IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του να αισθάνεσαι σπουδαίος.   Δίνεται η μεγάλη μάχη για την επικράτηση της μίας έναντι της άλλης ιδεολογικής προσέγγισης. Η τεχνολογία ήταν η γενεσιουργός αιτία, η ανθρώπινη φύση η λογική συνέπεια. Ο παραδοσιακός Τύπος συνάντησε τον ψηφιακό. Οι δύο έδωσαν και δίνουν σκληρή μάχη. Νικητή ακόμα δεν έχουμε. Μπορεί και να μην χρειάζεται να έχουμε. Και στον παραδοσιακό Τύπο και τον ψηφιακό υπάρχουν «τίτλοι μέσων» που πραγματικά έχουν κερδίσει το σεβασμό της πλειοψηφίας των πολιτών. Και σε αυτούς τους τίτλους τα άρθρα γνώμης απέκτησαν την αξία που είχαν πάντα. Κι ήταν σημαντική. Σ’ αυτό το περιβάλλον η τεχνολογία δημιούργησε και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Το διαδικτυακό καφενείο , που ακόμα και σήμερα με τους αλγόριθμους και τους περιορισμούς προσωπικά το θεωρώ ευλογία, έδωσε μια ακόμα μεγαλύτερη δυνατότητα στην έκφραση απόψεων. Πρακτικά δημιούργησε τη δυνατότητα εκατομμυρίων καθημερινών άρθρων γνώμης. Έτσι ο καθένας από εμάς είχε κι έχει τη δυνατότητα

Η αλογία της αυτοχειρίας. Δυσερμήνευτη η ανθρώπινη ύπαρξη, η µόνη (μάλλον) λογική ύπαρξη στο αχανές σύμπαν. Αντιπαλεύει αινίγματα που δεν λύνονται (τουλάχιστον με την ανθρώπινη ικανότητα και θέληση), μοιάζει να αποτολμάει και τον αυτοαφανισμό της, ίσως σαν εκδικητική αυτοκαταξίωση. Λέγεται ότι ο Στάλιν, σε κάποια χρονικά διαστήματα, υπέγραφε κάθε βράδυ την εκτέλεση έως και δύο χιλιάδων αντιπάλων του, πραγματικών ή κατά φαντασίαν. Η κόπια του Στάλιν, ο Χίτλερ, ήταν αρράγιστα πεπεισμένος ότι έπρεπε να αφανιστεί το «βιολογικό είδος» των Εβραίων. Σε κάθε εποχή, παντού και πάντοτε, η εκτρωματική λογική ολιγαρχικών τυράννων και παντοδαπών πλουτομανών, λειτουργεί με κώδικες παράνοιας και εγωλαγνείας. Σίγουρα, είμαστε εκατομμύρια οι ζώντες θνητοί, που έχουμε δει, σε τηλεοπτικές οθόνες, τον Βλαδίμηρο Πούτιν να προσκυνάει, με ανεπιτήδευτη αυθορμησία, τις Εικόνες της ορθόδοξης εκκλησιαστικής παράδοσης και λατρείας. Τα διεθνή Μονοπώλια Ενημέρωσης, όλα ομοθυμαδόν βδελυσσόμενα τον Πούτιν, μας βεβαι

Καταρρέει με το πέρασμα του χρόνου και υπό το βάρος της πραγματικότητας η κυρίαρχη (νεο) φιλελεύθερη σοφιστεία περί της ύπαρξης ενός παγκοσμιοποιημένου πεδίου όπου τα δρώντα υποκείμενα ξεδιπλώνουν τις αρετές τους διεκδικώντας ελευθέρα και με ίσους όρους τα μερίδια που τους αναλογούν σε όλα (οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό) τα επίπεδα. Παρά το νεοφιλελεύθερο λούστρο ο κόσμος παραμένει όπως ακριβώς ήταν χιλιετίες τώρα: αρένα συγκρούσεων. Η πραγματικότητα άλλωστε είναι προφανής και αμείλικτη: η υδρόγειος αποτελεί όντως ένα ενιαίο πεδίο δράσης με κανόνες που έχουν ορίσει οι ισχυροί με τέτοιον τρόπο που να εξυπηρετούνται και να διαιωνίζονται τα συμφέροντά τους. Κάτω από τους ισχυρούς, οι οποίοι σφάζονται μεταξύ τους ή δια αντιπροσώπων τους για την επέκταση της ισχύος τους, στοιχίζονται ως πιόνια οι αδύναμοι, οι οποίοι είτε συμμορφώνονται στις υποδείξεις και εντολές είτε συνθλίβονται. Ελευθερία υπάρχει όπου οι πιάτσες στην οικονομία και την πολιτική είναι «πιασμένες» από τις κυ

Αν εξαιρέσουμε τα εγκλήματα μεταξύ των ανδρών, τα οποία οφείλονται κυρίως σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών (σε περιπτώσεις εγκληματικών οργανώσεων), στην καθημερινότητα  καταγράφονται δεκάδες βιασμοί και δολοφονίες γυναικών από το λεγόμενο ισχυρό ανδρικό φύλο. Η κοινωνία παρακολουθεί άναυδη το φαινόμενο, ενώ, συγχρόνως, την τρίτη ημέρα είναι πρόθυμη ήδη να το ξεχάσει. Η τελευταία περίπτωση της δολοφονίας της νεαρής φοιτήτριας στη Ρόδο επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό μου. Η ωμότητα και η βαρβαρότητα με την οποία εκτελέστηκε αυτή η δολοφονία από τα δύο νεαρά αγόρια (την πέταξαν ζωντανή από τα βράχια στη θάλασσα), μας βάζει να ξανασκεφτούμε τι ακριβώς είναι αυτό που συμβαίνει μέσα στον ψυχισμό του ανθρώπου και μπορεί να σπάει  κάθε όριο ανθρώπινης ηθικής!    Όταν έπεσαν στα χέρια μου τα βιβλία του βιογεωγράφου και εξελικτικού βιολόγου καθηγητή Jared Diamond "Το ανθρώπινο ζώο" και του ανθρωπολόγου Robert Ardrey "Der Wolf in uns" (Ο λύκος μέσα μας),  προσπάθησα να αναπλ