IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η στήλη δίνει σήμερα τον λόγο στον πολύ καλό συνάδελφο κ. Δημήτρη Κανελλόπουλο που επιμελείται τη στήλη «Μέρες Media» στις «6 Μέρες» και το ηλεκτρονικό «e-tet radio ». Με τίτλο «Η αυτοακύρωση του Γιάννη Πρετεντέρη» ο κ. Δ. Κανελλόπουλος γράφει (οι υπογραμμίσεις δικές μου):      «Μια  συνέντευξη έδωσε στο “iefimerida.gr” ο Γιάννης Πρετεντέρης και μάθαμε ένα σωρό αλήθειες . Εστω και μισές . Οχι πως δεν τα υποψιαζόμασταν οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, αλλά δεν παύει να είναι κάπως σοκαριστικό να ακούς τους πρωταγωνιστές να το παραδέχονται με κυνικό τρόπο. Τι είπε ο καλός δημοσιογράφος του Mega; Δώστε βάση . “Η αναδιάρθρωση του χρέους: όλοι ξέραμε από την πρώτη στιγμή ότι δεν είναι βιώσιμο , αλλά μας έλεγαν μην το πείτε τώρα, δεν είναι σωστό”. “Για ένα δεκάμηνο υποδυόμασταν το θέατρο ότι το χρέος είναι βιώσιμο . Τρίχες: δεν ήταν. Εγώ δεν το έλεγα αυτό, απλώς δεν αντέκρουσα όσους το έλεγαν”. “Μας έλεγαν ότι είναι απαίτηση της τρόικας και στη συνέχεια απεδ

Διάβασα ότι ο Μπερλουσκόνι αποφάσισε να κατέβει ξανά στις εκλογές. Υποθέτω ότι αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά του, ακόμη κι αν πολλοί τον θεωρούν επικίνδυνο για την Ιταλία. Διάβασα ακόμη ότι ο Μάριο Μόντι ενοχλήθηκε από την πολιτική επανεμφάνιση του Μπερλουσκόνι και υπέβαλε την παραίτηση της κυβέρνησής του. Πανικός στις αγορές και την Ευρωπαϊκή Ενωση που φοβούνται μη χάσουν τον Μόντι. Εως εδώ, καμία αντίρρηση. Αλλά αν ο Μόντι θέλει να κυβερνάει την Ιταλία γιατί δεν φτιάχνει κόμμα, να κατέβει στις εκλογές και αν τον ψηφίσουν, να κυβερνήσει όσο θέλει; Κι αν οι «αγορές» θέλουν να κυβερνάει την Ιταλία ο Μόντι και όχι ο Μπερλουσκόνι ή ο Μπερσάνι γιατί δεν παίρνουν ιταλική υπηκοότητα να ψηφίζουν όποιον τους αρέσει; Πολύ φοβούμαι ότι μέσα στον πανικό (ή τις σκοπιμότητες) της κρίσης έχουμε αρχίσει να χάνουμε το μέτρο. Διότι τι καλαμπούρι είναι αυτό ότι άλλους θα ψηφίζει ο κόσμος και άλλοι θα τον κυβερνούν; Οτι δηλαδή οι κυβερνήσεις θα προκύπτουν ανεξαρτήτως λαϊκής ψήφο

(...) Φτου κι απ' την αρχή, δηλαδή . Λες και η δουλειά του πολιτικού είναι να πλακώνει στις σφαλιάρες την κοινωνία. Και αντί να μετρηθεί  στις σωστές αποφάσεις,  τις χρήσιμες μεταρρυθμίσεις  και την αποτελεσματική διαχείριση  καλείται να συμμετάσχει σε διαγωνισμό παλικαριάς. Με κριτική επιτροπή τον Σόιμπλε, τον Ολι Ρεν και την «Μπιλντ». (...) Σκίτσο του Γ.ΙΩΑΝΝΟ Υ Στο ''ΕΘΝΟΣ'' Πριν από μερικές ημέρες διαπίστωσα ότι η έγκυρη «Μπιλντ» διεύρυνε το ρεπερτόριό της. Τώρα αποφάσισε να νουθετήσει και τον Φρανσουά Ολάντ!.. Τον προτρέπει λοιπόν «να προχωρήσει επιτέλους σε θαρραλέες μεταρρυθμίσεις». Ομολογώ ότι με έπιασαν τα γέλια. Τέτοια έλλειψη πρωτοτυπίας στις υποδείξεις μόνο Γερμανοί θα μπορούσαν να επιδείξουν. Διότι εμείς στην Ελλάδα τα έχουμε ακούσει πολλές φορές. Και έχουμε αντιληφθεί απολύτως τι εννοούν αυτοί οι καλοί άνθρωποι όταν μιλούν για «θαρραλέες μεταρρυθμίσεις». Εννοούν μέτρα σίγουρα αντικοινωνικά, συνήθως αναποτελεσμ

