IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Το Ανθρώπινο και Οικονομικό κόστος των Πολέμων κατά της  Τρομοκρατίας. Έκπληκτη η ανθρωπότητα παρακολούθησε την  ταπεινωτική και  εσπευσμένη αποχώρηση της υπερδύναμης (ΗΠΑ) και των συμμάχων τους από το Αφγανιστάν, μια αποχώρηση που ισοδυναμούσε με παραδοχή ήττας και η οποία μας προβληματίζει για πολλούς λόγους. Όπως το ότι  μια χώρα παραδόθηκε αμαχητί από τους επικυρίαρχους στα χέρια αυτών που εναντίον των έγινε η επιχείρηση του 2001, δηλαδή σε αυτούς που ονομάσθηκαν  «τρομοκράτες, σκοταδιστές, δολοφόνους» κλπ.,  καθώς και την νέα κατάσταση (πολιτική και στρατιωτική) που κληρονομούν οι νικητές Ταλιμπάν. Από τρομοκράτες  ισλαμιστές που θεωρούνταν από όλους, η ηγεσία των «μεταμορφώθηκε από σκοταδιστές σε  ανώτατους  αξιωματούχους»  που θα πρέπει η Δύση να συνομιλεί.  Σε στρατιωτικό δε επίπεδο, ο στρατός των Ταλιμπάν μεταμορφώθηκε σε έναν ισχυρό στρατό με υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα, όπως τυφέκια, ελικόπτερα, αεροσκάφη, οχήματα μάχης και μεταφοράς, πυροβόλα, Α/Τ τελευταίας γενιάς, πυρ

  Η πανδημία κυοφορεί τη νέα κρίση χρέους. Δεν είναι τώρα η ώρα. Η ώρα, πάει να πει, για να προταχθεί το πρόβλημα της υπερχρέωσης το οποίο επιδεινώνουν τα προγράμματα εξόδου από την ύφεση που προκάλεσε η πανδημία του κορονοϊού. Αυτό αποφάνθηκε ο κεντρικός τραπεζίτης των ΗΠΑ, Τζερόμ Πάουελ , σε ομιλία του την Τετάρτη στο Economic Club της Ουάσινγκτον . Όμως, όπως ο ίδιος επισήμανε, το ερώτημα παραμονεύει στη γωνία του δρόμου. Το αμερικανικό χρέος, που πλέον αγγίζει τα 23 τρισ. δολάρια, αυξάνεται με ρυθμό μεγαλύτερο απ' ό,τι το εθνικό προϊόν των ΗΠΑ, ενώ και τα ισοπεδωμένα επιτόκια που, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του επικεφαλής της Fed, μείωσαν το κόστος εξυπηρέτησής του κατά 41 δισ. δολάρια το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος δημοσιονομικού έτους, δεν θα παραμείνουν στα ίδια επίπεδα εσαεί. Όμως για αυτά υπάρχει καιρός. Το αμερικανικό χρέος παραμένει εξυπηρετήσιμο για το προβλέψιμο μέλλον, ενώ και οι φόβοι για ενίσχυση του πληθωρισμού είναι διογκωμένοι. Η ασφαλής επιστροφή στην ανάπτυξη

  Θα φέρει η πανδημία το τέλος της κυριαρχίας του δολαρίου; Πολλοί αναλυτές, ειδικά από τον Απρίλη και ύστερα, βλέποντας την αξία του δολαρίου να πέφτει ολοένα και περισσότερο, έχουν διατυπώσει τα ερωτήματα τους, σχετικά με το «τέλος της κυριαρχίας του δολαρίου» ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος. «Μέσα στο 2021, το δολάριο θα απωλέσει το 20% της αξίας του», «μέσα στο 2021, ενδέχεται το δολάριο να καταρρεύσει και οι ΗΠΑ να βυθιστούν σε κρίση», είναι μόνο ορισμένες από τις εκφράσεις που έχουν γραφτεί για το θέμα, το τελευταίο διάστημα. Η πρώτη, ανήκει σε εκπρόσωπο της CitiBank. Η δεύτερη, στον Stephen Roach, διακεκριμένο οικονομολόγο του Πανεπιστημίου Yale. Ο τελευταίος μάλιστα, με άρθρο του στο Bloomberg, εξηγούσε τον ισχυρισμό του, αναφερόμενος κυρίως σε έναν πολύ σημαντικό συνδυασμό παραγόντων: Στο έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών των ΗΠΑ, το οποίο αυξάνεται, σε συνδυασμό με τα στοιχεία για το λεγόμενο καθαρό εθνικό ποσοστό αποταμίευσης (net domestic savings), δηλαδή, τ

