Το τέλος ή προς το τέλος;
Η εσωστρέφεια των εκλογών πριν και μετά τις 25/1 δεν μας επέτρεψε να αφομοιώσουμε πλήρως τη μεγάλη ανατροπή που συνιστά η απόφαση της ΕΚΤ στις 22/1 να προχωρήσει στην ποσοτική χαλάρωση . Σχεδόν ταυτόχρονα με την εξαγγελία Ντράγκι λύθηκε αθόρυβα και διακριτικά και το ψυχόδραμα των παραβατικών προϋπολογισμών Γαλλίας - Ιταλίας για το 2015, καθώς η προσμέτρηση ρήτρας ανάπτυξης τους καθιστά αυτόματα κανονικούς. Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω αθροιστικά; Οτι το Βερολίνο, πέραν της ανοχής στο τύπωμα χρήματος, κατανοεί και το αυτονόητο, ότι η ρευστότητα της ΕΚΤ δεν θα οδηγήσει στην ανάπτυξη αν δεν χαλαρώσει η λιτότητα. Ετσι προκύπτει το δίπτυχο σεβασμός των συνθηκών (pacta sunt servanda), που εξυπηρετεί τους Μέρκελ - Γκάμπριελ στο εσωτερικό ακροατήριο, και ταυτόχρονα de facto αποδοχή είτε διορθωτικής ρήτρας, είτε διασταλτικής ερμηνείας και παρερμηνείας, που δεν εξυπηρετεί μόνον τον Νότο συν τη Γαλλία, αλλά είναι και ο μόνος τρόπος το πακέτο Ντράγκι να αποτρέψει τον εγκλωβισμό της Ευ
