IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

MANI, GREECE-Pirgos Dirou, 1964. © Constantine Manos Η επί γης ευτυχία είναι στιγμούλα, και η στιγμούλα αυτή ένα σκαλοπάτι για να περάσεις από το άλλο μέρος, το μέρος του θανάτου.                                                                                                                                                  Ο. Ελύτης Το αναπότρεπτο του θανάτου αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ανθρώπινης φύσης και ύπαρξης, ενώ την ίδια ώρα αποδεικνύεται ως η ύστατη πρόκληση στη ζωή του ανθρώπου: xωρίς να γνωρίζει κανείς τίποτα με σιγουριά για το περιεχόμενό του αγωνιά με αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα,...

 Γιάννης Μόραλης: Επιτύμβια σύνθεση,1958. Η αρχαιοελληνική και η χριστιανική θεώρηση της επίγειας ζωής, του θανάτου και της μεταθανάτιας κατάστασης του ανθρώπου παρουσιάζουν, κατ΄ αρχήν, θεμελιώδεις διαφορές. Εν τούτοις, από τη μεταξύ τους διαλεκτική σχέση, προέκυψαν, στην πορεία του χρόνου, βασικές αντιλήψεις, που διεπότισαν το Δυτικό άνθρωπο. Στη ραψωδία λ της ομηρικής  Ὀδύσσειας,  την ονομαστή  Νέκυια,  αναφαίνονται τα βασικά στοιχεία που συγκροτούν το αρχαιοελληνικό κοσμοείδωλο. Ο Άδης είναι ένας  ἀτερπὴς (λυπηρός) χῶρος [1] ,  ένας  ἠερόεις (σκοτεινός) ζόφος [2] ,  όπου οι ψυχές των νεκρών κατοικούν ως  εἴδωλα [3]  (φαντάσματα), εἴκελα σκιῇ ἢ καὶ ὀνείρῳ [4]  (ομοιώματα σκιάς ή ονείρου).  Ο Αχιλλέας, στους παρηγορητικούς λόγους του Οδυσσέα, απαντά:  «βουλοίμην κ’ ἐπάρουρος ἐὼν θητευέμεν ἄλλῳ, ἀνδρὶ παρ’ ἀκλήρῳ, ᾧ μὴ βίοτος πολὺς εἴη, ἢ πᾶσιν νεκύεσσι καταφθιμένοισιν ἀνάσσειν» [5]  (μετάφραση: «θα ...