IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Τι είναι χειρότερο από το Grexit; Πιο απαραίτητο από ποτέ ένα plan B που θα εγγυάται ότι σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ, θα αποτελέσουμε τη «Σιγκαπούρη» και όχι τη «Βενεζουέλα» των Βαλκανίων.  «Πολλές φορές πιστεύουμε σε υπερβολικό βαθμό ότι αυτό που ισχύει σήμερα αντιπροσωπεύει τη μόνη δυνατή κατάσταση των πραγμάτων». Marcel Proust Aκόμα και ο πιο θερμός υποστηρικτής της παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη, θα συμφωνούσε στο εξής: Οτι υπάρχει κάτι χειρότερο από την έξοδο της Ελλάδος από την ευρωζώνη. Τι είναι αυτό; H έξοδος της Ελλάδος από την ευρωζώνη κάτω από την καθοδήγηση κρατικιστικών ιδεοληψιών! Δηλαδή  μία έξοδος που θα συνοδεύεται  από capital controls, ελέγχους τιμών, κρατικοποιήσεις τραπεζών και επιχειρήσεων, πιθανώς δελτίου τροφίμων -γενικώς απο μέτρα που όχι μόνο αποτελούν ιδεολογικό ανάθεμα για έναν οπαδό της ελεύθερης οικονομίας αλλά θα έχουν τραγικά αποτελέσματα για τη χώρα. Αν λοιπόν συμφωνεί κανείς με αυτή τη διαπίστωση, τότε ασφαλώς είναι α

Simon Critchley Ο Σάιμον Κρίτσλεϊ ( Simon Critchley   )  μοιάζει με ναρκαλιευτή της σύγχρονης πολιτικής σκέψης. Καθηγητής φιλοσοφίας στο  New School For Social Research  της Νέας Υόρκης, πρώην πανκ και δραστήριος συγγραφέας, ο Κρίτσλεϊ ανιχνεύει τις διεργασίες που συμβαίνουν γύρω μας, ακολουθώντας μια αντισυμβατική ερμηνευτική πορεία, ανοίγοντας εναλλακτικές οδούς στοχασμού. Το έργο του διαπερνά διαφορετικά γνωστικά πεδία που εκτείνονται από την πολιτική θεωρία και την ηθική μέχρι την ποπ μουσική και το αρχαίο δράμα. Σε κάθε περίπτωση επιδιώκει να απασφαλίσει με τρόπο αιρετικό τις βεβαιότητες του στερεοτυπικού ορθού λόγου και να κατεβάσει την φιλοσοφία από την σφαίρα της ακαδημαϊκής διανόησης στη καθημερινότητα. Αφορμή για την κουβέντα μας είναι το  Let’s Walk , μια σειρά περιπατητικών φιλοσοφικών συζητήσεων που διοργανώνει το  Ωνάσειο Πολιτιστικό Κέντρο  στη Νέα Υόρκη με οικοδεσπότες τον ίδιο και τον Τζον Φρίμαν, συγγραφέα και εκδότη της λογοτεχνικής επιθεώρησης  Freeman’s

Συναντήσεις με Αξιοσημείωτους Ανθρώπους:  Ο Μενέλαος Καραμαγγιώλης παρουσιάζει τους πραγματικούς ήρωες της κρίσης Το 2011 ο  Μενέλαος Καραμαγγιώλης  ξεκίνησε τη σειρά ντοκιμαντέρ « Συναντήσεις με Αξιοσημείωτους Ανθρώπους », με σκοπό να δώσει βήμα σε ήρωες που δεν είχαν αποτυπωθεί στο φακό και που διαχειρίζονται την κρίση διαφορετικά κι αποτελεσματικά. Ο πρώτος κύκλος των 12 ντοκιμαντέρ έχουν ήδη προβληθεί με επιτυχία από την ΕΡΤ και χαρακτηρίστηκαν ως « η τηλεόραση της χρονιάς ». Στις ταινίες αυτές ανιχνευόταν με ριζοσπαστικό τρόπο η ελληνική ταυτότητα και δίνονταν «οδηγίες χρήσης» σε νέους σκηνοθέτες, ηθοποιούς, μαθηματικούς και καλλιτέχνες για τους τρόπους που ξεπερνάει κανείς τα σύνορα της χώρας. Oι πρώτες «Συναντήσεις με Αξιοσημείωτους Ανθρώπους» έχουν προβληθεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ, πανεπιστήμια και σχολεία δίνοντας το στίγμα μιας χώρας που πασχίζει να επαναπροσδιορίσει την ταυτότητά της και έχουν γίνει εξαιρετικά δημοφιλή στο διαδίκτυο. Τα 12 ντοκιμαντέρ τ

