Πυραμίδες



Πυραμίδες

Νομίζω ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τίποτε στον κόσμο,
εκτός από τον τρόπο που έχουμε να τον καταλαβαίνουμε.

Ούτε κατά διάνοιαν οι δύο συγκατηγορούμενοι του Σαντάμ Χουσείν, γνώρισαν την αντίδραση που προκλήθηκε γιά τον αρχηγό τους. Ακόμη κι άν η κεφαλή του ενός, μετά από ένα «σπάνιο ατύχημα» βρέθηκε χωρισμένη από το σώμα του. Όσο μακάβρια κι άν ακούγονται αυτά, καταλαμβάνουν στο μυαλό μας έναν ασήμαντο χώρο.

Οι υπόλοιπες χιλιάδες ανθρώπων που την ίδια ώρα σκοτώθηκαν, πέθαναν , δολοφονήθηκαν, μήτε καν λογαριάζονται. Δεν θέλουμε να ξέρουμε. Δεν θέλουμε να μάθουμε. Δεν έχει χώρο στο μυαλό μας γιά τέτοια.

Αν θέλετε άλλο παράδειγμα, εδώ και αρκετές εβδομάδες, ειδησούλες μεταφέρουν χαμπέρια ότι χάθηκε σε μιά χώρα μιά γυναίκα, σε άλλη χώρα ένα παιδί, από την γρίππη των πτηνών.

Ε, και; Καμία σχέση με την περσυνή υστερία, όπου εξολοθρευτές ντυμένοι αστροναύτες έρριχναν ζωντανά κοτόπουλα στους λάκκους, ή άλλοι, πιό έξυπνοι, πετούσαν τα ψοφίμια πέρα από τα διοικητικά τους σύνορα, γιά να σωθούν τα εντόπια κοτέτσια.

Η γρίππη των πτηνών παραμένει εξίσου θανατηφόρος, όπως και πέρισι. Αλλά δεν υπάρχει πλέον. Η εγκεφαλική μας ουσία δεν την αναγνωρίζει.

Μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε χτίζοντας μία αυτοσχέδια πυραμίδα, καμωμένη από τις ειδήσεις που αρπάζουμε στον δρόμο. Αντιδρούμε μόνον γιά την είδηση που βρίσκεται στην μύτη της πυραμίδας.

Πρίν μιά εβδομάδα, ήταν ένας βιασμός, μια ληστεία, ένα άρθρο 16, η ΚΕΔΚΕ. Σήμερα είναι η πρεσβεία, η ρουκέτα, οι ειδικοί. Α, και η κυρία Ντούβλη, προς ψυχαγωγία.

Εν τω μεταξύ, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Είναι άλλη, αλλά δεν παράγονται ειδήσεις από αυτήν. Θα έπρεπε; Ασφαλώς! Είτε έχουμε βάλει προτεραιότητα τα οικονομικά μας, τα γεωγραφικά μας, τα πολιτικά μας, τα οικογενειακά μας, τα ερωτικά μας, τα πράγματα συμβαίνουν, αλλά δεν καταγράφονται σωστά.

Σκεφτήκατε ότι μέσα στην χλαλοή της επικαιρότητας, κάποιος, την στιγμή που διαβάζετε αυτό το κείμενο, διαπράττει μιά αβλεψία, μιά χαζομάρα, που αύριο θα φέρει σε απόγνωση ένα εκατομμύριο πολιτών, θα αλλάξει την οικονομία μιάς περιοχής, θα απελπίσει εκατό χιλιάδες αισιόδοξες οικογένειες;

Σκεφτήτε ότι άν οι διωκτικές δυνάμεις, ξόδευαν το ένα εκατοστό της φαιάς ουσίας και των τεχνικών μέσων που διαθέτουν, γιά να εξιχνιάσουν την επίθεση κατά ενός θυρεού πρεσβείας, προσπαθώντας να ανακαλύψουν ποιός βρίσκεται πίσω από τα εκατό πιό τρανταχτά κακουργήματα που συνέβησαν στην χώρα, θα είχαν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να τα βρούν.

Αλλά είναι πολύ βασανιστικά βαρύς και ασήκωτος ο μπόγος που κουβαλάμε όλοι μας στην θέση του μυαλού μας, και τον βαφτίζουμε «σκέψη». Μήτε σκέψη, μήτε τίποτα δεν είναι : μιά πυραμίδα, ένας γιούκος από ανοησίες, που ακολουθεί τυφλά τον προβολεα της πρόσφατης ειδησεογραφίας.

'Οταν ο προβολέας στραφεί αλλού, χάνουμε τ΄αβγά και τα καλάθια...

Πάνος Θεοδωρίδης



2007