IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Καταθλιπτικοί είμαστε λίγο-πολύ όλοι, με την έννοια ότι πάψαμε να αντιδρούμε σ' αυτό που συμβαίνει γύρω μας, και με το οποίο έχουμε πια αμετακλήτως εξοικειωθεί, συνθηκολογώντας με τις τρομώδεις αλήθειες και απογοητεύσεις του καταναλωτικού μηδενισμού και των προσποιήσεων που απλώνονται σαν ένας μόνιμος ίσκιος πάνω απ' τις φωτεινές σημασίες της ανθρώπινης περιπέτειας, σημασίες όπως ήταν η αγάπη, ο έρωτας, η ευσπλαχνία, η πρωτοτυπία ή ο λυρισμός .   Kανείς δεν έδειξε να γνωρίζει πως η κατάθλιψη αποτελούσε σήμερα την αλήθεια μας γιατί, απλούστατα, η αλήθεια ήταν καταθλιπτική...  Εικονογράφηση: Athenean Sailor  Aυτό για το οποίο δεν μιλούν οι στατιστικές είναι όλες εκείνες οι λησμονημένες δυνατότητες, κάτω απ' τον αστερισμό των οποίων είχαμε κάποτε αγαπήσει τη θλίψη μας, την τρυφερή, ευαίσθητη, πνευματώδη και μυστικοπαθή θλίψη. Ανάμεσα σε όλα τα θεάματα που κυριαρχούν στη σφαίρα του μεταμοντέρνου σύμπαντος, κανενός η πραγμάτευση δεν είναι πιο παραπειστική

Μολονότι το σενάριο για συγκυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είχε ακουστεί αρχικά σαν αστεϊσμός και εν συνεχεία σαν πλανώμενη υποψία μερικών μυημένων που γνώριζαν τα παρασκήνια, αποδείχτηκε, σε μια δεύτερη φάση, ρεαλιστικό και, εντέλει, υπερρεαλιστικό. Μιλάμε πράγματι για τριτοκοσμικό σουρεαλισμό στα καλύτερά του. Τώρα το καταργημένο διπολικό σχήμα ενταφιάζεται στην κοινοτοπία εν είδει χλωμής ανάμνησης της πάλαι ποτέ «ασφαλούς» προοπτικής εξόδου από την κρίση, λες και η κρίση θα μπορούσε να είναι αναστρέψιμη δίχως την ενσωμάτωση της φθοράς! Εν ολίγοις, δεν πρόκειται πια για συναίνεση αλλά για «συμβίωση», με την έννοια που δίνουν στον όρο οι βιολόγοι (symbiosis): παρασιτική διαμονή ενός ασθενούς οργανισμού στο περιβάλλον ενός ισχυρού ξενιστή, υπό καθεστώς αμοιβαίας ωφέλειας. Εκεί, στην καρδιά της «συμβίωσης», τηρήθηκε για καιρό η υποχρέωση αποσιώπησης του ότι, όντως, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ αποτελούσαν δίδυμες δυνάμεις με συγγενείς επιδιώξεις εκατέρωθεν ενός μονόδρομου του οποίου τα επακόλ

Τα φερέφωνα της συστημικής προπαγάνδας ιδιαίτερα οι της πρωινής βάρδιας, ιδρώνουν ώστε να πείσουν ότι φτώχεια και βλακεία είναι ένα και το αυτό.Ο  μέσος πολίτης σκιαγραφείται πλαγίως σαν κάποιος στον οποίο δεν συνιστάται να «φιλοσοφεί» περί θεσμών. Σ' αυτο τον ατυχή δεν αναγνωρίζεται παρά το δικαίωμα να μένει κλεισμένος αεροστεγώς στη μικροαστική του κακομοιριά. Βαρεθήκαμε ν' ακούμε ότι «ο κόσμος δεν νοιάζεται γι' αυτά, νοιάζεται ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ!»... Η δημοφιλής άποψη ότι η κριτική των θεσμών συνιστά πολυτελές προνόμιο κοινοβουλευτικών και anchormen, λες και οι τελευταίοι την κληρονόμησαν με διαθήκη, κρύβει περισσότερα απ' όσα φανερώνει σε βάρος του λεγόμενου μέσου πολίτη, προς τον οποίο, και για τον οποίο, εκφράζει ομολογουμένως μιαν ιδέα εξευτελιστική. Υποτίθεται πως ο πολίτης έχει το ενδιαφέρον του στραμμένο κατ' ευθείαν στα 5 ευρώ που του λείπουν για να αγοράσει ζαρζαβατικά στη λαϊκή. Διευκρινίζεται μάλιστα απ' τα φερέφωνα της συστημικής π

