IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Πρόβα ή ερζάτς εισβολή; Υπάρχουν δύο δυνατές αναγνώσεις της επιχείρησης του τουρκικού στρατού στη Συρία για τη μεταφορά των λειψάνων του Σουλεϊμάν Σαχ και της φρουράς του μνημείου σε άλλη περιοχή κοντά στη μεθόριο, αλλά πάντα επί συριακού εδάφους. Η πρώτη είναι η επιχείρηση «Σαχ - Ευφράτης». Πρόβα εισβολής, διερεύνηση δηλαδή της δυνατότητας αιφνιδιαστικών επιχειρήσεων και του διπλωματικού - πολιτικού κόστους που μπορούν να έχουν. Δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε πολιτικά το αποτέλεσμα, καθώς παραμένει αδιευκρίνιστο αν παρασκηνιακά και παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς των Ερντογάν - Νταβούτογλου υπήρχε ενημέρωση της Ουάσιγκτον από την Αγκυρα, με την πληροφορία να φτάνει τελικά μέσω Βαγδάτης και στη Δαμασκό. Ακόμη, όμως, και η αξιολόγηση της επιχειρησιακής ετοιμότητας του τουρκικού στρατού είναι δύσκολη, καθώς μάλλον επρόκειτο για νυχτερινή άσκηση υπό πραγματικές συνθήκες, παρά για επιχείρηση με κίνδυνο εμπλοκής με εχθρικές δυνάμεις. Αν, δηλαδή, στο μέλλον

Άρχισαν οι τουρκικές κυβιστήσεις στο θέμα των σχέσεων με την Αίγυπτο, αφού μετά τις προσβολές που ακούγονταν από το στόμα του αμετροεπή Ερντογάν, οι εξελίξεις έχουν προβληματίσει την Άγκυρα, με αποτέλεσμα οι πιο ψύχραιμες φωνές να καλούν για ταχεία αποκατάσταση των σχέσεων με τη χώρα του Νείλου, αν και στα διπλωματικά παρασκήνια η φημολογία θέλει το Κατάρ να έχει αναλάβει μεσολαβητική πρωτοβουλία, μετά τη δική του μεταστροφή… Από το βήμα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ που διεξάγεται στο Νταβός της Ελβετίας, ο Τούρκος πρωθυπουργός, Αχμέτ Νταβούτογλου, πραγματοποίησε άνοιγμα προς την Αίγυπτο, αποκαλώντας την  «ραχοκοκαλιά» της Μέσης Ανατολής , ζητώντας Άγκυρα και Κάιρο να συζητήσουν για να γεφυρώσουν τις διαφορές τους, παρότι επανέλαβε ότι η Τουρκία δεν θα αναγνωρίσει ποτ το στρατιωτικό πραξικόπημα. «Θέλω να υπογραμμίσω», είπε ο Νταβούτογλου, «η Αίγυπτος είναι η ραχοκοκαλιά της περιοχής.  Η σταθερότητα της περιοχής αντέχει, όσο η Αίγυπτος είναι σταθερή. Θα υπάρχουν

Μπορεί να υπάρξει διευθέτηση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Τουρκίας στη Συρία; Αν η απάντηση ήταν αρνητική, ο Μπάιντεν δεν θα μετέβαινε για να συναντήσει τον Ερντογάν. Ενα όμως είναι βέβαιο, προτεραιότητα των ΗΠΑ είναι η συνολική προσέγγιση-συνεργασία με την Τεχεράνη και οι όποιες διευθετήσεις γίνουν στη συνέχεια με τη Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ αλλά κυρίως την Τουρκία δεν θα πρέπει να παρενοχλούν την κύρια παραπάνω στρατηγική επιλογή. Η συνεργασία με το Ιράν είναι για τις ΗΠΑ προϋπόθεση για την ανάσχεση των τζιχαντιστών, για κάποιας μορφής σταθεροποίηση στο Ιράκ και πολιτική συμβιβαστική λύση στη Συρία, για αποτροπή νέων συγκρούσεων στον Λίβανο και για αποφυγή ανάφλεξης στα σύνορα της χώρας με το Ισραήλ και τέλος για τη σταθερότητα στο Αφγανιστάν μετά την αποχώρηση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ. Πώς τα παραπάνω συμβιβάζονται με την ατζέντα της Τουρκίας στη Συρία που έχει στόχο την ανατροπή του Ασαντ; Τι παραχωρήσεις μπορεί να κάνει ο Μπάιντεν στους Ερντογάν-Νταβούτογλου; Η ουσία της αντιπ

