IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

   Τηλεσκουπίδια και νευροπλαστικότητα. Οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης έχουν επίγνωση της σοβαρότητας, του βάρους του τηλεοπτικού μηνύματος; «Με τόσα τηλεσκουπίδια στην πόρτα μου, πώς να ανοίξω να μπει λίγο φως;» έγραφα πριν χρόνια. Δεν ήξερα ότι ακόμα δεν μπορώ ν’ ανοίξω την πόρτα... Εδώ και πολλά χρόνια οι ειδικοί έχουν επισημάνει ότι η τηλεόραση είναι ένα μέσο ισχυρό, βίαιο, διεισδυτικό . Τη στιγμή της εκπομπής, ο δέκτης - τηλεθεατή ς απομονώνεται από το περιβάλλον, και δέχεται τα εκπεμπόμενα μηνύματα δίχως τη δυνατότητα να αντιδράσει ή να διενεργήσει διάλογο με τον πομπό. Εισπράττοντας το τηλεοπτικό μήνυμα, ο τηλεθεατής δέχεται στην ουσία πολλαπλά ακουστικά και οπτικά ερεθίσματα, δέχεται ένα «μασάζ εγκεφάλου», το οποίο τον καθιστά ευάλωτο δέκτη και συνεπώς άκρως χειραγωγήσιμο. Οι ειδικοί λένε ακόμα, ότι την ώρα της εκπομπής το τηλεοπτικό μήνυμα διεισδύει σε βάθος στο υποσυνείδητο του δέκτη - τηλεθεατή και τον μετατρέπει σε σφουγγάρι που ρουφάει. Η ισχύς και η διάρκ

  Στο συγκεκριμένο πόλεμο το πεδίο της μάχης δεν είναι πια έξω από τον άνθρωπο, αλλά στο εσωτερικό του, στο μυαλό και στα συναισθήματα του – ενώ οι μιλιταριστικές επιχειρήσεις δεν λειτουργούν πλέον μέσω του στρατιωτικού αποικισμού με στόχο την κατοχή μίας περιοχής, αλλά με τον διανοητικό αποικισμό για τον έλεγχο της κοινωνίας της. «Ο τέταρτος παγκόσμιος πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει και δεν είναι πυρηνικός. Ενώ εσείς χαλαρώνετε, ενώ καταναλώνετε, ενώ απολαμβάνετε τη διασκέδαση που σας προσφέρει το σύστημα, ένας αόρατος στρατός προσπαθεί να κυριαρχήσει στη σκέψη σας, στη συμπεριφορά και στα συναισθήματα σας, ληστεύοντας σας. Χωρίς να το παίρνετε καθόλου είδηση, χωρίς να το νοιώθετε ή να το συνειδητοποιείτε, η θέληση σας καταλαμβάνεται από αόρατες κατοχικές δυνάμεις. Οι μάχες δεν διεξάγονται σε μακρινούς τόπους, αλλά μέσα στο ίδιο σας το κεφάλι. Δεν πρόκειται πλέον για έναν πόλεμο με στόχο τη στρατιωτική κατάκτηση κάποιων περιοχών, αλλά για έναν πόλεμο που έχει αντικείμενο την κατά

10 στρατηγικές χειραγώγησης του κοινού.    Το κείμενο είναι του Sylvain Timsit. Αγνοώ ποιος το έχει αποδώσει στα ελληνικά. Δεν πρόκειται για «θεωρία συνωμοσίας» αλλά για παγιωμένη και εύκολα αναγνωρίσιμη πρακτική της (κάθε) εξουσίας, όταν θέλει να πετύχει αλλαγές εις βάρος των πολλών. Καθένας μπορεί να προβληματιστεί ποιες από τις «δέκα στρατηγικές» εφαρμόζονται με αποδέκτη (και) τον ίδιον, αυτή την περίοδο. 1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της