(...) Δίχως την παραμικρή υποχώρηση στη γοητεία των θεωριών συνωμοσίας, επιτρέπεται να υποψιαστεί κανείς ότι οι οικονομικές ελίτ αδημονούν για κατακτήσεις ΠΕΡΑΝ της μετατροπής των πληθυσμών σε φυλές σκλάβων που κατοικούν τα προτεκτοράτα και τις αποικίες χρέους·  αδημονούν για την εδραίωση μιας γενικής τάσης υπέρ της αποσταθεροποίησης των δεδομένων και αυτονόητων που ίσχυαν μέχρι σήμερα,  προκειμένου το άτομο να παραδοθεί αμαχητί στην ιδέα πως ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ είναι πιθανό . (...) Πριν από τέσσερις μόλις εβδομάδες είχα θίξει το ζήτημα της σκόπιμης και σε ευρεία κλίμακα επίθεσης κατά των θεσμικών βεβαιοτήτων, την οποία επιχειρούσαν αυτοί ακριβώς οι υποτιθέμενοι θεσμοί, για παράδειγμα οι ευρωπαϊκοί. Δεν είχε ακόμη στεγνώσει το μελάνι στο χαρτί όταν οι Γερμανοί άρχισαν να μουρμουρίζουν υπονοώντας ότι ΟΥΤΕ οι καταθέσεις στις ευρωπαϊκές τράπεζες ήταν πια ασυζητητί και αμετακλήτως ασφαλείς: τα πάντα παρέμεναν «ανοιχτά» και οφείλαμε να το αποδεχτούμε. Εκτοτε, οι προϊδεασμ

(...)  ΗΔΗ προκύπτει ένα είδος ονόματι Ανθρωπος 0.2, αποπροσωποποιημένο υβρίδιο με τρίμηνη εγγύηση ή και κατ' ευθείαν αναλώσιμο. Σε σύγκριση με το τι μας επιφυλάσσουν, η οικονομική κρίση, όπως χαρακτήρισαν τη σμίκρυνση της φούσκας, θα είναι απλώς ένα ρομαντικό επεισόδιο. Σώματα Από τον ΕΥΓΕΝΙΟ ΑΡΑΝΙΤΣΗ Σας γοητεύουν ακόμη οι εξηγήσεις; Είναι προφανές ότι κουραστήκαμε απ' το να είμαστε ανθρώπινα όντα κι ότι η φάση της χαλάρωσης δεν θα αργήσει. ΒΛΑΚΩΔΕΙΣ και φρικιαστικές περιπτώσεις σαν αυτή του Αυστραλού «καλλιτέχνη» Stelarc, που ζήτησε τη βοήθεια της πλαστικής χειρουργικής για να εμφυτεύσει ένα τρίτο αυτί στο μπράτσο του, με το οποίο μπορεί εξάλλου να ακούει μια χαρά, καταγράφονται σαν στιγμιότυπα ενός αναπόφευκτου δήθεν άλματος προς την ολοκληρωτική μεταμόρφωση του Homo sapiens σ' ένα κλειστό νευρομυϊκό και ορμονικό κύκλωμα με μεταβλητό πρόσημο. ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ, απ' όταν εκμηδενίστηκε αυτό που ονομάζαμε ψυχισμό ή ταυτότητα, το σώμα έγινε απόλυτος

