IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

   Υδρογονάνθρακες: “ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ”… υποκριταί! Όσα λησμόνησαν από κοινού ΜΜΕ και πολιτικός κόσμος. Επειδή στη φάση που βρισκόμαστε μεγαλύτερη σημασία έχει η εθνική συστράτευση στον εθνικό στόχο του εντοπισμού και της αξιοποίησης του ενεργειακού πλούτου της χώρας, ο οποίος είναι πολλά υποσχόμενος, θα προβάλω ως κυρίαρχη ερμηνεία της ολιγωρίας δεκαετιών του πολιτικού συστήματος τη γνωστή επιπολαιότητα με την οποία προσεγγίζουμε ακόμα και ζωτικά θέματα, όπως η άμυνα, η εξωτερική πολιτική και η ενέργεια. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Όταν όμως με ένα κυβερνητικό «σφύριγμα», το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης ξεχνά βολικά όσα λέγονταν και γράφονταν επί πολλά χρόνια και ξαφνικά μετατρέπονται σε βασιλικότεροι του βασιλέως , αυτό αποτελεί πρόβλημα για την δημοκρατία και μας κάνει να αμφισβητούμε την καλοπροαίρετη άποψη που αναφέραμε παραπάνω περί επιπολαιότητας. Το γεγονός ότι κανείς ούτε πολιτικός, ού

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Τι ερευνούσε το Ρεις που δεν το ερευνούσε επειδή "είχε θόρυβο" ;   (2) Υδρίτες Μεθανίου-Το καύσιμο του μέλλοντος και το γεωπολιτικό του αποτύπωμα στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη. Να γιατί το Καστελόριζο δεν θυσιάζεται. Ο Τούρκος καθηγητής στο πανεπιστήμιο Μπογάζιτσι της Κωνσταντινούπολης , Δρ. Γκουρκάν Κουμπάρογλου αποκαλύπτει με επιστημονικά στοιχεία γιατί η Αγκυρα έχει λυσσάξει με το Καστελόριζο.   «Το σύμπλεγμα του Καστελόριζου (Μεγίστη, Στρογγύλη ,Ρω) βρίσκεται πολύ κοντά σε μια περιοχή που εκτείνεται από τον Κόλπο της Αττάλειας ως τον Κόλπο της Φοινίκης και νοτιο-ανατολικά του νησιού βρίσκονται στον πυθμένα της θάλασσας υποθαλάσσια όρη λάσπης με υδρίτες εγκλωβισμένου μεθανίου» ,δηλαδή το 70% και 90% του φυσικού αερίου, λέει ο Τούρκος καθηγητής και Πρόεδρος του Συνδέσμου Ενεργειακής Οικονομίας, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ''Yeni Safak''. Ο Κουμπάρογλου συμβουλεύει μάλιστα τους πολιτικούς στη Γείτονα να πάψουν να

''  (...) Η Ελλάδα πρέπει να σχεδιάσει τι θέλει να κάνει με τους όποιους υποθαλάσσιους πόρους στη βάση δύο κριτηρίων: περιβαλλοντική επίπτωση και εν στενή εννοία οικονομική επίπτωση . Το όποιο οικονομικό όφελος πρέπει να σταθμίζεται στη βάση του ανεκτίμητου αγαθού της σωτηρίας και της μη διακινδύνευσης του φυσικού περιβάλλοντος και μάλιστα σε μια κλειστή θάλασσα όπως αυτή της Ανατολικής Μεσογείου. Δεδομένων των σημαντικότατων, εναλλακτικών μορφών βιώσιμης αξιοποίησης της θάλασσας, εκτοπιζόμενες και υποκαθιστούμενες αυτές από μια εντατική και εκτατική εξορυκτική δραστηριότητα, δημιουργείται ένα αβάσταχτα υψηλό κόστος ευκαιρίας. Η λεγόμενη "ολλανδική ασθένεια" απειλεί πλέον την περιοχή μας. Επιπλέον, η επιλογή μας πρέπει να σταθμιστεί στη βάση ενός διεθνοοικονομικού και πολιτικού συλλογισμού, ξεκινώντας από την κερδοσκοπία των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, τον τυχόν πολιτικό έλεγχο που αυτές και οι εξυπηρετητές τους θα επιδιώξουν. Επίσης, να σταθμιστεί στη βάση και