IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Προ ημερών, σε μία ραδιοφωνική συζήτηση, ένας πολύ καλός δημοσιογράφος, υποστήριζε, με επιμονή, μία άποψη που είναι πολύ γνωστή και διαδεδομένη, όσον αφορά την οικονομική κρίση και τις επιβαλλόμενες πολιτικές για την αντιμετώπισή της. Έλεγε ότι εκείνο που μπορεί να δώσει τη λύση στο πρόβλημα θα ήταν η τόνωση της "ενεργού ζητήσεως", (δηλαδή, με τη γνωστή λαϊκή έκφραση το "να πέσουν λεφτά στην αγορά"), ώστε να αυξηθεί ο κύκλος εργασιών των επιχειρήσεων και να μειωθεί η ανεργία. Αυτή είναι βέβαια μία άποψη που ακούγεται πολύ συχνά και αποτελεί σταθερή επωδό δημοσιογράφων και ακαδημαϊκών οικονομολόγων, αφού, υποτίθεται, πως είναι εμπνευσμένη από την θεωρία του Κέυνς. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μάλιστα, και στην θέρμη του λόγου του, ο καλός δημοσιογράφος, έφθασε να υποστηρίξει την πιο ριζοσπαστική μορφή της συγκεκριμένης πολιτικής, εκεί που ο Κέυνς συναντάται με τον θεωρητικό του αντίπαλο, τον Φρήντμαν: την ενίσχυση των εισοδημάτων του πληθυσμού με τη διασπορά στη

 O John Maynard Keynes (1883-1946) ήταν ο σπουδαιότερος Άγγλος οικονομολόγος (μαθηματικός, καθηγητής πανεπιστημίου, συγγραφέας, υπουργός, διπλωμάτης). Δημιούργησε με τα έργα του και τους οπαδούς του τη λεγόμενη κεϋνσιανή σχολή στην οικονομική επιστήμη.Τα δύο πιο σημαντικά βιβλία που έγραψε ήταν «Οι Οικονομικές Συνέπειες της Ειρήνης» (1919) και «Γενική Θεωρία της Απασχόλησης του Τόκου και του Χρήματος»(1936). Με το πρώτο, υποστήριξε ότι η Γερμανία δεν είχε την ικανότητα να πληρώσει τις πολεμικές αποζημιώσεις που απαίτησαν από αυτήν οι νικήτριες δυνάμεις του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και ότι αυτό θα οδηγήσει στην επανάληψή του σε πιο μεγάλη κλίμακα. Με το δεύτερο βιβλίο, εξηγούσε ότι για να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας που αντιμετώπιζε ο δυτικός κόσμος, μετά το κραχ της Νέας Υόρκης (1929), θα πρέπει να παρέμβει το κράτος, χρηματοδοτώντας την οικονομία και τις επιχειρήσεις για να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Ουσιαστικά, ο Κeynes με την θεωρία του πρότεινε την άνοδο

John Maynard Keynes (right)  and Harry Dexter White Μια ιστορία πραγματική για τον διεθνή οργανισμό που διαφεντεύει σήμερα τη μοίρα μας. Μια ιστορία που θα ήταν δύσκολο να εφεύρει κανείς, αν δεν ήταν αληθινή. "ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΞΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ , ο Κέινς είχε προβλέψει τι χρειαζόμασταν. Ήταν, όμως, πολύ νωρίς. Έχει έλθει πλέον η ώρα να κάνουμε πράξη την πρότασή του. Και πιστεύω ότι είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε!". Τάδε έφη Ντομινίκ Στρος-Καν στις αρχές του 2011. Λίγους μήνες μετά θα εξαφανιζόταν από τη θέση του στο ΔΝΤ και, γενικότερα, από τη δημόσια σφαίρα. Τι εννοούσε και γιατί έχει σημασία; Και γιατί ο τίτλος μου μιλάει για το χρέος της κ. Λαγκάρντ (και μάλιστα διπλό) στον Κέινς; Η απάντηση θυμίζει μυθιστόρημα του Τζον Λε Καρέ με ολίγη από οικονομική θεωρία. Ο Στρος-Καν αναφερόταν στη διαμάχη, εν έτει 1944 , μεταξύ του Τζον Μέιναρντ Κέινς (που εκπροσωπούσε τη

«Δεν χτυπάς την ύφεση με κλασικές συνταγές»  Γράμμα από τον Κέινς (ΙΙ) Μας είχε προειδοποιήσει! Ο Κέινς ξαναεμφανίστηκε στα όνειρά μου με νέα επιστολή. Την παραθέτω άλλη μία φορά χωρίς σχόλια. Αγαπητέ κύριε Παπακωνσταντίνου.  Οπως είχα προβλέψει στο πρώτο μου γράμμα τα πράγματα είναι σκούρα όταν διαπραγματεύεται κανείς χωρίς αυτοπεποίθηση στις δικές του αναλύσεις και αξίες. Επόμενο ήταν το πακέτο Β' να γίνει το πρωταρχικό. Περιττό, νομίζω, να επισημάνω ότι τώρα η κατεύθυνση έχει οριστικοποιηθεί, και ότι σύντομα θα καλεστείτε να πάρετε ακόμα πιο οδυνηρά μέτρα. Μην ξεγελαστείτε από την προθυμία της Γαλλίας και της Γερμανίας να μεσολαβήσουν για μια πιο ευρωπαϊκή λύση στα προβλήματά σας. Αυτό το γεγονός δεν σηματοδοτεί μια αλλαγή πλεύσης για τη μακροοικονομική πολιτική στο επίπεδο της Ε.Ε. Δεν έχουν πάρει χαμπάρι ακόμα οι μεγάλες χώρες της Ε.Ε. ότι μια νομισματική ένωση δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς την κεντρική τράπεζα να δανείζει κατευθείαν στα κράτη-μέλη που αντιμετωπίζουν ο