IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

H κρίση της ειρήνης και οι ρίζες του πολέμου. Το ερμηνευτικό έλλειμμα της νεοτερικότητας [1] Όλες οι θεωρίες του πολέμου και της ειρήνης λαμβάνουν ως δεδομένη την κρατοκεντρική συγκρότηση της ανθρωπότητας. Με τον όρο κρατοκεντρισμός ορίζουμε την προσέγγιση του συνόλου κοσμοσυστήματος ως του αθροίσματος των πολιτικά συγκροτημένων (ή κρατικών) κοινωνιών που συνυπάρχουν στο εσωτερικό του και εν προκειμένω στον πλανήτη γη,των κοινωνιών που συνυπάρχουν στον πλανήτη γη. Εκτιμάται δηλαδή ότι η δομή αυτή του κοσμοσυστήματος είναι οριστική, έτσι ήταν ανέκαθεν και, επομένως, θα είναι ανεξέλικτη και στο μέλλον. Απόρροια του γεγονότος αυτού είναι και η επιλογή της νεοτερικής επιστήμης να μη συνδέει το ζήτημα του πολέμου και της ειρήνης με το είδος και, κατ’επέκταση, με την τυπολογία των κοινωνιών παρά μόνο με τη μορφολογία των πολιτευμάτων που απαντώνται στην εποχή μας.      Εντούτοις, το ερώτημα της εξελιξιμότητας ή μη της κρατοκεντρική δομής το κόσμου παραμένει ανοιχτό, όπως

Η αλογία της αυτοχειρίας. Δυσερμήνευτη η ανθρώπινη ύπαρξη, η µόνη (μάλλον) λογική ύπαρξη στο αχανές σύμπαν. Αντιπαλεύει αινίγματα που δεν λύνονται (τουλάχιστον με την ανθρώπινη ικανότητα και θέληση), μοιάζει να αποτολμάει και τον αυτοαφανισμό της, ίσως σαν εκδικητική αυτοκαταξίωση. Λέγεται ότι ο Στάλιν, σε κάποια χρονικά διαστήματα, υπέγραφε κάθε βράδυ την εκτέλεση έως και δύο χιλιάδων αντιπάλων του, πραγματικών ή κατά φαντασίαν. Η κόπια του Στάλιν, ο Χίτλερ, ήταν αρράγιστα πεπεισμένος ότι έπρεπε να αφανιστεί το «βιολογικό είδος» των Εβραίων. Σε κάθε εποχή, παντού και πάντοτε, η εκτρωματική λογική ολιγαρχικών τυράννων και παντοδαπών πλουτομανών, λειτουργεί με κώδικες παράνοιας και εγωλαγνείας. Σίγουρα, είμαστε εκατομμύρια οι ζώντες θνητοί, που έχουμε δει, σε τηλεοπτικές οθόνες, τον Βλαδίμηρο Πούτιν να προσκυνάει, με ανεπιτήδευτη αυθορμησία, τις Εικόνες της ορθόδοξης εκκλησιαστικής παράδοσης και λατρείας. Τα διεθνή Μονοπώλια Ενημέρωσης, όλα ομοθυμαδόν βδελυσσόμενα τον Πούτιν, μας βεβαι

