IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Δείγμα τής ΣΥΝΕΧΕΙΑΣ τής ελληνικής γλώσσας. Παραθέτω αποσπάσματα ενός επίκαιρου (λόγω λοιμού) κειμένου τού Θουκυδίδου, κειμένου τού 5ου αιώνος π.Χ., για να γίνει άμεσα αντιληπτή η συνέχεια τής γλώσσας μας (λεξιλογική κυρίως, αλλά και γραμματική-συντακτική λιγότερο) μέσα από ένα κείμενο που απέχει 2.500 χρόνια! (Δίνω εντός αγκυλών κάποιες λεξιλογικές πληροφορίες όπου χρειάζεται). Ο «λοιμός των Αθηνών» (πανώλης ή τύφος, θέρους τού 430 π.Χ.) κατά τον πελοποννησιακό πόλεμο, όπως περιγράφεται (Ἱστορίαι 2.47-54) από τον Θουκυδίδη (5ος αι.), ο οποίος προσεβλήθη και ο ίδιος αλλά επιβίωσε. Ο λοιμός αυτός οδήγησε στον θάνατο το 1/3-1/4 των Αθηναίων (μεταξύ των οποίων και τον Περικλή με την οικογένειά του), στους ιατρούς δε που βοήθησαν ήταν και ο Ιπποκράτης. «καὶ ὄντων αὐτῶν οὐ πολλάς πω ἡμέρας ἐν τῇ Ἀττικῇ ἡ νόσος πρῶτον ἤρξατο γενέσθαι τοῖς Ἀθηναίοις, λεγόμενον μὲν καὶ πρότερον πολλαχόσε ἐγκατασκῆψαι καὶ περὶ Λῆμνον καὶ ἄλλοις χωρίοις, οὐ μέντοι τοσοῦτός γε λοιμὸς οὐδὲ φθορὰ οὕτως ἀνθρώπω

   Ε μ ε ί ς !                               Κι εμείς     ...                         Πωλείται το παρόν οικόπεδο ...             «Γι' αυτό δέχεται το φοβερό χτύπημα ο τόπος που μας γέννησε γιατί ο τόπος χωρίς εμάς μπορεί να προχωρήσει μες στο χρόνο και να θυμίζει σε κάθε επερχόμενη γενεά ότι έχει νομοθετηθεί να δέχονται τέτοια τιμωρία οι τόποι που διαπράττουνε παρόμοια αμαρτήματα με το να γεννούν εμάς». Νίκος Παναγιωτόπουλος, ΣΥΣΣΗΜΟΝ ή Τα Κεφάλαια Τα λόγια του ποιητή Νίκου Παναγιωτόπουλου ηχούν σαν δυνατή κραυγή αγωνίας και οδύνης. Πώς να μιλήσεις, αλήθεια, για τούτο τον τόπο; Ποιες ιστορίες να διηγηθείς; Τόπος βραχώδης, σκληρός, κακοτράχαλος, άγονος. Ωρες ώρες νομίζεις πως οι πέτρες ορθώθηκαν από μόνες τους και δημιούργησαν τους εξαιρετικούς οικισμούς που απλώνονται από τις βουνοκορ