IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα φρέσκα ληξιπρόθεσμα χρέη από 6,4 δισ. ευρώ που ήταν στα τέλη Αυγούστου εκτινάχθηκαν στα 7,8 δισ. ευρώ στα τέλη Σεπτεμβρίου με τα συνολικά χρέη των φορολογούμενων και των επιχειρήσεων να καταρρίπτουν ένα ακόμα ρεκόρ. 'Εφτασαν τα 103,09 δισ. ευρώ, ενώ εάν προστεθούν και τα πρόστιμα και οι προσαυξήσεις ξεπερνούν τα 185 δισ. ευρώ υπερβαίνουν, δηλαδή, το ΑΕΠ της χώρας. Απλήρωτα χρέη 1,4 δισ. συσσωρεύτηκαν τον Σεπτέμβριο. Εξ αυτών τα 500 εκατ. ευρώ είναι απλήρωτοι φόροι. Συνολικά 1,8 εκατομμύρια φορολογούμενοι απειλούνται με κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών και δεσμεύσεις περιουσιακών στοιχείων. Βαρύς και ασήκωτος αποδείχθηκε ο Σεπτέμβρης για τους φορολογούμενους. Οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις ιδιωτών προς το κράτος σημείωσαν εκρηκτική αύξηση 1,4 δισ. ευρώ (σ.σ. εξ αυτών ωστόσο οφείλονται μόνο από τέσσερις φορολογούμενους), ενώ ο συνολικός αριθμός οφειλετών με ληξιπρόθεσμα χρέη αυξήθηκε μέσα σε ένα μήνα κατά μισό εκατομμύριο. Τα στοιχεία προκύπτο

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ (1) Μύθος η είσοδος σε τροχιά ανάπτυξης.  (2) Τα υπερπλεονάσματα καθηλώνουν την ελληνική οικονομία.   (3)  Μέσα σε 10 χρόνια χάθηκαν 911.200 θέσεις εργασίας  υψηλής εξειδίκευσης . Υπάρχει κίνδυνος η χώρα να οδηγηθεί πάλι στα βράχια; Υπάρχει. Γιατί, το μόνο σχέδιο που φαίνεται να διαθέτουμε είναι όχι πώς θα ανακτηθεί η πρόσβασή μας στις αγορές, αλλά πώς θα αναλωθεί το μαξιλάρι ασφαλείας, τα 26,6 δισ. ευρώ – αυτά που πήραμε αντί για πιστοληπτική γραμμή. Στην ουσία, ροκανίζουμε το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε. Υποτίθεται ότι αυτά τα κεφάλαια θα ήταν ένας κλειδωμένος κουμπαράς, επιπλέον εγγύηση για τις αγορές προκειμένου να εξασφαλίζουμε καλύτερα επιτόκια δανεισμού από αυτές. Αντ’ αυτού, οσονούπω αρχίζουμε να τα ξοδεύουμε. Στα τέλη 2019 θα έχουν απομείνει 15,5 δισ. εφόσον τελικά καταφέρουμε να αντλήσουμε από τις αγορές 4 δισ. ευρώ. Αν όχι, θα απομείνουν 11,5 δισ. ευρώ. Εφόσον μπει χέρι σε αυτά προς ενίσχυση των τραπεζών (όπως εισηγείται το ΤΧΣ), θα απο

Η  πλειονότητα των Ελλήνων πιστεύει ότι με την γραμμική εξέλιξη των πραγμάτων (και των προγραμμάτων) ούτε η εθνική κυριαρχία θα ανακτηθεί, ούτε η κοινωνία θα επιστρέψει σε μια ελπιδοφόρα κανονικότητα. Γίνεται σιγά σιγά αντιληπτό πως απαιτούνται ρηξικέλευθες λύσεις, καθώς μετά την κατασπατάληση εφτά χρόνων πειθαρχίας και αναμονής, πληθαίνουν όσοι δεν σκοπεύουν να παραδώσουν τη ζωή τους αμαχητί. Έ τσι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών τον Σεπτέμβριο 2017 και τις όποιες επίσημες ή ανεπίσημες συζητήσεις αρχίσουν για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, με την ολοκλήρωση του ελληνικού προγράμματος τον Αύγουστο του 2018, ή και λίγο πριν τη λήξη του, η Αθήνα πρέπει να ζητήσει την σύγκληση έκτακτης συνόδου κορυφής. Αποκλειστικό θέμα της να είναι η παρουσίαση στους εταίρους και δανειστές του Εθνικού Προγράμματος Ανασυγκρότησης, το οποίο εν τω μεταξύ θα πρέπει να έχει εκπονήσει και να έχει διατηρήσει μέχρι τότε απόρρητο. Τα ελληνικά επιχειρήματα Σ’ αυτή την σ

Ένας αντικειμενικός παρατηρητής που παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα θα διαπίστωνε με σχετική ευκολία ότι η χώρα, έχοντας πολλά ανοιχτά μέτωπα, παραμένει σε μια γκρίζα ζώνη, στο κενό, σε μια παρατεταμένη περίοδο αναμονής. Η συμφωνία με τους εταίρους βελτίωσε το οικονομικό κλίμα και απομάκρυνε τα ακραία σενάρια. Εν τούτοις  η «οικονομική οδύσσεια» της Ελλάδας δείχνει ότι δεν έχει τελειώσει, καθώς η συμφωνία με τους πιστωτές ήρθε σε συνδυασμό με ένα νέο γύρο δημοσιονομικής προσαρμογής. Η συνταξιοδοτική δαπάνη θα μειωθεί από το 2019, όπως και το αφορολόγητο από το 2020. Υπάρχει δέσμευση για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα (3,5% μέχρι το 2022), ενώ η ρύθμιση του δημοσίου χρέους ουσιαστικά δημιουργεί πολλές αβεβαιότητες. Η Ελλάδα βρίσκεται εννέα χρόνια σε ύφεση και εφτά  χρόνια σε καθεστώς Μνημονίου. Έχει πληρώσει μεγάλο κοινωνικό και οικονομικό κόστος. Το 27% του ΑΕΠ έχει χαθεί και σε όρους αγοραστικής δύναμης το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας είναι σήμερα κατά 35% χαμηλότε