Τρεις ερμηνείες για τον πόλεμο. Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα άρθρου του Ιταλού θεολόγου και φιλοσόφου Βίτο Μανκούζο , που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα La Stampa . Ο Ελληνας φιλόσοφος Ηράκλειτος, ο αποκαλούμενος «σκοτεινός», έλεγε: «Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί». Την ίδια περίοδο στη Σικελία, ένας άλλος φιλόσοφος, ο Εμπεδοκλής, αντιλαμβανόταν την πραγματικότητα ως διαλεκτική δύο αρχικών δυνάμεων, της «φιλότητας» και του «νείκους» (της έχθρας, της έριδας, της διαμάχης). Στη συνέχεια πολλοί άλλοι στοχαστές, που ήθελαν να κατανοήσουν την ουσία της πραγματικότητας, ερμήνευσαν τον πόλεμο ως φυσική και αναπόφευκτη έκφραση τόσο της ανθρώπινης φύσης όσο και της Ιστορίας (μεταξύ αυτών ο Μακιαβέλι και ο Τζορντάνο Μπρούνο). Σύμφωνα με τον Χομπς, όχι μόνον η παγκόσμια κοινωνία αλλά και η φυσική κατάσταση των ανθρώπων μπορεί να περιγραφεί ως «πόλεμος όλων εναντίον όλων». Ο Χέγκελ έλεγε για τον πόλεμο ότι «μέσω αυτού διατηρείται η ηθική υγεία των λαών». Και προσέθετε: «Οπως η κίνηση των

     Πώς σκέφτονταν οι αρχαίοι φιλόσοφοι τον πόλεμο. Τι έγραψαν ο Ομήρος, ο Ηράκλειτος, ο Πλάτωνας για τον πόλεμο και τις μορφές του.   Ο πόλεμος είναι ένας θεμελιώδης τομέας της φιλοσοφικής έρευνας, καθώς μας επιτρέπει να αμφισβητούμε τη φύση του ανθρώπου, τη δυναμική της ιστορίας και τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Η λέξη «πόλεμος», επανεμφανίστηκε στον δημόσιο χώρο με την εμφάνιση της Covid-19 όταν ο Εμμανουέλ Μακρόν που είπε: «Είμαστε σε πόλεμο». Τις τελευταίες εβδομάδες, το σενάριο πολέμου έχει γίνει μια συγκεκριμένη πραγματικότητα με σύγκρουση στην καρδιά της Ουκρανίας. Η ρητορική του πολέμου με τα όπλα φαίνεται πλέον να υπερισχύει έναντι αυτής της διαπραγμάτευσης, με την προοπτική μιας σύγκρουσης παγκόσμιων διαστάσεων κάθε άλλο παρά καθησυχαστική. Καθώς είμαστε συνηθισμένοι να μνημονεύουμε τις τραγωδίες του 20ου αιώνα, και μετά από μια μακρά περίοδο ειρήνης, εμείς οι Ευρωπαίοι δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι μετά την πανδημία, ένα είδος Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου διαφαινόταν στον ορί

 Ο «αναθεωρητισμός» του Πούτιν  και το τέλος της Ευρωπαϊκής αθωότητας. Τελικά ο Πόλεμος είναι η μοίρα μας; α. «Νομίζων δε την πόλιν ουκ ορθώς βεβουλεύσθαι, αλλά προφάσει βραχεία και ευπρεπεί της Σικελίας απάσης έργου εφίεσθαι»1. (Θουκυδίδης) β. «Εφιέμενοι μεν τη αληθεστάτη προφάσει της πάσης άρξαι, βοηθείν δε άμα ευπρεπώς βουλόμενοι τοις εαυτών ξυγγενέσι και τοις προσγεγενημένοις ξυμμάχοις» [2] (Θουκυδίδης) Η Ρωσία πριν την εισβολή της στην Ουκρανία διαβεβαίωνε πως δεν στοχεύει σε στρατιωτική δράση και πως οι πληροφορίες για μία τέτοια ενέργεια είναι προϊόντα της δυτικής προπαγάνδας. Ο Πούτιν με το διάγγελμά του (24/2/2022) ανακοινώνοντας την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία διαβεβαίωνε πως σκοπός του δεν είναι η κατοχή του Ουκρανικού εδάφους, αλλά η προστασία του λαού της ανατολικής Ουκρανίας και ιδιαίτερα των δύο ρωσόφιλων περιοχών (Ντονέτσκ, Λουγκάσκ). Ταυτόχρονα προειδοποιούσε πως αν υπάρξει έξωθεν(;) παρέμβαση στην επιχείρηση της Ρωσίας θα υ