Το ποιος καταψηφίστηκε την Κυριακή είναι απολύτως σαφές. Το ποιος υπερψηφίστηκε δεν είναι καθόλου βέβαιο. Και γι' αυτό έχουμε μόλις μερικά εικοσιτετράωρα στη διάθεσή μας να βρεθεί κάποια αξιόπιστη λύση διακυβέρνησης - πριν, δηλαδή, κληθεί εκ νέου ο λαός να απαντήσει πιο συγκεκριμένα και σε αυτό το ερώτημα… Το δυστύχημα είναι ότι οι περισσότεροι συμπεριφέρονται ακόμη και τώρα σαν να μην κατάλαβαν τι συνέβη ή σαν να μη συνέβη τίποτα την Κυριακή. Ε, λοιπόν, συνέβη. Διάβαζα χθες διάφορες βαθυστόχαστες αναλύσεις ότι δήθεν ο ελληνικός λαός αποφάσισε πως « θέλει το ευρώ χωρίς μεταρρυθμίσεις » ή ότι « επιδιώκει μια ευημερία χωρίς θυσίες ». Τς, τς, τς... κακομαθημένοι!.. Είναι ο ίδιος ιδιότυπος «αντιλαϊκός λαϊκισμός » που συνετέλεσε στο εκλογικό αποτέλεσμα περίπου όσο και το Μνημόνιο. Η ίδια λογική που λέει ότι κακώς έγιναν εκλογές αφού οι κάλπες δεν έβγαλαν αυτό που έπρεπε να βγάλουν. Εκ των πραγμάτων, τέτοιες απόψεις οδηγούν στη λύση να αλλάξουμε λαό. Αλλά εγώ δεν θέλω ν

... μετά την οικονομική καταστροφή η ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο:  την άκριτη και ανομολόγητη αποδοχή μιας κατοχικής νοοτροπίας. ...  παραίτηση της δημοκρατίας ...  μια δημοκρατία παραιτείται όταν δεν αποδίδει ευθύνες επειδή όλα ήταν δεδομένα. ... μια δημοκρατία παραιτείται όταν δεν λαμβάνει αποφάσεις επειδή όλες έχουν ήδη ληφθεί.  ... Εχω μπροστά μου το ενημερωτικό σημείωμα με ημερομηνία 27 Μαρτίου που διανεμήθηκε στους ευρωβουλευτές πριν από την εμφάνιση της τρόικας στο Ευρωκοινοβούλιο. Στο σημείωμα υπάρχει και ένα κεφάλαιο που ονομάζεται «Προτεινόμενοι δρόμοι εξόδου από την κρίση» (σ. 12) . Τι διαβάζει κανείς εκεί; Τρεις αναφορές. Μια γενικόλογη (για τις απόψεις του Κέντρου Ερευνών Ευρωπαϊκής Πολιτικής και του Ντάνιελ Γκρος ) και δυο πιο συγκεκριμένες. Η πρώτη αφορά έναν γερμανό οικονομολόγο, τον Χ. Ζιν , πρόεδρο του Ινστιτούτου IFO - ενός Ινστιτούτου που πρόσκειται στους πιο ακραία συντηρητικούς επιχειρ