Η βάση ανάπτυξης κάθε κοινωνίας προσδιορίζεται από την οικονομική δομή της, πάνω στην οποία σχηματίζεται το εποικοδόμημα (θεσμικό-κοινωνικό-πολιτισμικό κλπ). Σε περιόδους κρίσης το εποικοδόμημα παρουσιάζει έντονες τάσεις αυτονόμησης, προκειμένου να αντισταθεί επιτυχώς και στις αντιφάσεις του συστήματος και στο κάθε φορά νέο, που νομοτελειακά βρίσκεται προ των πυλών. Η «αντίσταση» αυτή εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως. Γίνεται και με την «επιστράτευση» ατόμων, που θα κληθούν να παίξουν τον ρόλο του ηγέτη αυτής της αντίστασης (πολιτικά-οικονομικά-θρησκευτικά-πολιτισμικά), και με την διαρκή απόπειρα χειραγώγησης όλων μας. Ο στόχος είναι η μετάλλαξη του ατόμου από πολίτη σε υπήκοο. Το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό, είναι παγκόσμιο. Προσεγγίζεται με τον όρο «πολιτική πανούκλα». Ο νεοπαγής αυτός όρος στην πολιτική επιστήμη εξετάζει τον ρόλο του ατόμου, που άμεσα ή έμμεσα εμπλέκεται στα ζητήματα της πολιτικής συμπεριφοράς, στα θέματα άσκησης της πολιτικής εξουσίας και όχι μόνο

    Κατασυντρίβουν την κοινή λογική επικαλούμενοι το θυμικό όλων μας    Να θυμηθούμε λίγο πώς χειραγωγούνται οι πολίτες από την αγαστή συνεργασία των πολιτικών και των μεγαλοδημοσιογράφων. Μετατοπίζεις - εκτρέπεις το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων από την ουσία σε ασημαντότητες, από το μνημόνιο δηλαδή στην κατάρτιση των λιστών. Δεύτερον, δημιουργείς προβλήματα ώστε η ίδια η κοινωνία αναγκάζεται να ζητήσει μέτρα από την εξουσία για την εξάλειψή τους. Σπουδαία είναι η στρατηγική της αναβολής. Αποκαλούν μια αντιλαϊκή απόφαση επώδυνη και αναγκαία, αλλά με μια θυσία του λαού μπορεί στο μέλλον να αποφευχθεί! Επιπροσθέτως: κατασυντρίβουν την κοινή λογική επικαλούμενοι το θυμικό όλων μας, τον πατριωτισμό μας, το εθνικό μας φρόνημα και λοιπά. Δημιουργούν νεολογισμούς κυρίως στην οικονομία ώστε η κοινή γνώμη καθίσταται ανίκανη να κατανοήσει μεθόδους και τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για να την ελέγχουν. Επίσης: πείθουν τους περισσότερους ότι είμαστε ακαλλιέργητοι και αγράμματοι,

[...] Η επιβίωση του συστήματος δεν οφείλεται πλέον στην δήθεν ιδεολογική του υπεροχή , την εσωτερική του δυναμική και στην ικανότητά του να παράγει κοινωνικό πλούτο, αλλά στις στρατηγικές χειραγώγησης των πολιτών , οι οποίες και λειτουργούν ενσωματωτικά, εμποδίζοντας έτσι τη συγκρότηση κριτικής συλλογικής κοινωνικής συνείδησης [...] Γράφει [1] o Ζήσης Δ. Παπαδημητρίου , ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Νομικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης . Ενώ το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται αντικειμενικά σε πολύ δύσκολη θέση , αντιμετωπίζοντας την πιο δεινή  οικονομική, πολιτική, κοινωνική αλλά και πολιτιστική κρίση μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, οι δυνατότητες αμφισβήτησής του είναι ιδιαίτερα περιορισμένες , καθώς δεν φαίνεται στον ορίζοντα η όποια προοπτική συγκρότησης ιστορικού υποκειμένου που θα  μπορούσε να δράσει επαναστατικά. Η επιβίωση του συστήματος δεν οφείλεται πλέον στην δήθεν ιδεολογική του υπεροχή , την εσωτερική του δυναμική και στην ικανότητά

      «Ο βαθύς ύπνος των χειραγωγημένων»   ΕΠΕΙΔΗ είναι επίκαιρο και σκέφτηκα πως θα σ' ενδιαφέρει, δημοσιεύω σήμερα αποσπάσματα από τις δέκα σημειολογικές επισημάνσεις για τις « στρατηγικές της χειραγώγησης και το βαθύ ύπνο των χειραγωγημένων» του Γάλλου Σιλβέν Τιμσίτ , που βρήκαμε στο site του swti.net . Πάμε; Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ της απόσπασης της προσοχής: έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. (...) ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ προβλημάτων και μετά προσφορά λύσεων: για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελε