IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Τι θέλει να πετύχει ο Μακρόν μιλώντας για "στρατό στην Ουκρανία". Του Κώστα Ράπτη Τι είχε κατά νου ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν όταν δήλωσε ότι αποτελεί αντικείμενο συζήτησης η αποστολή ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία; Ο ίδιος δε θέλησε να αποκαλύψει την ακριβή απάντηση της δικής του χώρας στο συγκεκριμένο ερώτημα, επιθυμώντας, όπως το διατύπωσε ρητά, να διατηρήσει "στρατηγική αμφισημία”. Πρόσθεσε, πάντως, ότι με τη χαρακτηριστική για τους Ευρωπαίους διαφορά φάσης, ζητήματα που αποτελούσαν ταμπού, όπως η αποστολή αρμάτων ή μαχητικών αεροσκαφών στην Ουκρανία, έγιναν με την πάροδο των μηνών κοινός τόπος. Οι περισσότεροι εταίροι και συνομιλητές του στην ειδική διάσκεψη που οργανώθηκε στο Ελυζέ για τη στήριξη της Ουκρανίας πήραν αποστάσεις από το παράτολμο σενάριο της αποστολής στρατευμάτων. Σε τι λοιπόν απέβλεπε πραγματικά ο Μακρόν ανακινώντας δημοσίως το ζήτημα; Αν ήθελε να πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων απέναντι σε εταίρους

  Ανελέητος αγώνας αντοχής Πούτιν – Δύσης. Παρά τη φθορά που έχει υποστεί η Ρωσία, οι ευρωπαϊκές κυρώσεις κινδυνεύουν να λειτουργήσουν ως μπούμερανγκ.   Στις 24 Ιουνίου, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία μπήκε στον πέμπτο μήνα της, με την ουκρανική άμυνα στις ανατολικές περιοχές του Ντονμπάς να εμφανίζει εικόνα κατάρρευσης σε αργή κίνηση. Την εβδομάδα που ακολούθησε, γίναμε μάρτυρες μιας τριπλής επίδειξης ενότητας και αποφασιστικότητας της Δύσης. Υπερβαίνοντας τις πάγιες αντιρρήσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας, η Ε.Ε. έδωσε στην Ουκρανία καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας. Στη συνέχεια, η σύνοδος κορυφής της ομάδας G7 διατράνωσε ότι θα συνεχίσει να στηρίζει στρατιωτικά και οικονομικά το Κίεβο «όσο χρειαστεί» για να νικήσει τους εισβολείς, ενώ οι Αμερικανοί αποφάσισαν να εξοπλίσουν τους Ουκρανούς με συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας σαν και αυτά που προστατεύουν τον Λευκό Οίκο και το Καπιτώλιο. Τέλος, το ΝΑΤΟ άνοιξε τον δρόμο στη Σουηδία και στη Φινλανδία μετά την άρση του τουρκικού βέτ

«Όσα ωφελούν τους ιδιοτελείς, τα προπαγανδίζουν οι αφελείς». Απ’ την ουκρανική περιπέτεια όλοι θα χάσουν. Όλοι όμως θα κερδίσουν και κάτι, ακόμη και η Ουκρανία. Οι μόνοι που έχουν μόνον να χάσουν, είναι οι Ευρωπαίοι. Απ’ την ουκρανική περιπέτεια όλοι θα χάσουν, Ρώσσοι, Αμερικάνοι, Κινέζοι, Άραβες, Ινδοί. Στην καλύτερη περίπτωση θα στραπατσαριστούν κάποιοι κλάδοι της οικονομίας τους και οι πολίτες τους από την αβεβαιότητα και τον πληθωρισμό. Όλοι όμως θα κερδίσουν και κάτι: εδάφη ή έναν λευκοπλάστη γοήτρου, μάντρωμα των συμμάχων ή καλύτερες τιμές για την πραμάτεια τους, πολιτικό χρόνο και χώρο, χρήσιμους αντιπερισπασμούς, πολύτιμη γνώση του αυριανού αντιπάλου. Ακόμη και η ακρωτηριαζόμενη Ουκρανία ίσως κάτι κερδίσει. Για πρώτη φορά στην ιστορία της θα γίνει ένα βιώσιμο εθνικό κράτος κι όχι ένα πολυεθνικό υβρίδιο χωρίς σαφή ταυτότητα και ιστορία. Οι μόνοι που έχουν μόνον να χάσουν, είναι οι Ευρωπαίοι. Την έτσι κι αλλιώς ανάπηρη πολιτική τους αυτονομία, αφού η ήπειρος θα προ

