IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Fatos Lubonja   Ο Αλβανός διανοούμενος Φατός Λιουμπόνια μιλά στον ''Δρόμο'': «Στη χώρα μου έχει εδραιωθεί ένα ναρκω-ολιγαρχικό σύστημα» (1) Στην Ελλάδα γνωρίσαμε τον Φατός Λιουμπόνια από άρθρα και κείμενά του, τα οποία μετέφρασε ο φιλόλογος και συγγραφέας Αχιλλέας Σύρμος. Στη συνέχεια παρακολουθήσαμε την αρθρογραφία του στην αλβανική, όπως και σε άλλες γλώσσες, και μας συνεπήρε το βάθος της σκέψης του. Το ελεύθερο πνεύμα του, που έχει δεχθεί επιθέσεις στη χώρα του, τον κάνει να βρίσκεται στη θέση του ανθρώπου που αγαπάει την πατρίδα του, γνωρίζει οριζόντια και κάθετα τις αντιφάσεις της, και δημιουργεί τις προϋποθέσεις ενός διαλόγου για τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει. Η γνώση της ιστορίας της Αλβανίας και η διεισδυτική σχέση του με την παγκόσμια φιλοσοφία, λογοτεχνία και πολιτική, τον τοποθετεί ανάμεσα στους κορυφαίους επικριτές του πολιτικού συστήματος της χώρας του, συνήθως στο πλαίσιο διατύπωσης μιας κοινωνικοπολιτικής εναλλακτικής. Η δε διαδρομή του τον εγγράφει στ

Η Αλβανία, ένα απομονωμένο κράτος και ένας λαός μετέωρος, που ζει κάτω από αυταρχικά καθεστώτα και παραπαίει μεταξύ διάφορων «προστατών», φαίνεται να κυλάει προς το τελευταίο σκαλοπάτι του άκρατου εθνικισμού, που μέσα από ιστορικές παραχαράξεις προσπαθεί να αποκτήσει πολιτιστική-ιστορική ταυτότητα, ανακαλύπτοντας σε αυτή την κρίσιμη στιγμή εχθρούς παντού, προκειμένου να επιβιώσει πάνω σε μύθους. Από την εποχή της πτώσης του καθεστώτος Χότζα-Αλία, οι διάδοχοί τους πολιτικοί επανέφεραν μιαν αστήρικτη θεωρία περί Μεγάλης Αλβανίας, διεκδικώντας εδάφη από γειτονικά κράτη δυναμώνοντας τον εσωτερικό τους εθνικισμό με μύθους. ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ περιοχή, από τον 7ο μέχρι το 12ο αιώνα, υπήρχαν τα βιλαέτια (ομάδες κατοίκων που τους συνέδεε μόνο η θρησκεία) και όπως γράφει ο αυτοκρατορικός διπλωμάτης Γ. Γκεόργκ, «δεν υπήρχε καμιά οργανική σύνδεση ούτε οποιαδήποτε επικοινωνία ανάμεσα στις επαρχίες. Η περιοχή ήταν διαιρεμένη διοικητικά σε τέσσερα βιλαέτια, τα οποία συνιστούσαν de facto αυτόν

Αλβανία δεν υπάρχει μόνο μία, στην παγκόσμια ιστορία. Υπήρχε και πριν από τον δέκατο αιώνα στον Καύκασο η «Καυκασιανή Αλβανία» , όπως σημειώνει η αλβανική εφημερίδα «Telegrafi». Η Αλβανία του Καυκάσου είναι η πρώτη που υπήρξε και βρισκόταν στον ανατολικό Καύκασο, όπου σήμερα είναι το Αζερμπαϊτζάν, το νότιο Νταγκεστάν και η Γεωργία. Στα 387 μ.Χ. διαμοιράστηκε η Αλβανία μεταξύ της αυτοκρατορίας των Σασσανιδών και της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και η Αλβανία του Καυκάσου χωρίστηκε σε δύο ζώνες που ονομάστηκαν Aghuak και Utik, τα οποία παραχωρήθηκαν στην Αρμενία. Μετά από πολλούς πολέμους  η περιοχή της Αλβανίας του Καυκάσου προσαρτήθηκε στην Αυτοκρατορία των Σασσανιδών έως τον 8ο αιώνα. Πρωτεύουσα της Αλβανίας ήταν η Καμπάλα. Αργότερα πρωτεύουσα έγινε η Παρτάβι. Η Αλβανία του Καυκάσου κατά τον 13ο αιώνα ήταν γνωστή περσικά ως Arran (Ardhan). Οι Αλβανοί ως καυκασιανή εθνοτική ομάδα Ο πληθυσμός των Αλβανών του Καυκάσου αποτελούνταν από 26 εθνοτικές ομάδες .

Οι τηλεθεατές, τουλάχιστον των Βαλκανίων, έγιναν μάρτυρες ακραίων επεισοδίων κατά τον αγώνα Σερβίας- Αλβανίας, που φέρνουν στην επιφάνεια, καταπιεσμένους εθνικισμούς από τους οποίους η χερσόνησος δεν μπόρεσε να συνέλθει από τις αρχές του 19ου αιώνα. Απαισιόδοξη εκτίμηση είναι ότι τέτοιου είδους επεισόδια, με πρωταγωνιστές Αλβανούς, θα συνεχίσουν να δημιουργούνται όσο η διεθνής κοινότητα δεν νουθετεί την ηγεσία της χώρας να εγκαταλείψει την κρατική ενθάρρυνση εθνικιστικών εκδηλώσεων και να διώξει, ποινικά, τους δράστες. Αλλά, αυτό, μάλλον, δεν θα συμβεί. Η Αλβανία συνεχίζει να απολαύει ενός είδους διεθνούς ασυλίας. Τα επεισόδια, βεβαίως, αποκάλυψαν και  πόσο μικρονοϊκοί είναι οι ιθύνοντες της UEFA που αποφάσισαν να αγωνισθούν ως αντίπαλες, οι ομάδες των χωρών αυτών όταν είναι γνωστές οι εθνικές διαφορές τους και τα πρόσφατα πολεμικά τραύματα τα οποία δεν έχουν επουλωθεί. Ένας τέτοιος αγώνας θα είχε ενδιαφέρον αν συνοδευόταν από μια επίμονη προσπάθεια, τα δύο έθνη, να προσεγ