Στην Αγορά, πλάι στην Πνύκα
(...) ο τόπος εκεί, πέριξ των Βράχων, αντηχεί ακόμη τους λόγους του Περικλή και του Νικία όπως τους παραδίδει ο Θουκυδίδης, αντηχεί τους λόγους του Λυσία, την απολογία του Σωκράτη, τα πολιτικά του Αριστοτέλη. Και οι αντηχήσεις των κλασικών έσμιγαν με τις αντηχήσεις της νεωτερικότητας: την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφότητα του ιδρυτικού τριπτύχου, τα θεμέλια της δημοκρατίας στους δικούς μας καιρούς. (...) Η κρίση της δημοκρατίας ήρθε γιατί περιφρονήσαμε τέτοια λόγια, ζυγισμένα στην κόψη, απαιτητικά, πολύσημα, λόγια που δεν εμπνέουν μόνο, αλλά απαιτούν πράξεις και επιτάσσουν συνθέσεις, έργα, υπερβάσεις. Η κρίση αφυπνίζει κρόνιες δυνάμεις, φαντάσματα που στοιχειώνουν τη νεωτερικότητα, τα μισοχωμένα φαντάσματα του τρομερού 20ού αιώνα. Οι απαντήσεις βρίσκονται σε παλαιά και νέα λόγια, στην Αγορά, στην Πνύκα, στην Εκκλησία του Δήμου, στο Βουλευτήριο, και σε όσα λόγια ακόμη δεν έχουμε σκεφτεί. Οχι σε τρομώδεις αναγωγές. Πνύκα Στη Στοά Αττάλου χθες, ένα