Η QAnon και η ψυχολογία των θεωριών συνωμοσίας. Oι θεωρίες συνωμοσίας θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως η σύγχρονη εκδοχή, αν όχι μετεξέλιξη, των μεσαιωνικών δεισιδαιμονιών. Το ότι απέκτησαν ταχύτατη διάδοση μέσω του διαδικτύου, δεν τις καθιστά περισσότερο ορθολογικές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η τρέχουσα, τεράστια δημοφιλία στις ΗΠΑ, μίας εξ αυτών των θεωριών, της   QAnon , η οποία έχει φτάσει να αποτελεί αχρείαστο μπελά ακόμη και για τις αρχές ασφαλείας. Οι υποστηρικτές της ήταν και εκ των πρωταγωνιστών της  εισβολής στο Καπιτώλιο .  Σύμφωνα με το ευφάνταστο αφήγημα της QAnon, ο Ντόναλντ Τραμπ διεξάγει μια μυστική επιχείρηση για να σώσει εκατομμύρια παιδιά από μια μυστική ομάδα ισχυρών παιδεραστών. Για έναν τρίτο παρατηρητή, δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα κακό παραμύθι. Για τους Ρεπουμπλικανούς, όμως, είναι μια εν δυνάμει πηγή στήριξης εκ μέρους ενός κοινού που, την ίδια στιγμή, πλήττεται βάναυσα από την πολιτική τους. Για το FBI, η QAnon αποτελεί πλέον απειλή εσωτερικ

  Πως και γιατί το “Πρώτα η Αμερική” έγινε μέσα σε μια νύχτα  “Χώρα για τα πανηγύρια”. Λέγονται και γράφονται πολλά για την περίφημη σύγκρουση του ηττημένου προέδρου Τραμπ με το Αμερικανικό κατεστημένο. Και φυσικά στις πλείστες όσες εκδοχές αυτής της σύγκρουσης, αυτό που κατέχει κυρίαρχη θέση είναι το στοιχείο της μυθοπλασίας…   Φυσικά το γεγονός ότι αυτή η ιδιότυπη προσέγγιση τροφοδότησε το φαινόμενο του ακροδεξιού λαϊκισμού και ουσιαστικά δημιούργησε μαζί του το φαινόμενο των συγκοινωνούντων (και πλήρως αλληλοεξαρτώμενων) δοχείων, είναι απολύτως ερμηνεύσιμο και σχετίζεται πρωτίστως με την επικοινωνιακή διαχείριση στην βάση της οποίας δομήθηκε συνολικά η προεκλογική του εκστρατεία. Και βεβαίως, η αντικειμενική βάση που μετέτρεψε αυτήν την επικοινωνιακή διαχείριση σε κρίσιμη παράμετρο της εκλογικής του νίκης, ήταν η ίδια η τραγική κατάσταση στην οποία είχε βρεθεί η Αμερικανική κοινωνία, μετά την σαρωτική οικονομική κρίση του 2008. Έχουμε λοιπόν την εμφάνιση ενός «αντισυμβατικού» διεκδι

Φωτογραφία: Sam Kaplan, πρότυπο στύλ: Brian Byrne ΠΩΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΑΜΕΡΙΚΗ. ΣΗΜΕΙΩΣΗ “ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΩΝ”. Στις 22 Νοεμβρίου 2019 οι “Ανιχνεύσεις” είχαν αναδημοσιεύσει σε μετάφραση ένα κείμενο από τον αμερικανικό ιστοχώρο “The Atlantic” με τίτλο “Πως τελειώνει η Αμερική”. Ο τίτλος ήταν του Αμερικανικού περιοδικού. Λ όγω του ενδιαφέροντος που παρουσιάζει το δημοσιεύουμε και σήμερα, μετά τα γεγονότα στο Καπιτώλιο. Είναι μια βαθιά ανάλυση των κοινωνικών αιτιών της αμερικανικής παρακμής.     Yoni Appelbaum ,  The Atlantic . Η δημοκρατία εξαρτάται από τη συγκατάθεση των ηττημένων. Για το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα, τα κόμματα και οι υποψήφιοι στις Ηνωμένες Πολιτείες ανταγωνίζονταν στις εκλογές με την αποδοχή ότι οι εκλογικές ήττες δεν είναι ούτε μόνιμες ούτε ανυπόφορες. Οι ηττημένοι θα μπορούσαν να δεχτούν το αποτέλεσμα, να προσαρμόσουν τις ιδέες και τους συνασπισμούς τους και να προχωρήσουν στον αγώνα για τις επόμενες εκλογές. Οι ιδέες και οι πολιτικές θα μπορούσαν να αμφισβητηθούν, μερικές φ