Μάχες Από τον ΕΥΓΕΝΙΟ ΑΡΑΝΙΤΣΗ «Αν η γενιά μας δεν δώσει αυτό τον πόλεμο, πότε θα πολεμήσει;» αναρωτήθηκε ο υπουργός Οικονομικών σε συνέντευξή του στο MEGA, αναφερόμενος στη μάχη για την πολυπόθητη έξοδο απ' την οικονομική κρίση όπου, καθώς υπονοήθηκε, η γενιά καλείται σύσσωμη στο μέτωπο πλάι στους Ευρωπαίους συμμάχους και ενάντια στον κακό της εαυτό. ΕΤΣΙ, ο Ευάγγελος Βενιζέλος διεκδικεί, τυπικά, την πατρότητα της προϋποτιθέμενης καινούργιας εθνικής αφήγησης που θα πρόσφερε στέγη σε μια πανστρατιά πολιτών αφοσιωμένων στο ιδανικό της εξυγίανσης και του εκσυγχρονισμού του ελληνικού κοινωνικοοικονομικού συστήματος. Για πολλοστή φορά αξίζει να σημειωθεί ότι η εκκωφαντική αποσιώπηση των ηθικών και ποινικών ευθυνών που βαραίνουν τους πολιτικούς μας χάσκει σαν πελώριο ρήγμα στην πλώρη του θωρηκτού της βενιζελικής εθνικής αφήγησης πριν καν αυτό αποπλεύσει για την αντιμετώπιση της πάλαι ποτέ κακομαθημένης και τώρα πλέον παραπαίουσας μεσαίας τάξης. ΜΑΤΑΙΩΣ οι θιασώτες το

(...) απ' την Ιρλανδία μέχρι την Ελλάδα, οι πάντες συζητούν μέρα-νύχτα για τα επιτόκια των δανείων και τις δόσεις, διαφωνούν για την ανταγωνιστικότητα και τις εγγυήσεις, θρηνούν για τα ελλείμματα και τους στατιστικούς πίνακες (...) Ανταγωνιστικότητα Στο σημείο όπου βρίσκεται, ολοφάνερα απελπιστικό, η ελληνική κοινωνία χρειάζεται πλέον αρκετό θάρρος για να δεχτεί το αυτονόητο: ότι ειδικά σαν τέτοια, δηλαδή κοινωνία, δεν μπορεί παρά να συγκροτείται γύρω από έναν λίγο-πολύ συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου ο οποίος, επισήμως, καταργήθηκε. Μετά βίας θα λέγαμε ότι το ίδιο ισχύει, π.χ., για τους Γερμανούς, πάντοτε πρόθυμους να φτιάξουν την τέλεια μηχανή. Η ΑΝΑΙΜΑΚΤΗ συγκατοίκηση των διαφορετικών ανθρώπινων τύπων που ζουν στην κατ' όνομα Ενωμένη Ευρώπη υποτίθεται πως θα αντλούσε τις εγγυήσεις της απ' το ενιαίο όραμα ενός μεγάλου πλουραλιστικού έθνους θεμελιωμένου σε μια κοινή πολιτισμική και ανθρωπιστική παράδοση, ενός έθνους που -έτσι μας έλεγαν- θα ερχόταν σε θέ

...  H συγκατοίκηση των καταλήψεων με την απρόσκοπτη λειτουργία των θεσμών ... (1)   Κέιμπριτζ  Το κίνημα των καταλήψεων των πανεπιστημιακών χώρων, στη Μεγάλη Βρετανία, παρουσιάζεται απ' τον Τύπο σαν αυτό που ίσως είναι όντως, δηλαδή σαν το θέαμα μιας ακόμη συντηρητικής επανάστασης. Μελοδραματικά εγκώμια για τη σχολαστική συνέπεια των φοιτητών στην τήρηση της καθαριότητας εναλλάσσονται με εξίσου θαυμαστικά σχόλια για τον επιδεικνυόμενο σεβασμό προς την αντικαπνιστική εκστρατεία, που μεσουρανεί ανεξαρτήτως της κοσμοσυρροής και που, βεβαίως, συνδυάζεται άψογα με το περιποιημένο γκαζόν στα μελαγχολικά τοπία της πανεπιστημιούπολης του Κέιμπριτζ, όπου δεν βλέπεις ούτε μία προκήρυξη. Εξάλλου, μόνον ορισμένα κτήρια τελούν υπό κατάληψη, κυρίως διοικητικά, ενώ στα υπόλοιπα οι παραδόσεις συνεχίζονται ομαλότατα. ΑΥΤΗ η συγκατοίκηση των καταλήψεων με την απρόσκοπτη λειτουργία των θεσμών, και μολονότι διατηρεί εκ πρώτης όψεως όλα τα χαρακτηριστικά μιας ανώτερης πολιτικής κου

