IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Έρευνα ΔιαNEOσις: Επείγουν αξιολόγηση των δικαστών,  αναθεώρηση του δικαστικού χάρτη.    Καθορισμένα και σαφή κριτήρια αξιολόγησης για δικαστές και εισαγγελείς, ως προς το εάν ένας δικαστικός λειτουργός πληροί τις προϋποθέσεις για να διευθύνει ένα δικαστήριο ή μια εισαγγελία, κάτι που μέχρι σήμερα δεν προβλέπεται, καθώς επίσης ανάγκη αναθεώρησης του δικαστικού χάρτη της χώρας, ο οποίος διαμορφώθηκε στη βάση δεδομένων που αντανακλούν τα ισχύοντα πριν από 50 και πλέον χρόνια συγκαταλέγονται στις προτάσεις έξι εν ενεργεία δικαστικών λειτουργών, όπως τις παραθέτει έρευνα της diaNEOsis για τη δικαιοσύνη και την επιτάχυνση της απόδοσής της. Το κείμενο πολιτικής που συνέγραψαν οι Μιχάλης Ν. Πικραμένος, Αντιπρόεδρος ΣτΕ, Αν. Καθηγητής Νομικής Σχολής Α.Π.Θ. - Ιωάννης Συμεωνίδης, Επίτροπος στη Γενική Επιτροπεία της Επικρατείας των Τακτικών Διοικητικών Δικαστηρίων, Καθηγητής Νομικής Σχολής Α.Π.Θ.- Βασίλειος Π. Ανδρουλάκης, Σύμβουλος Επικρατείας, Θεοκτή Νικολαΐδου, Εφέτης- Λάμπρος Τσόγκας, Αντει

Περί δικαιοσύνης ξανά και ξανά. Κατά τις θερινές διακοπές ένα κυβερνητικό στέλεχος, από τα εκ του δικαστικού σώματος προερχόμενα, μου τηλεφώνησε για να με ρωτήσει ποιον συνάδελφό του είχα υπόψη μου όταν έγραφα τον Δικαστή. (Για κάποιον λόγο σε μένα ανεξήγητο, οι δικαστές που διαβάζουν το συγκεκριμένο μυθιστόρημα αδυνατούν να πιστέψουν, όπως είναι η αλήθεια, πως ο ήρωάς του είναι φανταστικό πρόσωπο, προϊόν σύνθεσης ιδεοτυπικών χαρακτηριστικών). Με το θάρρος της παλιάς γνωριμίας πείραξα τον δικαστικό λειτουργό-κυβερνητικό παράγοντα, λέγοντάς του πως ρητορική κριτική για τις δυσλειτουργίες της δικαιοσύνης δικαιούνται να κάνουν οι πολίτες, οι κυβερνητικοί όμως οφείλουν να δρουν διορθωτικά. Με διαβεβαίωσε, λοιπόν, πως είχε έτοιμο νομοσχέδιο, ήδη συζητημένο με τον πρωθυπουργό, με ριζοσπαστικές και λυσιτελείς τομές, ικανές να εκριζώσουν τις σημαντικότερες παθογένειες των δικαιοδοτικών μηχανισμών της χώρας, το οποίο θα κατατίθετο στη Βουλή αμέσως μετά τις διακοπές. Βλέπον

   Η αρνησιδικία και τα ευτράπελα της δικαιοσύνης. Ο Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως κ. Τάκης Πικραμμένος με την πείρα του σαν παλιός δικαστής  και  επίτιμος πρόεδρος του ΣτΕ σε χειμαρρώδη συνέντευξη σε κυριακάτικη εφημερίδα εξέθεσε τα προβλήματα της Δικαιοσύνης και πρόβαλε κάποιες σκέψεις του για την επίλυσή τους, που είναι μεν αξιόλογες, αλλά δεν μπορούν να εφαρμοσθούν άμεσα, γιατί απαιτείται προς τούτο συνταγματική αναθεώρηση, που μόνο μετά από μία δεκαετία  μπορεί να γίνει. Φυσικά οι απόψεις του  προκάλεσαν θύελλα  αντιδράσεων και διαμαρτυριών  κυρίως εκ μέρους των δικαστικών συνδικαλιστικών  ενώσεων, που έσπευσαν με ανακοινώσεις τους να αποδοκιμάσουν οτιδήποτε μπορεί και σε μακρινό μέλλον να αμφισβητήσει τα επαγγελματικά τους δικαιώματα και προνόμια. Είναι βέβαιο ότι, όταν φθάσει η ώρα της υλοποίησης οποιασδήποτε προτάσεως βελτιώσεως της λειτουργίας της δικαιοσύνης, που μπορεί να θίγει κεκτημένα δικαιώματα ή πρακτικές  θα δούμε τους δικαστές με τήβεννο στους δ

