IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

   Η Ελλάδα στη Μέση Ανατολή. Οι διπλωματικοί αναλυτές δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί η Ελλάδα δεν αξιοποιεί τα πλεονεκτήματα που διαθέτει στη Μέση Ανατολή ώστε να αναπτύξει η ίδια μια δυναμική εξωτερική πολιτική αντί να τρέχει και να σβήνει φωτιές από πρωτοβουλίες της Τουρκίας.   Όπως λένε άνθρωποι που γνωρίζουν το περιβάλλον στο υπουργείο Εξωτερικών, για αρκετά χρόνια επικρατούσε το δόγμα «δεν κάνουμε τίποτε διότι όποτε πήραμε πρωτοβουλία τα πήγαμε άσχημα». Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσε να πει κανείς γι’ αυτή τη φοβία: Καταρχάς  επιβραβεύεται η ευθυνοφοβία  αντί της ανάληψης ευθυνών. Όποιος από φιλότιμο ανέλαβε κάποια πρωτοβουλία, στο τέλος βρήκε τον μπελά του. Δεύτερον,  οι υπουργοί συνήθως διακατέχονται από κομματική λογική.  Δεν διαχειρίζονται το προσωπικό, και κυρίως τους διπλωμάτες, με βάση τις ικανότητές τους, αλλά συνήθως με την πολιτική τους προσήλωση. Τρίτον, έχουν υποβαθμίσει με το τελευταίο νομοσχέδιο τη διπλωματική υπηρεσία και βασίζονται στους συμβούλους του

  Ο Ταγίπ Ερντογάν με τον διάδοχο του θρόνου του Αμπου Ντάμπι, Μοχάμεντ μπιν Ζαγέντ αλ Ναχαγιάν, στην προ διμήνου συνάντησή τους στην Αγκυρα. Εως και λίγους μήνες πριν, ο Τούρκος πρόεδρος έπνεε μένεα κατά των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Φωτ. EPA / STRINGER  Τουρκία: Ρίχνει γέφυρες προς όλους πλην Αθήνας. Αλλάζουν τα γεωπολιτικά δεδομένα.   Το «βάθος» και την πραγματική αξία της τουρκικής επιχείρησης εξομάλυνσης των σχέσεων με το σύνολο των κρατών της ευρύτερης περιοχής με τα οποία τα προηγούμενα χρόνια η Αγκυρα έφθασε ακόμα και σε πλήρη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων, αξιολογεί η Αθήνα. Τους τελευταίους μήνες ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανέλαβε προσωπικά την επιχείρηση αυτή, η οποία έως αυτή τη στιγμή έχει και απτά και συμβολικά αποτελέσματα. Σε γενικές γραμμές η ανάπτυξη της τουρκικής διπλωματίας εξελίσσεται σε τέσσερα επίπεδα.   Πρώτον, σε σχέση με τη Δύση. Δεύτερον, σε σχέση με τους περιφερειακούς ανταγωνιστές και δρώντες. Τρίτον, σε σχέση με τις χώρες στις οποίε

  Πλιάτσικο, ναρκωτικά & κατρακύλα της λίρας: Απειλές για τη τουρκική στρατηγική στη Συρία Οι αντιπαλότητες και οι έριδες μεταξύ των ένοπλων ομάδων που πόλεμούν τον Άσσαντ και στηρίζονται από την Τουρκία απειλούν την στρατηγική της στη Συρία. Οι επιπλοκές από την νομισματική αβεβαιότητα και ο ανταγωνισμός για τον έλεγχο λαφύρων και ναρκωτικών και οι εγκληματικές δραστηριότητες. Με την οικονομία της Τουρκίας να βρίσκεται σε συνεχή αναταραχή, τίθεται το ερώτημα εάν η Άγκυρα μπορεί να διατηρήσει τον έλεγχο στις περιοχές που βρίσκονται κάτω από την συριακή αντιπολίτευση, εκεί που η τουρκική λίρα είναι πλέον το ντε φάκτο νόμισμα. Σύμφωνα με ανάλυση του Fehim Taştekin στο «Al-Monitor», η κατάρρευση της τουρκικής λίρας έχει εντείνει τις εσωτερικές αντιπαλότητες για τους οικονομικούς πόρους μεταξύ των ένοπλων ομάδων της αντιπολίτευσης και έχει τροφοδοτήσει τη δημόσια δυσαρέσκεια στις περιοχές που ελέγχονται από την αντιπολίτευση. Η αναταραχή απειλεί να διαβρώσει τον έλεγχο των ομάδων που