  Η Κομισιόν ζητάει να πάρουμε πρόσθετα μέτρα 11,7 δισ. για το 2013-2014 - πέρα από τα πρόσθετα μέτρα που θα πάρουμε για το 2012… Το ΔΝΤ ζητάει να πάνε οι μισθοί σε επίπεδα Βουλγαρίας και προφανώς θα προσπαθήσει να το επιβάλει στον επόμενο γύρο διαπραγματεύσεων. Κι όλα αυτά σε μια χώρα που ζει την πέμπτη συνεχόμενη χρονιά της σε ύφεση με ρυθμούς της τάξης του 7%. Να το πω απλά; Αν κάνουμε αυτό που μας ζητάνε η Κομισιόν και το ΔΝΤ, η χώρα θα βυθιστεί ακόμη περισσότερο και η ύφεση θα κινηθεί σε πρωτοφανή επίπεδα. Με όλες τις συνακόλουθες κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις. Ερώτηση κρίσεως. Θα το κάνουμε; Ποια κυβέρνηση θα αναλάβει την πρωτοβουλία να βαδίσει μια «οδό του μαρτυρίου» που οδηγεί στην απόλυτη διάλυση; Διότι αυτό που όλοι πλέον αντιλαμβανόμαστε είναι ότι το τροπάρι της καταστροφής δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αρα, πρέπει να αλλάξουμε τροπάρι. Οι εκλογές είναι η ευκαιρία. Από αυτές θα προκύψει μια νέα, ελπίζω, ευρεία και ισχυρή κυβέρνηση. Η οποία με νωπή λαϊ

(...) η ελληνική κοινωνία δεν βρίσκεται μπροστά στις δεσμεύσεις που της επιβάλλουν ένα Μνημόνιο ή/και μια δανειακή σύμβαση. Αλλά βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κεκαλυμμένη ιδεολογική επίθεση, η οποία προσπαθεί να την «αναμορφώσει» χωρίς να το λέει. (...) Παίζουν κρυφτούλι!   Αν η τρόικα δεν ζητάει τη μείωση του κατώτατου μισθού ούτε την κατάργηση ή την περικοπή του 13ου και του 14ου μισθού (όπως διαβεβαιώνει ο επίσημος εκπρόσωπος της Κομισιόν), τότε ποιος τα ζητάει; Ποιος τα έβαλε στο τραπέζι; Ποιος τα αποδέχτηκε; Και γιατί τα κουβεντιάζουμε; Εως τώρα μας διαβεβαίωναν ότι αυτές οι απαιτήσεις εκπορεύονται από την τρόικα. Οταν, όμως, η τρόικα διαψεύδει ότι έχει τέτοιες απαιτήσεις, κάποιος πρέπει να μας πει πώς προέκυψαν, ποιος τις υποστηρίζει, με ποια επιχειρήματα και για ποιον λόγο. Είναι προσωπικώς ο Πρωθυπουργός, όπως φάνηκε την Παρασκευή στη Βουλή; Είναι κάποιοι άλλοι στην κυβέρνηση; Είναι τα κόμματα που την συγκροτούν; Είναι μήπως οι εργοδοτικές οργανώσε

Η συνταγή του Παπαδήµου Η τρόικα και η διαχείριση της φτώχειας µε προοπτική τη φτώχεια Τα ευχάριστα νέα είναι ότι πληροφορηθήκαµε (επιτέλους…) τις απόψεις του Πρωθυπουργού της χώρας για τα προβλήµατα της χώρας. Το δυσάρεστο είναι ότι οι απόψεις του Πρωθυπουργού της χώρας ταυτίζονται σχεδόν σε απόλυτο βαθµό µε την αλληλογραφία της τρόικας – κι αυτό δεν είναι απαραιτήτως χρήσιµο για τη χώρα… Μιλώντας στη Βουλή ο Λ. Παπαδήµος υποστήριξε περίπου όσα θα υποστήριζε κι ο κάθε απεσταλµένος του ∆ΝΤ – του «παλαιού ∆ΝΤ», διότι τώρα έχουν προσλάβει και υπαλλήλους που σκέφτονται λιγότερο µονόπλευρα… Είπε ότι η Ελλάδα έχει µείζον πρόβληµα ανταγωνιστικότητας. Οτι η έλλειψη ανταγωνιστικότητας οφείλεται στο µισθολογικό κόστος. Αρα, « οι µισθοί φούσκωσαν και πρέπει να ξεφουσκώσουν». Για όλα τα άλλα εµπόδια στην ανταγωνιστικότητα της χώρας ο Πρωθυπουργός δεν είπε λέξη. ∆εν προσφέρθηκε να µειώσει τη φορολογία των επιχειρήσεων ούτε να βελτιώσει το επιχειρηµατικό περιβάλλον µε τον έναν