  Οι ΗΠΑ κερδίζουν σε πόλεμο  που  δεν πολέμησαν… η ουκρανική πληγή ίσως εξελιχθεί σε ρωσική γάγγραινα. Ο Πούτιν ζυγίζοντας τα κέρδη και τις ζημίες από μια περιορισμένη εισβολή στην περιοχή του Ντονμπάς έναντι μιας γενικευμένη θεώρησε ότι στην πρώτη περίπτωση ενώ θα είχε το κόστος των κυρώσεων δεν θα απέ τρεπε την ΝΑΤΟποίηση της Ουκρανίας. Αντιθέτως με την γενικευμένη εισβολή θα το απέτρεπε δημιουργώντας ταυτόχρονα νέες ισορροπίες, που στο βάθος του χρόνου η δύση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα αναγκαζόταν να αποδεχθεί. Ωστόσο, διαπιστώνουμε εκ των υστέρων κάποια καίρια λάθη στα οποία υπέπεσαν η Ρωσία και ο πρόεδρός της. 1. Πρώτον,  υποτίμησε το επίπεδο αντίστασης που ανέμενε να προτάξουν οι Ουκρανοί. Ίσως πίστεψε ότι σύντομα υποχωρήσουν ή θα διαλυθούν. Σε συνδυασμό μάλλον με μια επιχείρηση σύλληψης ή δολοφονίας του Ζελένσκι και της ουκρανικής ηγεσίας στο Κίεβο. Αυτό δεν συνέβη. Αντιθέτως, απεδείχθη ότι υπάρχει ένα ισχυρό εθνικό αίσθημα στους Ουκρανούς. Είναι φανερό ότι στα χρόνια ύ

Στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, οι κανονισμοί που επιβάλλουν την αποφυγή πολιτικών αναφορών στους στίχους, παρακάμφθηκαν, εξασφαλίζοντας στην ουκρανική συμμετοχή το πρώτο βραβείο. Όμως στην πραγματική ζωή δύσκολα μπορούν να συγκαλυφθούν οι μεγάλες ανοιχτές προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η Ουκρανία. Η ουκρανική οικονομία έφτασε κατά το δεύτερο μισό του περασμένου έτους στο ναδίρ, με το ΑΕΠ να έχει υποχωρήσει κατά -9,9% το 2015 και κατά -6,6% το 2014. Σε τρέχουσες τιμές σε δολάρια η ουκρανική οικονομία συρρικνώθηκε περίπου κατά το ήμισυ: από 180 δισεκατομμύρια δολάρια το 2013 σε περίπου 90 δισεκατομμύρια το 2015 και οι προσδοκίες για αναιμική ανάκαμψη φέτος δεν μπορούν να αντιστρέψουν το βάθος της οικονομικής αποδιάρθρωσης. Την ίδια ώρα, το βιοτικό επίπεδο έχει υποχωρήσει περίπου στο μισό, η ισοτιμία του νομίσματος έχει υποχωρήσει κατά τα δύο τρίτα και ο πληθωρισμός παραμένει ιδιαίτερα υψηλός.  Σύμπτωμα της οικονομικής κρίσης και ταυτόχρονα παράγοντας π

