Το «χριστουγεννιάτικο» δέντρο των προγόνων μας.
«Σ’ αρχοντικό εμπήκαμε μεγάλου νοικοκύρη με λόγο που’χει πέραση και μ’ αγαθά περίσσα. Ανοίξτε πόρτες διάπλατα να μπουν μεγάλα πλούτη, μαζί κι η θαλερή χαρά κι η ευλογημένη Ειρήνη. Γιομάτοι να ’ναι οι πίθοι σας, πολλά τα ζυμωτά σας, φέρε μας κριθαρόψωμο με το πολύ σουσάμι. Νύφη για το μοναχογιό να κάτσει τραγουδώντας στ’ αμάξι που το σέρνουνε τα δυνατά μουλάρια να ’ρθει σ’ αυτό το σπιτικό να ’φαίνει τα προικιά της. Κάθε χρονιά θε να ’ρχομαι κι εγώ σαν χελιδόνι. Μα φέρε γρήγορα λοιπόν ό,τι είναι να μας δώσεις γιατί αλλιώς θα φύγουμε, δε θα ξημερωθούμε.!» Θα μπορούσαν να είναι τα κάλαντα κάποιου μέρους της Ελλάδας, είναι όμως αρχαιότερα κάλαντα. Πρόκειται για το τραγούδι που έλεγαν τα παιδιά στην αρχαία Ελλάδα, όταν περιέφεραν από σπίτι σε σπίτι τον πρόγονο του χριστουγεννιάτικου δέντρου, την ειρεσιώνη . Ένα κλαδί ελιάς, στολισμένο με μαλλί, μικρές σφαίρες και κάποιους καρπούς της γης. Η Ειρεσιώνη προέρχεται από