IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: (1)  Ενίσχυση... με κρεμμύδια και πατάτες προσφέρει εν μέσω κρίσης ο Ερντογάν- Πάνω από 7,4 εκατ. παιδιά στην Τουρκία ζουν στα όρια της φτώχειας   (2)   Ο ακριβός κ. Ερντογάν: Πόσο στοιχίζει ο πρόεδρος στους Τούρκους.      Διπλή ταυτόχρονη υποτίμηση. Μετά τη σύγκρουση Τίτο - Στάλιν το 1948 και τη ρήξη ανάμεσα στη Γιουγκοσλαβία και το Σοβιετικό Μπλοκ η γεωπολιτική υπεραξία της χώρας στους στρατηγικούς σχεδιασμούς της Δύσης εκτοξεύτηκε στα ύψη. Eτσι, η διαφύλαξη της ενότητας της πολυεθνικής και ετερόκλητης πολιτισμικά και θρησκευτικά Ομοσπονδίας ανεδείχθη σε μία από τις στρατηγικές προτεραιότητες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989-91 συρρίκνωσε, αν δεν εκμηδένισε, τη γεωπολιτική αξία της Γιουγκοσλαβίας. Αυτό το μήνυμα μετέφερε στις αρχές του 1991 ο τελευταίος πρέσβης των ΗΠΑ στην Ενιαία Γιουγκοσλαβία Τσίμερμαν τόσο στην ομοσπονδιακή όσο και στις τοπικές ηγεσίες προειδοποιώντας με τον πιο σαφή τρόπο ότι δεν πρόκειται να υπάρξει παρέμβασ

    Μεταξύ Γολγοθά και Δαμασκού. Μόλις 220 χιλιόμετρα χωρίζουν την Ιερουσαλήμ από τη Δαμασκό. Στα χρόνια του Ιησού παίζει να ήταν υπόθεση τεσσάρων ημερών, με άλογα, καμήλες ή πεζή. Ο Σαούλ θα χρειάστηκε ακόμη παραπάνω, τυφλωμένος και σαστισμένος από το υπερφυσικό κάλεσμα που τον φώτισε, αφού πρώτα τον συσκότισε. Τέτοιες συγκλονιστικές μεταστροφές -ο διώκτης μεταμορφώνεται σε ηγέτη των διωκόμενων, ο βασανιστής σε γιατρό του πόνου, ο διάβολος σε αρχάγγελο θεού- είναι σχεδόν αδύνατο να εξηγηθούν χωρίς επίκληση του μεταφυσικού. Κι ίσως αυτό παρακίνησε αρθρογράφο των Financial Times (Martin Sandbu) να δει στη ρητορική του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΟΟΣΑ «μια μεταστροφή πιο ριζική και από αυτήν του Aποστόλου Παύλου στον χριστιανισμό, στον δρόμο προς τη Δαμασκό». Δεν ξέρω πώς ακριβώς προέκυψε η επιφοίτηση της Γκεοργκίεβα, του Μάλπας, του Γκουρία, που είναι επικεφαλής των τριών οργανισμών, και όλων των τεχνοκρατών που επί δεκαετίες επέδραμαν ως τιμωροί ιππότες της Αποκάλυψης στις οικ

 ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ Β. Νέδος: Αμερικανικά σενάρια για το μέλλον της Τουρκίας      Η στρατηγική απραξία σε ένα περιβάλλον προκλήσεων  μετατρέπει το πλεονέκτημα σε στρατηγική απειλή. Ο μέσος πολίτης ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ να χαμογελά  με ικανοποίηση μετά από την απόφαση των Αμερικανών να αναγνωρίσουν την  γενοκτονία των Αρμενίων . Και το δικαιούται διότι αν μη τι άλλο  αντιλαμβάνεται ότι αυτή η απόφαση, τσαλακώνει σοβαρά ένα κρίσιμο ιστορικό αφήγημα των Τούρκων … Τα πολιτικά επιτελεία όμως, ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ να σκέφτονται σοβαρά και να σχεδιάζουν στρατηγικά  τον βηματισμό τους, αξιοποιώντας προς τούτο κάθε πρόσθετη δυνατότητα που ανακύπτει – ακόμη και εάν ανακύπτει αιφνίδια –  και όχι να επαναπαύονται στο εύκολο και στο επιφανειακό που αρκεί για να ικανοποιήσει το θυμικό των πολιτών . Επί του προκειμένου,  αυτό που υποχρεούνται πρωτίστως να κάνουν τα πολιτικο-στρατιωτικά επιτελεία στην χώρα μας, είναι να αντιληφθούν πως μια δυναμική διεργασία έχει ήδη ενεργοποιηθεί  μετά από την συγκεκριμένη παρέμβαση

