Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Fyodor Dostoyevsky

Οι μηδενιστές του 19ου αιώνα πρόβλεψαν την εποχή μας. Γιατί η Εποχή των Εναλλακτικών Γεγονότων ίσως να είχε εκνευρίσει ακόμα και τον Νίτσε.

Εικόνα
Από μια διαδήλωση «Πορεία για την Αλήθεια»,  στο Λος Άντζελες, τον Ιούνιο του 2017. John Fredricks / REUTERS Οι μηδενιστές του 19ου αιώνα πρόβλεψαν την εποχή μας. Γιατί η Εποχή των Εναλλακτικών Γεγονότων  ίσως να είχε εκνευρίσει ακόμα και τον Νίτσε. Οι περισσότεροι ιστορικοί θεωρούν την Γαλλική Επανάσταση ως την πηγή των ιδεολογιών που έχουν διαμορφώσει την μοντέρνα και την μεταμοντέρνα εποχή. Για κάθε -ισμό -από τον φιλελευθερισμό, τον συντηρητισμό και τον κομμουνισμό έως τον εθνικισμό, τον ολοκληρωτισμό και τον αναρχισμό- οι ιστορικοί μπορούν να κάνουν την υπόθεση ότι πηγάζει από τον χείμαρρο των γεγονότων που ξεκίνησαν το 1789. Ωστόσο, ένας –ισμός που συνήθως δεν καταφέρνει να μπει στην λίστα είναι αυτός που τώρα φαίνεται να βρίσκεται στην άκρη της πένας κάθε ειδήμονα -δηλαδή, ο μηδενισμός. Σε μια από τις πιο παράξενες υποσημειώσεις της επανάστασης, ο βαρώνος της Cloots, Jean-Baptiste du Val-de-Grâce -πιο γνωστός με το ψευδώνυμο Anacharsis Cloots, αν όχι από τον

Τολστόι ή Ντοστογέφσκι, το δίλημμα.

Εικόνα
   Τζωρτζ Στάϊνερ Τολστόι ή Ντοστογιέφσκι.  Δοκίμιο Παλαιάς Κριτικής Μετάφραση Κώστας Σπαθαράκης.  Εκδόσεις Αντίποδες, 2015,  σελ. 495, τιμή 16,5 ευρώ George Steiner Ο Τζορτζ Στάινερ εξετάζει συστηματικά το ιστορικό, ιδεολογικό και λογοτεχνικό πλαίσιο δύο κορυφαίων του ρωσικού ρεαλισμού. Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο που εξέδωσε ο Τζορτζ Στάινερ. Τον καθιέρωσε σχεδόν αμέσως ως έναν από τους σημαντικότερους δοκιμιογράφους και δεν είναι ανεξήγητο που ακόμη και σήμερα αποτελεί έργο αναφοράς. Eξεδόθη το 1959, όταν η Νέα Κριτική κυριαρχούσε όχι μόνο στο εσωτερικό της αγγλόφωνης πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά και στις κριτικές αναλύσεις στα περιοδικά της εποχής. Ο Στάινερ, παρότι αναγνωρίζει τις οφειλές του στη Νέα Κριτική που επανέφερε το ζήτημα της σοβαρής ανάγνωσης και ανάλυσης των λογοτεχνικών έργων, δεν ασπάζεται το δόγμα των εκπροσώπων της ότι το έργο είναι αυτόνομη ενότητα ανεξάρτητη από τον δημιουργό της. Χαρακτηρίζει την κριτική του «παλαιά» (οι