του Μαρινόπουλου είναι ένα τρομαχτικό μέγεθος από μόνο του. Αλλά αυτό που έρχεται από πίσω είναι ακόμη πιο συγκλονιστικό. Μιλάμε για την ραχοκοκαλιά του ελληνικού παραγωγικού ιστού ή εν πάση περιπτώσει εκείνου που απέμεινε. Εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις περιλαμβάνονται στους προμηθευτές της μεγάλης αλυσίδας και οι οποίοι βρίσκονται σήμερα με την πλάτη στον τοίχο. Κυριολεκτικά μιλάμε! Όποια ρύθμιση κι αν προκύψει (κι εφόσον προκύψει) θα αφήσει έτσι ή αλλιώς μία μεγάλη ή μεγαλύτερη μαύρη τρύπα που θα αφορά τις υποχρεώσεις της αλυσίδας προς τους προμηθευτές της. Να το πούμε με όσο πιο απλά λόγια γίνεται

Αποτελεί ίσως τραγική ειρωνεία, όμως το λουκέτο της πάλαι ποτέ κραταιάς   Softex , σε μια στιγμή που η κυβέρνηση αναλαμβάνει πρωτοβουλία για να ανασυγκροτήσει την ελληνική βιομηχανία, έρχεται να υπενθυμίσει ότι τα προβλήματα της εγχώριας παραγωγής είναι βαθύτερα, πολυσύνθετα και δεν εξαρτώνται από τη λήψη μεμονωμένων μέτρων, την ανάληψη πρωτοβουλιών και τη συγκρότηση επιτροπών.  Η  Softex  άλλωστε είναι μια βιομηχανία με πραγματικό αντικείμενο και όχι κουφάρι, η οποία μέχρι το 2014  εμφάνιζε σημαντικό κύκλο εργασιών: ο τζίρος της στην χρήση του 2014 ήταν 44,3 εκατ. ευρώ, το 2013 49,29 εκατ. ευρώ και το 2012 39,47 εκατ. ευρώ (το 2015 τα μεγέθη της αναμένεται να είναι σαφώς χειρότερα λόγω της καλοκαιρινής πυρκαγιάς που οδήγησε σε παύση της λειτουργίας της μονάδας του Βοτανικού).   Εκεί που δεν παρατηρούνται αυξομειώσεις, είναι στα τελικά αποτελέσματα της εταιρείας, η οποία επί χρόνια εμφανίζει σταθερά ζημιές: το 2014 4,98 εκατ. ευρώ και το 2013 1,4 εκατ. ευρώ, ενώ

«Θύμα» της γενικότερης απαξίωσης της αγοράς υπήρξε κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης η επίσημη οδός της πτώχευσης, με τον αριθμό πτωχεύσεων να βαίνει κάθε έτος, από το 2009 έως σήμερα, συνεχώς μειούμενος. Αιτία η απαξίωση των επιχειρήσεων και οι αργές διαδικασίες των δικαστηρίων που καθιστούν ουσιαστικά δώρον άδωρον κάθε προσπάθεια ικανοποίησης των πιστωτών από την επίσημη διαδικασία πτώχευσης. Ετσι, αντί της προσφυγής στο πτωχευτικό δίκαιο οι περισσότερες επιχειρήσεις επιλέγουν απλώς να κλείσουν, αφήνοντας πίσω τους χρέη και υποχρεώσεις προς το Δημόσιο, τις τράπεζες ή τους προμηθευτές, που στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν έχουν καμία τύχη να ικανοποιηθούν. Με βάση τα στοιχεία που δημοσιεύει η «Κ», οι κηρυχθείσες πτωχεύσεις μειώθηκαν από τις 13.500 που ήταν το 2006 σε λιγότερες από 7.000 το 2014, ενώ αντίστοιχη τάση καταγράφεται στις αιτήσεις πτώχευσης που κατατίθενται στα δικαστήρια και οι οποίες από 5.800 το 2006 μειώθηκαν σε 3.000 περίπου το 2014. Παρά το γεγονό