     «… Παρακαλούσα όλο αυτό να τελειώσει ήσυχα. Απόψε δεν θα με δείρει κανείς»: Ολόκληρη η κατάθεση της γυναίκας που ίσως αλλάξει τα πάντα σε ό,τι αφορά την ενδοοικογενειακή βία στην Τουρκία.   12 χρόνια σκλάβα: Η Μελέκ Ιπέκ ως «φάρος»  για τις κακοποιημένες γυναίκες στην Τουρκία. Σμύρνη, τρία χρόνια πίσω, σε μια μικρή γειτονιά που θα μπορούσε να είναι άνετα αθηναϊκή, μια νεαρή γυναίκα με μαντίλα κάθεται έξω από ένα μαγαζάκι σαν «ΕΒΓΑ», δίπλα απ’ το ψυγείο με τα παγωτά. Το μάτι της «στολίζει» ένας κατάμαυρος κύκλος. Χθες δεν υπήρχε εκεί. «Θα αντιμίλησε στον άντρα της και θα την έδειρε» μου εξηγεί με στενοχώρια ο θείος μου. Στην Τουρκία, ακόμη και στα πιο «πολιτισμένα» μέρη της, το συζυγικό ξύλο δεν είναι κοινό μυστικό. Δεν είναι καν είδηση. Είναι πραγματικότητα αφομοιωμένη, αποδεκτή, σχεδόν καθόλου ντροπιαστική. Η περίπτωση της Μελέκ Ιπέκ, που από χθες η αθώωση της για τον φόνο του κακοποιητικού συζύγου της δονεί τα τουρκικά πατριαρχικά θεμέλια, δεν καταπίνεται. Δεν κρύβεται. Δεν γ

  Τα ρίσκα της Πενταμερούς. Ένα παλαιό ανέκδοτο ήθελε κάποιον τελωνειακό στα γαλλο-ελβετικά σύνορα να αντικρίζει με καχυποψία έναν νεαρό ο οποίος μετακινούνταν κάθε μέρα με το ποδήλατό του ανάμεσα στις δύο χώρες, χωρίς ωστόσο να μεταφέρει τίποτε. Αλλεπάλληλοι έλεγχοι δεν απέδωσαν τίποτε, οπότε ο αποκαμωμένος τελωνειακός κάποια στιγμή ρώτησε τον νεαρό εμπιστευτικά: "Μεταξύ μας, φίλε, όλοι το ξέρουμε ότι κάτι διακινείς, αλλά τι είναι αυτό;”. "Ποδήλατα” ήταν η αφοπλιστική απάντηση. Η Πενταμερής Διάσκεψη για το Κυπριακό που συγκαλείται ατύπως στη Γενεύη, υπό την αιγίδα του Γ.Γ. του ΟΗΕ, αποτελεί, κατά το παράδειγμα του ανεκδότου, το ποδήλατο που διακινείται μπροστά στα μάτια μας, ενώ οι υποψίες μας στρέφονται αλλού. Πολύς λόγος γίνεται για τις πιθανές εκβάσεις της, ενώ τα σημαντικότερα αποτελέσματα παράγει η ίδια η σύγκλησή της. Το ίδιο το σχήμα της διαπραγμάτευσης των τριών εγγυητριών δυνάμεων των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου (Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία) με τις κοινότητες Ελληνοκυπ

