IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

BERGSERG VIA GETTY IMAGES Η ελληνική  διπλωματία δέσμια πολιτικών εξελίξεων  στα Δυτικά Βαλκάνια. Οι πολιτικές εξελίξεις στα κράτη της περιοχής διαμορφώνουν τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς σε συνδυασμό με την επιρροή ξένων δυνάμεων. Η Ελλάδα επανέρχεται στα δυτικά Βαλκάνια φιλοδοξώντας να αναδειχθεί πυλώνας περιφερειακής σταθερότητας. Ωστόσο, οι πολιτικές ισορροπίες των δυτικών Βαλκανίων παραμένουν εύθραυστες, εξαιτίας εθνοτικών και θρησκευτικών διενέξεων. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση της Αθήνας εμφανίζεται εγκλωβισμένη στην ελληνό-τουρκική αντιπαράθεση και στη διαχείριση του μεταναστευτικού. Οι παρεμβάσεις ξένων δυνάμεων στα δυτικά Βαλκάνια, αποτελούν ακόμα μια παράμετρο, που επηρεάζει την πολιτική κρατών καθώς και την ελληνική διπλωματία. Η ένταξη κρατών στην Ευρωπαϊκή Ένωση προκαλεί τις αντιδράσεις της Ρωσίας, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Παράλληλα, δεν πρέπει να υποβαθμιστεί και η τουρκική διείσδυση στα δυτικά Βαλκάνια με τη δημι

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:  Η Γαλλική πρόταση για τα Βαλκάνια,  πρόκληση για τον Ελληνισμό Το σχέδιο της Γαλλίας για τα Δυτικά Βαλκάνια.  Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει... εγείρει ζητήματα μεθοδολογίας. Λίγες ημέρες μετά το γαλλικό βέτο στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας με την Ε.Ε., το Παρίσι έρχεται αναδρομικά να δικαιολογήσει τη στάση του με τη δημοσιοποίηση προτάσεων για την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο υλοποιείται η διαδικασία ένταξης ενός νέου κράτους-μέλους. Το τρισέλιδο non paper της γαλλικής κυβέρνησης έρχεται να προλάβει την συνεδρίαση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων που θα πραγματοποιηθεί αύριο Τρίτη, ενώ είναι βέβαιο ότι θα έχει κεντρική θέση σήμερα Δευτέρα στις συνομιλίες του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν με την πρωθυπουργό της Δανίας Μέτε Φρέντερικσεν σε γεύμα εργασίας στο Ελυζέ, καθώς η Κοπεγχάγη κινείται σε αντίστοιχο μήκος κύματος. Ήδη ο Μακρόν έχει τονίσει (λ.χ. στην πολυσυζητημένη συνέντευξή του στον Econ

 Βαλκάνια: Η πιο «δυσλειτουργική» οικογένεια της Ευρώπης  αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία. Τα τελευταία χρόνια η περιοχή που αποκαλείται Βαλκάνια επανήλθε και πάλι στο προσκήνιο. Όχι όπως κατά την ταραχώδη δεκαετία του 1990 όταν, μέσα από μια σειρά από δραματικά γεγονότα (κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, αιματηρή διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, εθνικιστικές συγκρούσεις, εθνοκαθάρσεις και ειρηνευτικά σχέδια κλπ.) τα Βαλκάνια, ειδικά τα δυτικά και ο χώρος της πρώην Γιουγκοσλαβίας, έγιναν τα «αγαπημένα» των δελτίων ειδήσεων, προκαλώντας αρνητικά συναισθήματα στο ευρωπαϊκό κοινό. Η Βαλκανολογία έγινε τότε και πάλι επίκαιρη, όπως ήταν και στις αρχές του 20ου αιώνα, και ένα πλήθος αναλυτών αναδείχθηκαν σε αυτόκλητους «βαλκανολόγους», προκειμένου να πείσουν ένα ευρωπαϊκό κοινό, εθισμένο στα στερεότυπα, πώς ξαφνικά ξύπνησαν οι «παλιοί δαίμονες» των Βαλκανίων, αναπαράγοντας έτσι όλα τα γνωστά αρνητικά κλισέ σε βάρος των βαλκανικών λαών. Από αυτή την άποψη τα Βαλκάνια είναι θύμα το