Αντζελα Μπορεί ο σοσιαλισμός να διέρχεται κρίσιμες ώρες, ωστόσο και στον πλανήτη του λαϊφστάιλ οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, η δε ανακοίνωση που συνόδευσε την έξοδο της Αντζελας Γκερέκου από το υπουργείο Τουρισμού μοιάζει σχεδόν επιμορφωτική: «...για λόγους ευαισθησίας και ευθιξίας και προκειμένου να μην υπάρξει η παραμικρή αφορμή για να πληγεί η κυβέρνηση, παρά το ότι, όπως ενημέρωσε [η κ. Γκερέκου] τον πρωθυπουργό, ουδεμία εμπλοκή έχει στις φορολογικές εκκρεμότητες του συζύγου της...» ΑΠ' ΟΠΟΥ μαθαίνουμε ότι ευαισθησία και ευθιξία είναι κάθε άλλο παρά συνώνυμα κι ότι πιθανόν αντιπροσωπεύουν συμπληρωματικές ή και αντίθετες έννοιες, διαφορετικά η ευαισθησία θα αρκούσε. Επιπλέον, ίσως από παραδρομή του Γ. Πεταλωτή, η ευαισθησία παρελαύνει στη φράση πριν απ' την ευθιξία, μολονότι θα έπρεπε, κανονικά, να υποβαθμίζεται ώστε να μην αναρωτηθούν οι ακροατές, και με το δίκιο τους, σχετικά με το πού κρυβόταν αυτή (η ευαισθησία) στα έξι χρόνια κατά τα οποία η Αντζελα απολάμβανε τα προνό

Σκίτσο του Roger Mac Phail Κατεδάφιση Η ολοκληρωτική εκμηδένιση των προσχημάτων στην πολιτική σκηνή αρχίζει να προσλαμβάνει διαστάσεις φυσικής καταστροφής· αναδύεται δηλαδή κάτι το μοιραίο. ΕΞΑΛΛΟΥ ,ορισμένες ιστορίες παραμένουν διδακτικές. Ο σεισμός που έπληξε το Σαν Φραντσίσκο πριν από 103 χρόνια, σκοτώνοντας περίπου 6.000 ανθρώπους, προκάλεσε μια πυρκαγιά, η οποία μεταδόθηκε αστραπιαία, καταβροχθίζοντας τα δύο τρίτα της πόλης και ανεβάζοντας τον αριθμό των αστέγων σε 250.000. Η φωτιά μαινόταν για τρία μερόνυχτα κάτω από έναν πορφυρό ουρανό και με τον άνεμο να σφυρίζει ανάμεσα στα ερείπια, ενώ ακόμη και οι αισιόδοξοι συνειδητοποίησαν ότι θα έφτανε ώς τις ακτές του Ειρηνικού, σαρώνοντας τα πάντα. Το βράδυ της δεύτερης ημέρας, ο δήμαρχος, κάποιος Γιουτζίν Σμιτ, αμφιλεγόμενο πρόσωπο, πήρε ωστόσο την εξαιρετικά τολμηρή, σχεδόν ακραία απόφαση να ανοίξει μιαν αντιπυρική ζώνη επτά χιλιομέτρων κατά μήκος της λεωφόρου Βαν Νεςς, κατεδαφίζοντας αμέτρητες άθικτες κατοικίες εκατέρωθεν της λ