“Αν η διεθνής ζήτηση δεν ενισχυθεί, η ανάπτυξη της Τουρκίας θα συναντήσει όρια ” παρατήρησε ο Τούρκος πρωθυπουργός Ahmet Davutoglu εξηγώντας τη στάση που κράτησε κατά τη Σύνοδο της G20 στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας.  Ως εκπρόσωπος μιας αναδυόμενης οικονομίας, και μάλιστα μιας χώρας η οποία αναλαμβάνει το επόμενο έτος την προεδρία της G20, o Davutoglu θέλησε να κινηθεί ισορροπιστικά, χαρακτηρίζοντας ψευδές το δίλημμα αν η έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην τόνωση της ζήτησης, όπως ζήτησε για άλλη μία φορά η αμερικανική αντιπροσωπία, ή στη δημοσιονομική εξυγίανση και την αποφυγή των πληθωριστικών κινδύνων, όπως επιμένει η Angela Merkel.  Κατά τον ίδιο, η εμπιστοσύνη των αγορών είναι το στοιχείο που επιτρέπει στις διαρθρωτικές παρεμβάσεις να μην εκτροχιάζουν την δημοσιονομική ισορροπία, ενώ αντίθετα όπου υπάρχουν σημάδια αστάθειας ή “ λαϊκισμού” οι προσπάθειες στήριξης της πραγματικής οικονομίας καταλήγουν σε πληθωριστικές πιέσεις.  Όμως εντέλει ο Τούρκος πρωθυπουργός

Τα πήγαινε-έλα του τουρκικού ερευνητικού σκάφους Μπαρμπαρόσα εντός της κυπριακής ΑΟΖ, ως επίδειξη στρατιωτικοπολιτικού τσαμπουκά μπορεί να συνιστούν έμπρακτη αμφισβήτηση του δικαιώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας να εκμεταλλευθεί τον ενεργειακό πλούτο της, αλλά δεν είναι χωρίς πολιτικό κόστος για την Άγκυρα. Η σύνοδος κορυφής Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου στο Κάιρο εδραιώνει τη στρατηγική σχέση των τριών χωρών και έρχεται να συμπληρώσει την τριγωνική στρατηγική σχέση Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ. Τα δύο αυτά τρίγωνα μπορεί να μην το προβάλουν, αλλά εμμέσως πλην σαφώς έχουν αντιτουρκικό χαρακτήρα. Η νεοοθωμανική στρατηγική δεν τίναξε στον αέρα μόνο την άλλοτε στρατηγική σχέση Τουρκίας-Ισραήλ. Τίναξε στον αέρα και τις –άλλοτε από πολύ καλές έως στενές– σχέσεις της Τουρκίας με την Αίγυπτο. Το Ισραήλ κατέβαλε προσπάθειες να γεφυρώσει το χάσμα με την Άγκυρα, αλλά οι Ερντογάν και Νταβούτογλου δεν του άφησαν περιθώρια. Η αυτοκρατορική στάση και οι ηγεμονικές βλέψεις τους υποχρέωσαν το Τ

Ο Burak Begdil είναι ένας προικισμένος Τούρκος δημοσιογράφος. Δημοκράτης, κοσμικός και αντίπαλος του θρησκευτικού φανατισμού, φορέας παιδείας, πνεύματος και δεξιοτεχνίας στον χειρισμό της γλώσσας –και της αγγλικής. Οσοι παρακολουθούν τον τουρκικό Τύπο (στις αγγλικές εκδόσεις) θα πρέπει να έχουν διαπιστώσει, απολαμβάνοντας τη στήλη του στη «Χουριέτ», την διαφορά ποιοτικού αναστήματος από πολλούς συναδέλφους του.  Ο Μπουράκ Μπεγκντίλ διέγνωσε νωρίς την εξουσιαστική βουλιμία και ολοκληρωτική νοοτροπία του Ερντογάν και την υπέβαλε σε συνεχή δοκιμασία με τα δηλητηριώδη δήγματα του αιχμηρού βρετανικού χιούμορ του, αψηφώντας το τότε δημόσιο αίσθημα.  Με την αποχαλίνωση όμως των σουλτανικών παρορμήσεων του αρχηγού του ΑΚΠ τα τελευταία χρόνια και το καθεστώς τρόμου που έχει επιβάλει στον Τύπο, ο Μπουράκ Μπεγκντίλ ξεχώρισε επίσης σε επαγγελματική ηθική ακαμψία και ανδρισμό. Μικρό δείγμα της πολιτείας του είναι το ακόλουθο άρθρο: Το Κατάστιχο της Ήττας του Ερντογάν

1. Αντιμέτωπη με την καχυποψία των συμμάχων η Άγκυρα   Η απόφαση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης την περασμένη Πέμπτη με την οποία δόθηκε το «πράσινο φως» για την εμπλοκή της Τουρκίας σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στο βόρειο Ιράκ και τη βόρεια Συρία, παρά τω πλευρό του υπό τις ΗΠΑ διεθνούς συνασπισμού που μάχεται το Ισλαμικό Κράτος, αποτελεί άλλο ένα, ίσως το μεγαλύτερο, βήμα απομάκρυνσης από την κληρονομιά του Kemal Atatürk. Επί δεκαετίες, η Τουρκική Δημοκρατία έμενε, κατά τις υποθήκες του δημιουργού της, επιδεικτικά ξένη προς τις εξελίξεις και τις συγκρούσεις του μεσανατολικού της περίγυρο, όντας πεισματικά στραμμένη προς τη Δύση. Όμως σε μια συγκυρία κατά την οποία ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ Barack Obama παρατηρεί ότι καταλύεται η μυστική γαλλο-βρετανική συμφωνία Sykes-Picot (1916), που χάραξε τα σύνορα της Μέσης Ανατολής μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν είναι απίθανο και η «μετα-κεμαλική» Τουρκία να δελεάζεται από σενάρια αναθεώρησης προς Ανατολάς της ταπεινωτικής Συνθή