Aλλο η αποδοκιμασία και άλλο η βία
Με διεσταλμένες κόρες, στρεψοδικία και ομαδική επιλεκτική κώφωση δεν μπορείς ούτε να κρύψεις τον φανατισμό σου αλλά ούτε και να καταδικάσεις τη βία. Κυρίως όταν ως βία έχεις ουσιαστικά ορίσει την αμφισβήτηση προς το πρόσωπό σου. Έχεις ανάγει τον εαυτό σου και αυτά που πρεσβεύεις και «υπηρετείς» ως το όριο της ανεκτής συλλογικής βίας. Και το σώμα σου γίνεται τόσο επιθετικό, τόσο κακότροπο, τα λόγια σου πλακούντες λέξεων, ξεραμένα αίματα. Και επειδή σε τελική ανάλυση, το L’ etat c’ est moi δεν σας κολακεύει -αλλά ούτε και σας αδικεί- μήπως να σκεφτείτε πως η ατυχέστατη μεμονωμένη δράση ενός γιαουρτώματος ή ενός μπουγέλου, δεν στρέφεται ούτε εναντίον θεσμών ούτε οσίων και ιερών, αλλά αποκλειστικά στο πρόσωπό σας; Απέναντι σε συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο; Δεν είστε η δημοκρατία. Πάρτε το και λίγο προσωπικά. Σας αρέσει να παραμυθιάζεστε πως είναι συμβολική η κίνηση. Υπονοώντας πως είστε τα «σύμβολα». Γιατί είναι «άσκηση βίας» να «γιαουρτώνουν» οι πολίτες έναν πολιτικό που προκαλεί κ