(...) Κοιτάξτε απλώς που βρίσκεται η Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια αντιμετώπισης της κρίσης. Καταγράφει μία από τις  χειρότερες πορείες  στην οικονομική ιστορία. Ωστόσο, μόλις αποφασίστηκε μία παράταση της ίδιας πολιτικής. (...) Σκίτσο του Γ.ΚΑΛΑ'Ι'ΤΖΗ «Κάποτε ήμουν θερμός υποστηρικτής της ΕΕ και της ευρωζώνης...», γράφει ο αρθρογράφος. Διαπιστώνει όμως ότι τώρα η Ευρώπη επικαλείται επιχειρήματα που είναι ανήθικα και ανειλικρινή. Πώς τοποθετείται στο θέμα του Grexit, την Ουκρανία και την ΕΚΤ.    Το αντίστοιχο μίας συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός στην οικονομία είναι το rollover του χρέους ενός χρεοκοπημένου κράτους. Στην Ευρώπη είχαμε και τα δύο τις τρεις τελευταίες εβδομάδες. Η οικονομική και πολιτική διπλωματία επικεντρώθηκε αποκλειστικά στην αποτροπή της άμεσης καταστροφής χωρίς στρατηγικό στόχο. Ο κίνδυνος είναι πως Ουκρανία και Ελλάδα θα καταλήξουν δύο χρεοκοπημένα κράτη. Κοιτάξτε απλώς που βρίσκεται η Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια αντιμετώπισης της κρίσης. Κα

Πολύς λόγος και μεγάλη ανησυχία για τις επιπτώσεις που θα έχει για την Ελλάδα το ρωσικό εμπάργκο. Έντονη κριτική προς την κυβέρνηση η οποία ακολούθησε κατά γράμμα όλες τις κυρώσεις που αποφάσισε η ΕΕ κατά της Μόσχας και προκάλεσαν τα “αντίποινα” Πούτιν, με αρνητικές συνέπειες για την ελληνική οικονομία.Θα μπορούσε να είχε τηρήσει άλλη στάση η Ελλάδα;Η  Άννα Λιάτσου  σε ανάλυσή της για την “Σύγχρονη Ρωσία” υποστηρίζει πως υπήρχε άλλος δρόμος. Ο “φινλαδικός” δρόμος. Διαβάστε τι γράφει: “Η Φινλανδία, μέλος της ΕΕ, εξαρχής ήταν κατά των Δυτικών κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας. Η Ελλάδα, αντίθετα, αν και με μεγάλο κόστος για την οικονομία της, υπέρ. Κι’ όμως, η Φινλανδία είναι περισσότερο θωρακισμένη οικονομικά, ενώ η Ελλάδα λιγότερο. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που διαθέτει στενούς οικονομικούς δεσμούς με τη Ρωσία. Η οικονομική κατάστασή της, είναι αναμφίβολα κατά πολύ χειρότερη από αυτή της Φινλανδίας. Αρα, οι Δυτικές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, και τα ρωσικά αντίμετρα, θα τ

Την   άνοιξη του 2010 πολλοί ειδήμονες και μη στην Ελλάδα πρότειναν να γυρίσουμε την πλάτη στην ΕΕ και στο ΔΝΤ και να αναζητήσουμε δανεικά στην Ρωσία, στην Κίνα ή ακόμη και στα Εμιράτα. Λίγο αργότερα κάποιοι άλλοι ανακάλυψαν ότι τα κοιτάσματα ενέργειας σε ελληνικές θαλάσσιες ζώνες μάς επιτρέπουν να απαλλαγούμε και από το δυσβάστακτο χρέος και από τους απαιτητικούς δανειστές μας. Παρόμοιου επιπέδου και αξιοπιστίας ως προς την ενεργειακή επάρκεια της Ευρώπης είναι τα όσα είπε ο πρόεδρος Ομπάμα προχθές Τετάρτη στις Βρυξέλλες: Πρώτον, στην καλύτερη των περιπτώσεων, δηλαδή της μέγιστης δυνατής επιβεβαίωσης, για τον όγκο του σχιστολιθικού φυσικού αερίου και του πετρελαίου των ΗΠΑ χρειάζεται τουλάχιστον πενταετία για την κατασκευή των υποδομών για τη μεταφορά του αερίου σε μορφή LNG. Δεύτερον, ο ορίζοντας όχι της πενταετίας αλλά στις πιο πολλές περιπτώσεις συμβολαίων προμήθειας φυσικού αερίου ευρωπαϊκών κρατών από τη Ρωσία της εικοσιπενταετίας καλύπτεται από υπάρχοντα συμβόλαια που π