Hannah Arendt: Η νέα εποχή θα καταλήξει σε μια θανάσιμη παθητικότητα
[...] Η Hannah Arendt συναρτά τη δυνατότητα της πράξης με τη γέννηση, κι αυτό προσδίδει στην πράξη περισσότερη ηρωική έμφαση. Το θαύμα, λέει, συνίσταται σ' αυτήν καθαυτήν τη γέννηση και στο νέο ξεκίνημα που οι άνθρωποι καλούνται να πραγματώσουν, εξαιτίας του γεγονότος ότι έχουν γεννηθεί. Τη θέση της πίστης που κάνει θαύματα, καταλαμβάνει η πράξη. Τώρα πια τα θαύματα τα κάνει η ηρωική πράξη που επιβάλλει στον άνθρωπο η ίδια η γέννησή του. Έτσι η πράξη αποκτά μια σχεδόν θρησκευτική διάσταση: *«Το θαύμα [...] είναι, με άλλους λόγους, η γέννηση των νέων ανθρώπων και το καινούργιο ξεκίνημα, η πράξη για την οποία είναι ικανοί χάρη στη γέννησή τους. Μόνο η ολοκληρωμένη βίωση αυτής της ικανότητας μπορεί να προσδώσει στις ανθρώπινες υποθέσεις πίστη και ελπίδα [...] Η πίστη στον κόσμο και η ελπίδα για τον κόσμο βρίσκουν την πιο μεγαλειώδη και σαφή έκφρασή τους στα λίγα λόγια με τα οποία τα Ευαγγέλια αναγγέλλουν τα καλά νέα τους: "Παιδίον εγεννήθη ημίν"».