'Εργο του Σωτήρη Ζαχαριάδη(1999) Για να μην είσαι ό,τι τρως Αν η τέχνη μιμήθηκε την τυποποίηση των επιστημονικών εργαλείων, η αγροτική παραγωγή θα μας δείξει αύριο, πιθανόν σήμερα κιόλας, ότι και η τυποποίηση μπορεί κάλλιστα να μιμηθεί το ειρωνικό ύφος της τέχνης, σ' ένα πεδίο πρωτοφανών αντικειμένων όπου το πνεύμα της ποπ αρτ συναντάει την αναπτυξιακή στρέβλωση της αντίληψής μας για τη φύση και συμπλέουν σε μια θάλασσα από λιπάσματα. Ηδη οι Αμερικάνοι ή οι Ιάπωνες, δεν θυμάμαι ποιοι, και ούτε έχει σημασία εξάλλου, προχωρούν στην υλοποίηση της ιδέας να παραγάγουν κυβικές ντομάτες, κυβικά καρπούζια κ.λπ., ώστε τα προϊόντα αυτά της γης να καταστούν περισσότερο βολικά στο πακετάρισμα και στη μεταφορά τους. Εδώ και χρόνια, ορισμένα σούπερ μάρκετ πουλούν «αβγό με το μέτρο» (αβγό-σωλήνα ειδικά για «καναπεδάκια»). Παράλληλα πυκνώνουν τα ραντεβού στα εργαστήρια όπου ο άνθρωπος παριστάνει τον Θεό παίζοντας με τα γονίδια των πυγολαμπίδων, χάρη στα οποία τα ραπάνια θα αναβοσβήνουν σαν φωτ

Στο μέλλον όλες οι ερωτήσεις θα είναι ρητορικές Τα παιδιά δεν μας μιλάνε όχι διότι δεν τα ακούμε, όπως λέγεται και ξαναλέγεται, αλλά επειδή δεν τους απευθύνουμε καν τον λόγο. Μπορείς βέβαια να εισάγεις σ' ένα παιδί εντολές ή ιούς: «Έφαγες;» «Διάβασες;»: ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, κι εκεί τελειώνει. Η ελευθερία, το περίσσευμα ανεξαρτησίας, απορροφήθηκε απ' το καλειδοσκοπικό φάσμα των λεγόμενων «επιλογών». Τα παιδάκια των Ελλήνων, τελευταία στον δυτικό κόσμο, έμειναν δίχως την ελευθερία τού να είναι σκλάβοι. Δηλαδή σκλάβοι όλων εκείνων των μεγάλων εννοιών (για τους ερωτευμένους δεν λένε άραγε «έγινε σκλάβος της»;) που, σβήνοντας, τροφοδότησαν την παράδοξη ανισορροπία και το σθένος της δεκαετίας του '60 και της Μεταπολίτευσης -εννοιών που περιλαμβάνουν τη Γλώσσα, τον Θεό, τη Φύση, την Αριστερά, ακόμη και την ΑΕΚ· σήμερα οι χούλιγκαν παρακινούνται απ' την εισβολή του τυχαίου στους κύκλους της εκτόνωσης της βίας και ο ύμνος τους είναι μια χαοτική ανάπτυξη της ντο μείζονος των πολεμικών

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008 Άμυνα εθνική-Εξοπλισμοί 1 .Ιστορίες παράνοιας με τα ...εξοπλιστικά(;) προγράμματα. 1.1. Β.Νέδου-Υποβρύχια που γέρνουν και αναβάθμιση 900 εκατομμυρίων. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_16/11/2008_292458 1.2. Β.Νέδου-Προβληματικά τα νέα Απάτσι. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100041_16/11/2008_292459 1.3. Β.Νέδου- Ολοι θέλουν να μας πουλήσουν τις φρεγάτες τους . http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100043_16/11/2008_292457 1.4. Β.Νέδου- Ιστορίες παράνοιας με τα εξοπλιστικά. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_16/11/2008_292460 Πρόσωπα 1.Χρ.Γιανναράς-Εγχώριος Ομπάμα, πώς να προκύψει; (Δεκαετίες καθηλωμένοι στην αφή του πάτου, ένας Ομπάμα για μας δεν είναι θεσμικά δυνατό να προκύψει) http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_16/11/2008_292435 2.Ευγ. Αρανίτσης- Το επώνυμο του πατέρα. ( Οι άνθρωποι, ευτυχώς, διατυμπανίζουν τις αρετές των γονιών τους με τρόπο αρκετά αδέξιο