IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

The id, ego, and super-ego Εκείνο, Εγώ και Υπερεγώ.  Το Εκείνο, το Εγώ και το Υπερεγώ (λατ. Id, Ego, Superego, ɪd (βοήθεια·λήψη)ˈe.ɡo (βοήθεια·λήψη) [ˈsu.perˌe.ɡo])[α] είναι οι τρεις συνιστώσες του μοντέλου για τη δομή του ανθρωπίνου ψυχικού οργάνου στα πλαίσια της δεύτερης τοπικής θεωρίας του Σίγκμουντ Φρόυντ. Σύμφωνα με αυτό το δομικό μοντέλο το Εκείνο αντιπροσωπεύει τα κίνητρα, τα ένστικτα και τις βιολογικές ανάγκες του ατόμου και κατά συνέπεια είναι έμφυτο, το Εγώ αποτελεί το λογικό μέρος που αν και δεν είναι έμφυτο, αναπτύσσεται και καλλιεργείται με την επίδραση της συσσωρευμένης εμπειρίας και τέλος το Υπερεγώ αντιπροσωπεύει όλες τις θετικές ηθικές και κοινωνικές αξίες του ατόμου, αποτελώντας κατά κάποιο τρόπο την ηθική συνείδηση.[1] «Το Εγώ δεν είναι έντονα διαχωρισμένο από το Εκείνο καθώς το χαμηλότερο μέρος του συγχωνεύεται σε αυτό... αλλά το απωθημένο συγχωνεύεται και αυτό στο Εκείνο και είναι αποκλειστικά μέρος του. Το απωθημένο διαχωρίζεται...

Ο σύγχρονος ψυχολόγος Ίρβιν Γιάλομ το 1981 προσδιόρισε τέσσερις απόλυτες υπαρξιακές ανησυχίες, που έχουν μεγάλη σημασία στην ψυχοθεραπεία: Το θάνατο, την ελευθερία, την απομόνωση και την έλλειψη νοήματος στη ζωή. Κάθε μία από αυτές τις ανησυχίες προκαλεί εσωτερικές συγκρούσεις στο υπαρξιακό πλαίσιο αναφοράς, όπως το αντιλαμβάνεται ο Γιάλομ. Ο θάνατος: Είναι η πιο οφθαλμοφανής απόλυτη ανησυχία. Είναι προφανές σε όλους ότι ο θάνατος θα έρθει και ότι δεν υπάρχει διαφυγή. Είναι μια φοβερή αλήθεια στην οποία τα άτομα αποκρίνονται με τρόμο και συχνά αναπτύσσουν άμυνες, που επηρεάζουν σημαντικά το χαρακτήρα τους. Το παιδί από μικρή ηλικία είναι απασχολημένο με το θάνατο και η εξάλειψη του τρόμου του θανάτου είναι ένα σημαντικό αναπτυξιακό στάδιο στη ζωή του. Συχνά ψυχοπαθολογικά συμπτώματα οφείλονται σε αδυναμία υπέρβασης του φόβου του θανάτου. Ελευθερία: Φυσιολογικά δεν θα θεωρούσαμε την ελευθερία ως πηγή ανησυχίας. Μάλλον το αντίθετο. Η ελευθερία θεωρείται γενικά μια θετική ...

