Πυραμίδες
Πυραμίδες Νομίζω ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τίποτε στον κόσμο, εκτός από τον τρόπο που έχουμε να τον καταλαβαίνουμε. Ούτε κατά διάνοιαν οι δύο συγκατηγορούμενοι του Σαντάμ Χουσείν, γνώρισαν την αντίδραση που προκλήθηκε γιά τον αρχηγό τους. Ακόμη κι άν η κεφαλή του ενός, μετά από ένα «σπάνιο ατύχημα» βρέθηκε χωρισμένη από το σώμα του. Όσο μακάβρια κι άν ακούγονται αυτά, καταλαμβάνουν στο μυαλό μας έναν ασήμαντο χώρο. Οι υπόλοιπες χιλιάδες ανθρώπων που την ίδια ώρα σκοτώθηκαν, πέθαναν , δολοφονήθηκαν, μήτε καν λογαριάζονται. Δεν θέλουμε να ξέρουμε. Δεν θέλουμε να μάθουμε. Δεν έχει χώρο στο μυαλό μας γιά τέτοια. Αν θέλετε άλλο παράδειγμα, εδώ και αρκετές εβδομάδες, ειδησούλες μεταφέρουν χαμπέρια ότι χάθηκε σε μιά χώρα μιά γυναίκα, σε άλλη χώρα ένα παιδί, από την γρίππη των πτηνών. Ε, και; Καμία σχέση με την περσυνή υστερία, όπου εξολοθρευτές ντυμένοι αστροναύτες έρριχναν ζωντανά κοτόπουλα στους λάκκους, ή άλλοι, πιό έξυπνοι, πετούσαν τα ψοφίμια πέρα από τα δ