   Η τρίτη «Ιντιφάντα»: Τα σχέδια της Χαμάς και του Νετανιάχου  - Ο προβοκατόρικος ρόλος του Ερντογάν. Σφοδροί ισραηλινοί βομβαρδισμοί στη Γάζα από τη μία πλευρά, επιθέσεις της Χαμάς με περισσότερες  από 1200 ρουκέτες εναντίον πόλεων του Ισραήλ, από την άλλη. Πάνω από 53 Παλαιστίνιοι και επτά Ισραηλινοί, νεκροί τις πρώτες ημέρες της σύρραξης.  Ο ακήρυχτος Ισραηλινο-παλαιστινιακός πόλεμος καλά κρατεί εδώ και δεκάδες χρόνια, δίχως να φαίνεται ορατό τέλος. Και αυτό γιατί δεν επιλύεται από τη διεθνή κοινότητα η αιτία του πολέμου: Η αναγνώριση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους.  Από το 1948 και τον πρώτο Ισραηλινο-Παλαιστινιακό πόλεμο πέρασαν 73 χρόνια, αλλά οι Παλαιστίνιοι ακόμη δεν έχουν πατρίδα. Δυο μεγάλες αραβο-ισραηλινές πολεμικές αναμετρήσεις το 1967 (πόλεμος έξι ημερών) και το 1973 (Γιομ Κιπούρ), απλά όξυναν την αντιπαράθεση.  Μια σύγκρουση που δεν εκτόνωσαν ούτε οι ειρηνευτικές συμφωνίες Ισραήλ-Αιγύπτου το 1979 και του Οσλο το 1993 ανάμεσα στον παλαιστίνιο ηγέτη Για

Τούρκοι στρατιώτες στην Συρία   TAZ: "Η Άγκυρα σε πορεία επεκτατισμού" Ο Τύπος για τις επεκτατικές κινήσεις της Τουρκίας σε βόρεια Κύπρο και βόρεια Συρία, αλλά και την εκλογή Όλαφ Σολτς ως υποψήφιου καγκελαρίου των Σοσιαλδημοκρατών. Η αριστερή εφημερίδα του Βερολίνου στηλιτεύει τις νεο-οθωμανικές βλέψεις της Τουρκίας, που έχουν γίνει πλέον περισσότερο από εμφανείς κυρίως στη βόρεια Συρία, όπως αναφέρει. Δεν πρόκειται μόνο για νεο-οθωμανικά οράματα στα λόγια, αλλά και στις πράξεις σε περιοχές της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπου οι Τούρκοι ήταν λίγο-πολύ εκεί. Το σχετικό άρθρο ξεκινά με την Κύπρο. Διαβάζουμε: Τουρκική σημαία. Ήταν το πρώτο που εβαλαν οι τουρκικές στρατιωτικές μονάδες ξεκινώντας την επιχείρηση στη βόρεια "Τουρκία Πηγή της Ειρήνης" Βόρεια Κύπρος και βόρεια Συρία “Στη βόρεια Κύπρο, άλλοτε τμήμα των Οθωμανών, έστειλε η Τουρκία το 1974 στρατιωτικές δυνάμεις, που στηρίζουν την μη διεθνώς αναγνωρισμένη χώρα-μαριονέτα “Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπ

  Τουρκία-Αίγυπτος: Ο τροχός γύρισε  και πλέον ο αλ-Σίσι έχει το πάνω χέρι έναντι του Ερντογάν. Η άνοδος των μη αραβικών κρατών και η παρακμή των αραβόφωνων κρατών τις τελευταίες δεκαετίες έχει γίνει ένα κοινό θέμα στον πολιτικό σχολιασμό και την ακαδημαϊκή ανάλυση. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όσον αφορά την Αίγυπτο, την πολυπληθέστερη αραβόφωνη χώρα στη Μέση Ανατολή. Οι συγκρίσεις μεταξύ της πορείας της Αιγύπτου και εκείνης του Ιράν και της Τουρκίας θέτουν την πρώτη σε αρνητική θέση και όχι μόνο σε πολιτικούς όρους. Οι ιστορικοί της οικονομίας σημειώνουν πώς στην εποχή μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, η τουρκική οικονομία αυξήθηκε κατά 2% κατά κεφαλήν ανά έτος, σε σύγκριση με το 1% της Αιγύπτου. Επισημαίνουν ότι παρά τον παρόμοιο πληθυσμό και το γεωγραφικό μέγεθος των χωρών, οι τουρκικές εξαγωγές ξεπερνούν κατά πολύ εκείνες της Αιγύπτου κατά σχεδόν δύο προς ένα (168 εκατομμύρια δολάρια το 2018 σε σύγκριση με τα 88 εκατομμύρια δολάρια της Αιγύπτου). Επιπλέον, οι περισσότερες τουρκικές εξαγω

To Ιράν, η Τουρκία και η αραβική δίνη στο 2021. Ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται τον αραβικό κατακερματισμό, τη ρωσική στροφή, την αμερικανική ασάφεια και την ευρωπαϊκή αδράνεια, ως ευκαιρία για την αλλαγή του στάτους κβο δεκαετιών.   Η σκιώδης αναμέτρηση της Αμερικής και του Ισραήλ με το Ιράν, ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας και το ρήγμα ανάμεσα στις κοινωνίες και τις κυβερνήσεις των αραβικών κρατών θα συνεχίσουν να αποτελούν ζητήματα με μεγάλη σημασία στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής μέσα στο 2021.   Το 2020 είχε αρχίσει με δραματικό τρόπο στη Μέση Ανατολή, με την εκτέλεση του Ιρανού στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί. Επρόκειτο για μια απότομη κλιμάκωση της στρατηγικής της «μέγιστης πίεσης» που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια η Αμερική έναντι του Ιράν. Ένα χρόνο μετά, η κατάσταση στην περιοχή επιβεβαιώνει τη σημασία που είχε ο Ιρανός στρατηγός των Φρουρών της Επανάστασης για την πολιτική της Τεχεράνης στη Μέση Ανατολή.   Η εκτέλεσή του ήταν ένα ισχυρό πλήγμα στο ισ