Χάθηκε το μέτρο!




Διάβασα ότι ο Μπερλουσκόνι αποφάσισε να κατέβει ξανά στις εκλογές. Υποθέτω ότι αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά του, ακόμη κι αν πολλοί τον θεωρούν επικίνδυνο για την Ιταλία.
Διάβασα ακόμη ότι ο Μάριο Μόντι ενοχλήθηκε από την πολιτική επανεμφάνιση του Μπερλουσκόνι και υπέβαλε την παραίτηση της κυβέρνησής του.
Πανικός στις αγορές και την Ευρωπαϊκή Ενωση που φοβούνται μη χάσουν τον Μόντι.
Εως εδώ, καμία αντίρρηση. Αλλά αν ο Μόντι θέλει να κυβερνάει την Ιταλία γιατί δεν φτιάχνει κόμμα, να κατέβει στις εκλογές και αν τον ψηφίσουν, να κυβερνήσει όσο θέλει;
Κι αν οι «αγορές» θέλουν να κυβερνάει την Ιταλία ο Μόντι και όχι ο Μπερλουσκόνι ή ο Μπερσάνι γιατί δεν παίρνουν ιταλική υπηκοότητα να ψηφίζουν όποιον τους αρέσει;
Πολύ φοβούμαι ότι μέσα στον πανικό (ή τις σκοπιμότητες) της κρίσης έχουμε αρχίσει να χάνουμε το μέτρο.
Διότι τι καλαμπούρι είναι αυτό ότι άλλους θα ψηφίζει ο κόσμος και άλλοι θα τον κυβερνούν;
Οτι δηλαδή οι κυβερνήσεις θα προκύπτουν ανεξαρτήτως λαϊκής ψήφου, εκλογικού αποτελέσματος και πολιτικών συσχετισμών;
Και το σημειώνω επειδή βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα επικίνδυνο φαινόμενο σε μια επικίνδυνη συγκυρία.
Τη στιγμή που η πολιτική υπονομεύεται από την απαξίωση των πολιτικών, την αυτονομία των αγορών, την ισχύ των υπερεθνικών οργανισμών και τη δυσπιστία των πολιτών έρχονται κάποιοι να διαχωρίσουν την άμεση λαϊκή νομιμοποίηση από τη διακυβέρνηση.
Τη στιγμή, δηλαδή, που η σύγχρονη δημοκρατία βρίσκεται στο στόχαστρο αναρίθμητων απειλών εμφανίζονται διάφοροι (καλοπροαίρετοι ή κακοπροαίρετοι) κουφιοκεφαλάκηδες που υποστηρίζουν ότι η λύση στην κρίση της πολιτικής είναι να ανατεθεί η λύση σε πρόσωπα εκτός πολιτικής.
Η λογική αυτή μπορεί να μοιάζει σύγχρονη και ελκυστική. Αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ παλαιά.
Διότι η παράκαμψη του δρόμου της λαϊκής ψήφου στο όνομα της φαυλότητας ή της ανευθυνότητας των πολιτικών δεν είναι παρά η κομψή εκδοχή του παραδοσιακού «χρειάζεται ένας λοχίας!».
Απλώς τώρα «χρειάζεται ένας τεχνοκράτης» που «θα τα κάνει καλύτερα από τους πολιτικούς». Ο Μόντι, ο Παπαδήμος, ο Στουρνάρας...
Να είμαι σαφής. Σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητώ τη συμμετοχή των τεχνοκρατών στην πολιτική, κάθε άλλο.
Μπορεί να αποδειχθούν ιδιαιτέρως χρήσιμοι σε μια κυβέρνηση για κάποια συγκεκριμένη στιγμή, συγκυρία ή χρονικό διάστημα.
Αλλά έως εκεί. Με αίσθηση του πολιτικού μέτρου.
Διότι νομιμοποιητική βάση της δημοκρατίας παραμένει η λαϊκή ψήφος. Με όποια ρίσκα ή αστάθμητους παράγοντες περιέχει.
Κι αν οι κυβερνήσεις ή οι κυβερνήτες αρχίσουν να προκύπτουν από άλλες διαδικασίες τότε μπορεί μεν να ανακουφιστούν οι αγορές ή ο Ολι Ρεν αλλά αυτό δεν είναι δημοκρατία. 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ

''ΝΕΑ''
http://www.tanea.gr/empisteytika/?aid=4774556

11-12-2012

(Η εικονογράφηση του κειμένου της αναρτήσεως
- με εικόνες από το World Wide Web -
γίνεται με ευθύνη του blogger: ''IVOS '')