«Η ζωή που δεν ζούμε είναι μια αρρώστια που μπορεί να προκαλέσει θάνατο».  Άλήθεια δεν είναι; Kαθένας από εμάς, έχει επιθυμίες, όνειρα, φιλοδοξίες που θέλει να πραγματοποιηθούν. Δεν είναι λίγα όμως τα εμπόδια που μπορεί να συναντήσουμε και να οδηγηθούμε σε μια ζωή που δεν μας ταιριάζει. Και τότε δίνεται μια εσωτερική “μάχη”. Ο εσωτερικός μας εαυτός μάχεται γι`αυτά που πραγματικά θέλει, παλεύει για να αλλάξει η κατάσταση… Δυστυχώς, όμως  στο τέλος αποδέχεται ένα πεπρωμένο διαφορετικό από αυτό που αναζητούσε. Καταλήγει λοιπόν, σε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής από αυτόν που ονειρευόταν. Ο αληθινός του εαυτός “χάνεται” μέσα σε αυτό. Ποιό είναι το αποτέλεσμα; Να επηρεαστεί  αρνητικά το σώμα και το μυαλό... Αυτό είναι  ένα σπουδαίο μάθημα ζωής του    Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ … Ένας από τους κορυφαίους ψυχολόγους του 20ού αιώνα. Ως μαθητής του Σίγκμουντ Φρόυντ έμαθε πολλά. Εξελίχθηκε σε  πατέρας  της «αναλυτικής ψυχολογίας» ,ήταν ένα βαθιά φιλοσοφη...

«Από καιρό σε καιρό ξαναδιαβάζω Ντίκενς, έναν συγγραφέα που κατείχε πάντα κεντρική θέση στο δικό μου πάνθεον των λογοτεχνών. Πρόσφατα το μάτι μου έπεσε πάλι σ’ ένα εκπληκτικό απόσπασμα από την Ιστορία δύο πόλεων: “Επειδή, καθώς φτάνω όλο και πιο κοντά, όλο και πιο κοντά στο τέλος, ανακαλύπτω πως πορεύομαι σε κύκλο, πλησιάζοντας ολοένα πιο κοντά στην αρχή. Μοιάζει να είναι ένας τρόπος εξομάλυνσης και προετοιμασίας του δρόμου. Την καρδιά μου αγγίζουν τώρα πολλές αναμνήσεις που είχαν από πολύ καιρό αποκοιμηθεί”. Με συγκινεί πάρα πολύ αυτό το απόσπασμα: Πραγματικά, καθώς πλησιάζω στο τέλος, ανακαλύπτω πως πορεύομαι σε κύκλο, πλησιάζοντας ολοένα πιο κοντά στην αρχή. Οι αναμνήσεις των θεραπευόμενων πυροδοτούν τώρα συχνότερα τις δικές μου, η δουλειά που κάνω μαζί τους προς το δικό τους μέλλον προσκαλεί και ανακινεί το δικό μου παρελθόν και διαπιστώνω πως επισκέπτομαι ξανά την ιστορία μου». Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το νέο  -και όπως ο ίδιος αναγγέλλει- τελευταίο αυτοβι...

Σίγκμουντ Φρόιντ:  Ο Χριστόφορος Κολόμβος του υποσυνειδήτου  Η συνέντευξη που ακολουθεί παραχωρήθηκε στον   George Sylvester Viereck   και δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «  Glimpses of the Great » το 1930   George Sylvester Viereck   Ο Σίγκμουντ Φρόιντ (1856-1939), ο εβραϊκής καταγωγής αυστριακός ιδρυτής της ψυχανάλυσης, σπούδασε ιατρική στη Βιέννη * Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, κοντά στον Ζαν-Μαρτέν Σαρκό, ο οποίος χρησιμοποιούσε την ύπνωση ως θεραπεία της υστερίας * Αργότερα ο Φρόιντ θα ανέπτυσσε τη δική του μέθοδο θεραπείας μέσω της «ελεύθερης συζήτησης» με τον ασθενή, καθώς και την ψυχαναλυτική θεωρία της άμυνας και της καταστολής * Υποστήριζε ότι η νεύρωση ήταν προϊόν της [καταπιεσμένης] παιδικής σεξουαλικότητας * Το 1890 εξέδωσε το έργο του Η ερμηνεία των ονείρων και το 1902 κατέλαβε την ειδική έδρα της νευροπαθολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης * Εκτοτε συγκεντρώθηκε στη μελέτη της ψυχολογικής και ψυχοπαθολογικής...