 Η ψύχωση της επανεκλογής. Η εξουσία στη σημερινή Ελλάδα είναι συγκεντρωτική, αν θέλουμε να κυριολεκτούμε: απολυταρχική. Ο πρωθυπουργός που θα συμπέσει με τη λήξη της πενταετούς θητείας του Προέδρου της Δημοκρατίας, «διορίζει» τον επόμενο Πρόεδρο. Κάθε πρωθυπουργός διορίζει, το ίδιο αυθαίρετα, και τον πρόεδρο της Βουλής, την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, τους προέδρους των Ανώτατων Δικαστηρίων, τα στελέχη της κρατικής τηλεόρασης – κάθε πρόσωπο με κρίσιμες αρμοδιότητες για τη λειτουργία του δημόσιου βίου είναι αυθαίρετη επιλογή του πρωθυπουργού. Ακόμα κι αν ήταν προικισμένος ο πρωθυπουργός με ανιδιοτέλεια «απαρνητού των εγκοσμίων», η συγκέντρωση τόσο απόλυτης εξουσίας στη δική του και μόνο δικαιοδοσία συνιστά οπωσδήποτε ρίσκο, μέγιστη διακινδύνευση – ζήσαμε, π.χ., την αυθαίρετη ακύρωση δημοψηφίσματος (τον Ιούλιο του 2015) από τον Αλέξη Τσίπρα, «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ». Και γίνεται οδυνηρό το ερώτημα που λογικά γεννιέται: σε τι διαφέρει η «δημοκρατία» μας από την αυταρ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ  (1)   Τροποποίηση της “LOA” των ΗΠΑ για τα ελικόπτερα MH-60R “Romeo” του Ναυτικού δικαιώνει το DP (29/4/2021)   (2) ΑΠΟΨΗ: Χρειάζονται τα ελικόπτερα MH-60R σύστημα Link 16; Έχουν ή δεν έχουν τελικά; (28/4/2021)   (3) 2 τρις δολάρια οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες το 2020 - Aύξηση ''σοκ'' στην Τουρκία!         Πολεμικό Ναυτικό: Χωρίς συστήματα Link-16  θα είναι τα ελικόπτερα τύπου MH-60  “Romeo”. Λόγω της κρισιμότητας των συστημάτων “Link-16” στις σύγχρονες επιχειρήσεις, η απουσία τους από τα ελικόπτερα MH-60R (Romeo) που θα παραλάβει το Πολεμικό Ναυτικό, είναι γεγονός το οποίο θα έπρεπε να απασχολήσει όχι μόνο την “αμυντική” ειδησεογραφία, αλλά και την επιτροπή εξοπλισμών της Βουλής, την οποία και ενημέρωσε πρόσφατα ο ΥΕΘΑ Ν. Παναγιωτόπουλος. Προς το παρόν δεν έχουμε άποψη περί του αν πρέπει να χαρακτηριστεί παράλειψη για τη συμπίεση όσο το δυνατόν του κόστους, ή συνειδητή επιλογή από ελληνικής πλευράς. Στο ζήτημα της ασυνήθιστης LoR

      Eκείνος έφα...   Ήσουν καλός και με καλή ανατροφή Τώρα φλουτάρεις και δε λες αυτό που είσαι Στη λούφα τό’ριξες και στην ξηρά τροφή εκτός σχεδίου πόλεως αυθαίρετα κινείσαι                                        Κώστας Λαχάς, Ανένταχτος Ο καλός ηγέτης πρέπει να είναι ταυτόχρονα (κι αδιαιρέτως) χρηστός άνθρωπος και ευαίσθητος πολίτης, να γνωρίζει τους κανόνες του "άρχειν" (κυβερνώ) και του "άρχεσθαι" (υπακούω), να διδάσκεται τόσο από τον Οίκο, όσο κι από την Πόλη (Πλάτων, Νόμοι). Η προσωπική αρετή τού ηγέτη αντανακλάται και στον τρόπο της διακυβέρνησής του. Καλός κυβερνήτης αλλά κακός άνθρωπος δεν νοείται, ούτε μπορεί να ωφελήσει τη χώρα του. Δεν πρόκειται για κάποιον Υπεράνθρωπο-Πατερούλη του λαού, αλλά για έναν εγγυητή της δημοκρατικής λειτουργίας και της ομοδοξίας, δηλαδή των κοινωνικών αξιών που σώζουν το Πολίτευμα, δίχως αίσθηση  ανεύθυνης κυρι-αρχίας (εν είδει Παμβασιλέως). Ο χρηστός ηγέτης σέβεται τη συλλογική σοφία της μετριοπάθειας, της δικαιότητας, της

  ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ      (1) Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος: Μητσοτάκης, Δεξιά και “πατριωτισμός”: Ισχύουν οι συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου; (2) Σενέρ Λεβέντ:Το τελευταίο ραντεβού;   Η φωτογραφία που ανήρτησε το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών. Η Λευκωσία με μιναράεδες και τουρκικές σημαίες. Και πίσω ο κατεχόμενος Πενταδάκτυλος. Φωτογραφία via του υπουργείου Εξωτερικών της Γαλλίας.  Το Κυπριακό με λόγια Τούρκων  – Η Άγκυρα διδάσκει γεωστρατηγική την Αθήνα. Η Πενταμερής Διάσκεψη επαναφέρει το Κυπριακό στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Σ’ αυτό το άρθρο δεν θα ασχοληθώ με το εν εξελίξει διπλωματικό παίγνιο. Ας δραπετεύσουμε από τη συγκυρία, σε μία προσπάθεια να δούμε το “δάσος” κι όχι τα “δένδρα” όπως συνήθως. Θα “δώσω”, λοιπόν, τον λόγο σε Τούρκους αξιωματούχους, οι οποίοι διαχρονικά μας λένε ξεκάθαρα πως αντιλαμβάνονται το Κυπριακό. Μόνο οι αρμόδιοι σε Αθήνα και Λευκωσία –με λίγες εξαιρέσεις– αρνούνται με ιδεοληπτική εμμονή να “ακούσουν”. Για την Τουρκία, λοιπόν, το Κυπριακό ήταν π