Στα πάρκα του Βανκούβερ, οι Ιρανοί ανάβουν φωτιές και πηδάνε από πάνω. Στο Λος Άντζελες μοιράζεται φαγητό σε όλους τους άστεγους για εφτά συνεχόμενες ημέρες. Στο Κόσοβο, η κοινότητα των δερβίσηδων αναβιώνει μία μυστικιστική τελετουργία με βελόνες η οποία τους βοηθάει στην ένωση τους με τον Θεό. Στο Έρμπιλ του Ιράκ αφήνουν στον ουρανό κόκκινα φανάρια για να τιμήσουν τη μνήμη όσων έχασαν τη ζωή τους σε εμπόλεμες συγκρούσεις. Στην Κίνα, διοργανώνονται αγώνες δρόμου όπου οι άντρες κρατούν τις γυναίκες τους στα χέρια μέχρι τον τερματισμό. Στο Λαύριο διοργανώνονται μουσικά φεστιβάλ από την κουρδική κοινότητα. Στις 20/21 Μαρτίου, ημέρα της εαρινής ισημερίας, εκατομμύρια άνθρωποι ανά την υφήλιο, γιόρτασαν το Νορούζ (Nowruz, Noruz ή Norooz) ή όπως είναι πιο γνωστό την Ιρανική / Περσική Πρωτοχρονιά . Το Nowruz εορτάζεται για πάνω από 3.000 χρόνια στην Περσία (και μετέπειτα Ιράν) και συμβολίζει την επιστροφή της άνοιξης και την αναγέννηση της φύσης και του ανθρώπου.  Η ονομασία της γιορ

Η γειτονική μας χώρα, σε λιγότερο από 20 μέρες θα έχει ένα δημοψήφισμα (πολιτειακού τύπου). Oι εσωτερικοί πολιτικοί συσχετισμοί της Τουρκίας, καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την εξωτερική της πολιτική. Mε ταχείς συνειρμούς, μπορούμε εύκολα να σκεφτούμε οτι τόσο η πόλωση που μέρα με τη μέρα γίνεται εντονότερη (μέχρι να φτάσουμε στο δημοψήφισμα) όσο και η επόμενη μέρα –ανεξαρτήτου αποτελέσματος- επηρεάζει την Ελλάδα άμεσα. Είτε το δημοψήφισμα καταλήξει υπέρ του Recep Erdogan, είτε ο τουρκικός λαός θεωρήσει πως το καθεστώς που θα ανακύψει με πιθανή νίκη του «Ναι» στο δημοψήφισμα, θα είναι περαιτέρω αυταρχικό και το απορρίψει, για την Ελλάδα, δε θα υπάρχει μεγάλη διαφορά. Γιατί δε θα έχει διαφορά όμως μια πολιτειακή αλλαγή που θα επέλθει είτε ο Σουλτάνος χάσει, είτε κερδίσει το δημοψήφισμα; Γιατί η Ελλάδα δεν πρέπει να κοιτάει ποτέ κάποιο συγκεκριμένο αποτέλεσμα στη γειτονική χώρα και να τα συναρτά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Ποια είναι η θεμελιώδης διαφορά που καθορίζει σε μεγάλο