 Άρθρο 332 - Κώδικας Ποινικής Δικονομίας (Νόμος 4620/2019)  - Συμπεριφορά των δικαστικών λειτουργών. ''Αν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας στο ακροατήριο οι δικαστικοί λειτουργοί δεν μεταχειρίζονται τα πρόσωπα που συμμετέχουν στη δίκη κατά τρόπο αμερόληπτο, ευπρεπή, απαθή και ψύχραιμο, διαπράττουν βαρύ πειθαρχικό παράπτωμα.'' Η αυτοαναίρεση της Δικαιοσύνης. Ασφαλώς και στη χώρα μας υπάρχουν δικαστές -όχι απλώς επαρκείς, νουνεχείς και ευσυνείδητοι, αλλά- αναμφιβόλως «μεγάλοι». Κάποιοι εξ αυτών βρίσκονται σήμερα -ή βρέθηκαν παλαιότερα- στις κορυφές της δικαστικής ιεραρχίας, ορισμένοι δε εξ αυτών με τιμούν με την πολύτιμη φιλία τους. (Πολύτιμη όχι μόνο γιατί είναι σημαντικοί δικαστές, αλλά πρωτίστως γιατί είναι σημαντικοί πνευματικοί άνθρωποι. Δεν γνωρίζω, για παράδειγμα, πολλούς πανεπιστημιακούς καθηγητές της γενικής παιδείας και του πνευματικού μεγέθους του σημερινού προέδρου του ΣτΕ μας…) Ωστόσο… Τα πολυθρύλητα περί αγνής, ανεξάρτητης

Κάποτε η Δικαιοσύνη στην κοινωνική συνείδηση εθεωρείτο φραγμός στην κοινωνική αυθαιρεσία, φραγγέλιο τιμωρητικό για την κοινωνική αμαρτία, φρουρός που προστάτευε την υγιή κοινωνία. Σήμερα από πολλούς γίνεται η ίδια αντιληπτή ως κοινωνικό καρκίνωμα, πηγή αυθαιρεσιών, αμαρτιών, ατασθαλιών. Όσα αποκαλύπτονται τον τελευταίο καιρό, ειδικά τις τελευταίες ημέρες, είναι δραματικά εύγλωττα, κραυγαλέα εκκωφαντικά: ανώτατοι εισαγγελικοί λειτουργοί, αντί να συνεργάζονται στην πάταξη της διαφθοράς, αλληλοϋπονομεύονται και αλληλοεξευτελίζονται, δικαστές παίζουν ασύστολα πολιτικά παιχνίδια στιγμές πολιτικά όχι ουδέτερες, χυδαίοι πολιτικοί συναλλάσσονται και ποδηγετούν –ή, πάντως, το επιχειρούν ανενδοίαστα- επίορκους ή επιρρεπείς σε αυτό φρουρούς της έννομης τάξης κοκ. Και καμία σοβαρή θεσμική πρόταση δεν κατατίθεται από πολιτικά υποκείμενα και άλλους θεσμικούς φορείς για εκρίζωση των δικαστικών παθογενειών που έχουν τέσσερις κατά βάση πηγές ή μορφές εκδήλωσης: α) Την ώσμωση της πολιτικής μ

Σε μία χώρα που μεγάλωσε γενιές και γενιές με το όνειρο του Δημοσίου το οποίο δόμησε για χρόνια πάνω στις πελατειακές κυρίως σχέσεις, μοιάζει τουλάχιστον οξύμωρο να εξαντλεί η Δικαιοσύνη την αυστηρότητά της σε εκείνες τις περιπτώσεις των πολιτών που αποτελούν πάντα τους πιο  « αδύναμους» κρίκους της κοινωνίας μας. Κύμα συμπαράστασης Η καταδίκη της  53χρονης καθαρίστριας από το Βόλο κατάφερε να δημιουργήσει γύρω της  ένα ευρύ κύμα συμπαράστασης από πολίτες που είδαν σε βάρος  της μία εξοντωτική απόφαση η οποία την οδήγησε κατευθείαν  στις φυλακές της Θήβας.  Και ξαφνικά το αδίκημα για το οποίο καταδικάστηκε η 53χρονη γυναίκα, μητέρα δύο ανήλικων παιδιών,  φάνηκε  να είναι  ήσσονος σημασίας μπροστά στο αποκρουστικό πρόσωπο μιας Δικαιοσύνης που χάνει την ανθρωπιά της. « Είχα ανάγκη για δουλειά» Η 53χρονη καθαρίστρια η οποία τιμωρήθηκε …παραδειγματικά σε κάθειρξη 10 ετών από το  Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Λάρισας κρίθηκε ένοχη για το πλαστό απολυτήριο τ