Πλανήτες και ζώδια

Μολονότι το σενάριο για συγκυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είχε ακουστεί αρχικά σαν αστεϊσμός και εν συνεχεία σαν πλανώμενη υποψία μερικών μυημένων που γνώριζαν τα παρασκήνια, αποδείχτηκε, σε μια δεύτερη φάση, ρεαλιστικό και, εντέλει, υπερρεαλιστικό. Μιλάμε πράγματι για τριτοκοσμικό σουρεαλισμό στα καλύτερά του. Τώρα το καταργημένο διπολικό σχήμα ενταφιάζεται στην κοινοτοπία εν είδει χλωμής ανάμνησης της πάλαι ποτέ «ασφαλούς» προοπτικής εξόδου από την κρίση, λες και η κρίση θα μπορούσε να είναι αναστρέψιμη δίχως την ενσωμάτωση της φθοράς!

Εν ολίγοις, δεν πρόκειται πια για συναίνεση αλλά για «συμβίωση», με την έννοια που δίνουν στον όρο οι βιολόγοι (symbiosis): παρασιτική διαμονή ενός ασθενούς οργανισμού στο περιβάλλον ενός ισχυρού ξενιστή, υπό καθεστώς αμοιβαίας ωφέλειας.

Εκεί, στην καρδιά της «συμβίωσης», τηρήθηκε για καιρό η υποχρέωση αποσιώπησης του ότι, όντως, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ αποτελούσαν δίδυμες δυνάμεις με συγγενείς επιδιώξεις εκατέρωθεν ενός μονόδρομου του οποίου τα επακόλουθα συνέκλιναν στις γνωστές έμπρακτες, κυνικές, νεοφιλελεύθερες πρωτοβουλίες. Αν η συναίνεση σήμαινε να προσποιείσαι πως αγνοείς ότι η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ συγχωνεύονταν στο επίπεδο της δημοσιονομικής βαρβαρότητας, τώρα η «συμβίωση» αποκάλυπτε την ωμή αλήθεια μιας τέτοιας δομής, πέραν των προσχημάτων: έτσι, αντί για τη συμμετρική πτώση των ποσοστών των αιώνιων αντιπάλων, των οποίων οι δείκτες δημοτικότητας είχαν αρχίσει να παίρνουν ταυτόχρονα την κατιούσα, έχουμε πλέον την ασύμμετρη σμίκρυνση του «συγκάτοικου» καθ' οδόν προς τη δημοσκοπική διάλυσή του στα απόνερα της φιλομνημονιακής πλεύσης του «οικοδεσπότη».

Διότι η «συμβίωση», με τη σειρά της, κόστισε ακριβά στον «φιλοξενούμενο», που θα αδυνατούσε καν να ισχυριστεί ότι αυτός και ο συνεταίρος φορούσαν ουσιαστικά τις ίδιες φανέλες, οπότε θα του άξιζε ίση μεταχείριση. Οταν ρώτησαν τον κ. Κόινερ -γράφει ο Μπρεχτ- αν πιστεύει στην επίδραση των ζωδίων, έφερε ειρωνικά το αντιφατικό παράδειγμα ενός ανθρώπου (που είναι, ας πούμε, Υδροχόος), ο οποίος πνίγεται στο ποτάμι έχοντας πάνω του έναν ψύλλο (που είναι Ταύρος). Για τη μοίρα, ο ωροσκόπος του ψύλλου δεν πολυμετράει, φαίνεται. Παρομοίως με το ΠΑΣΟΚικό ψύλλου πήδημα που καταγράφεται συχνά σαν απόπειρα διαφοροποίησης από τη Ν.Δ.

Δύσκολα θα μιλούσαμε για απρόβλεπτη τροχιά. Αίφνης, στο ζωδιακό ουρανό παρουσιάζονται, αφ' ενός ο πλανήτης της Δεξιάς, με τους δύο δορυφόρους του, αφ' ετέρου η ζώνη των αστεροειδών της Κεντροαριστεράς, το σμήνος των θραυσμάτων του παλαιού σοσιαλδημοκρατικού πλανήτη των ένδοξων ημερών, τότε που ο Ηλιος του ηγέτη έμοιαζε ακλόνητος. Μεταξύ μας, ήταν το ίδιο ουράνιο διάστημα όπου αναδύονταν αθόρυβα οι μαύρες τρύπες.

ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΑΡΑΝΙΤΣΗΣ

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=412983