IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Γιατί οι Έλληνες, που σκοτώνονταν εννέα χρόνια, για να απελευθερωθούν από τους Τούρκους, θέλησαν αμέσως μετά έναν Βασιλιά; Και γιατί, αφού έδιωξαν τον Όθωνα, έφεραν τον Γεώργιο; Και γιατί μετά ζητούσαν ''ελιά, ελιά και Κώτσο Βασιλιά''; Σύμφωνα με την ''αριστερή'' άποψη όλα αυτά τα επέβαλαν η Δεξιά, οι κυρίαρχες τάξεις και η μαύρη αντίδραση. Μπορούμε όμως σήμερα να πούμε ότι όλα αυτά τα επέβαλαν στον ελληνικό λαό ερήμην του ελληνικού λαού; Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε; Δεν ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν; Σε μια τέτοια περίπτωση αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο. Εάν όμως είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για δημοκρατία. Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα. Ο ελληνικός λαός - όπως και κάθε λαός - είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς είναι υπεύθυνος για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα. Για όποιο κακό συνέβη στην ιστορία μας ο ελληνικός λαός δ

  Κύριε Κονδύλη, είστε αριστερός ή δεξιός; Όταν ανατέμνω τις ιδεολογικές ψευδαισθήσεις των «δεξιών» πλείστοι όσοι με θεωρούν «αριστερό»· όταν υποβάλλω σε βάσανο τις αντίστοιχες αυταπάτες των «αριστερών», πλείστοι όσοι με χαρακτηρίζουν «δεξιό». Η δική μου τοποθέτηση παραμένει, βέβαια, αμετάβλητη και στις δύο περιπτώσεις. Γιατί και στις δύο χρησιμοποιώ τα ίδια αναλυτικά εργαλεία, και στις δύο πρόθεσή μου δεν είναι να προσφέρω πολεμικά επιχειρήματα στη μια πλευρά εναντίον της άλλης, αλλά να δω τα πράγματα σε μιαν ευρύτερη και υπέρτερη προοπτική ­ και μια τέτοια προοπτική είναι, ως γνωστόν, άχρηστη σε όσους μάχονται για την παράταξή τους, μαχόμενοι ταυτόχρονα (ιδιοτελώς ή ανιδιοτελώς, αυτό δεν ενδιαφέρει εδώ) για τον εαυτό τους, ήτοι για την ταυτότητα που τους επιτρέπει να προσανατολίζονται και να επιβιώνουν κοινωνικά. Ακριβώς η συνύφανση της πολιτικής ιδεολογίας με τις εκάστοτε ανάγκες της προσωπικής ταυτότητας προσδίδει στις διαμάχες μεταξύ φορέων των διαφόρων ιδεολογιών οξύτητα ασυμβίβα

Marguerite Yourcenar (8/6/1903-17/12/1987)   Marguerite Yourcenar – Το ανθρώπινο πνεύμα μισεί να δεχθεί πως βρίσκεται στα χέρια της τύχης.   Tο 1951 η Marguerite Yourcenar    εξέδωσε το βιβλίο  “Αδριανού Απομνημονεύματα”   με τεράστια εμπορική και κριτική αποδοχή αφού το είχε δουλέψει επί πολλά χρόνια μελετώντας σε βιβλιοθήκες και επισκεπτόμενη πολλά από τα μέρη όπου διαδραματίζεται η ιστορία. Το βιβλίο έχει τη μορφή αποχαιρετιστήριου γράμματος από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Αδριανό, στο διάδοχό του, Μάρκο Αυρήλιο και αποτελεί ένα μακρύ διαλογισμό πάνω στην ιδέα της εξουσίας, της αυτοκρατορίας, της διακυβέρνησης, του έρωτα. Ένα μεγάλο μέρος του έργου αφιερώνεται στη σχέση του Αυτοκράτορα με τον Έλληνα νέο Αντίνοο. Διακρίνεται από το ψυχολογικό του βάθος και την ακριβή αναπαράσταση της εποχής. Η ελληνιστική Ρώμη ανθίζει απ΄ άκρη σ΄ άκρη στις περιπλανήσεις και στις ιστορίες του βιβλίου. Αλλωστε το έργο της Γιουρσενάρ είναι συνυφασμένο με την ελληνική και ανθρωπιστική αντίληψη. Η ίδια έδιν

  Αφύπνιση και αλλαγή πορείας. Ενα δείγμα της πνευματικής ζωτικότητας του εκατοντάχρονου σήμερα Εντγκάρ Μορέν αποτελεί το τελευταίο βιβλίο του «Ας αλλάξουμε δρόμο» , που κυκλοφόρησε πρόσφατα και στη γλώσσα μας (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου 2021). Η ακόλουθη συνέντευξη του Γάλλου στοχαστή δημοσιεύτηκε στην ιταλική εφημερίδα L’ Osservatore Romano στις 29/9/21. • Τι σκέφτεστε για την τωρινή κρίση, που συνδέεται με την πανδημία του κορονοϊού η οποία πλήττει όλο τον κόσμο; Αυτή η πανδημία έχει προκαλέσει ένα πολυδιάστατο παγκόσμιο φαινόμενο, που δεν αφορά μόνο την υγεία αλλά και την καθημερινή ζωή, με τα lockdown που έθεσαν το πρόβλημα της σχέσης με την εργασία και άλλαξαν τον προηγούμενο τρόπο ζωής μας. Υπάρχει και το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης και μιας κρίσης της παγκοσμιοποίησης, που κατέδειξε ότι αυτή δεν έχει δημιουργήσει διεθνή αλληλεγγύη. Αυτή η κρίση μάς υποχρεώνει σε αυτό που εγώ αποκαλώ «πολύπλοκη σκέψη», ικανή να συνδέει διαφορετικές όψεις και να μη διαχωρίζει την υγειονομι

Η ιδιοποίηση του κοινού μας κόσμου. Κυκλοφόρησε και στη γλώσσα μας το βιβλίο που έγραψαν από κοινού δύο Γάλλοι στοχαστές, ο φιλόσοφος Πιερ Νταρντό και ο κοινωνιολόγος Κριστιάν Λαβάλ, με τίτλο «Κοινό» (μετάφραση: Πάνος Αγγελόπουλος, Βίκυ Ιακώβου, επιμέλεια: Αλέξανδρος Κιουπκιολής, Εκκρεμές 2020).   Ο υπότιτλος («Δοκίμιο για την επανάσταση στον 21ο αιώνα») υποδηλώνει ότι το πολιτικό σχέδιο των συγγραφέων κατατείνει στον ριζικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Η επανάσταση, όπως την αντιλαμβάνονται οι Νταρντό και Λαβάλ, δεν προϋποθέτει εμφύλιες συγκρούσεις και αιματοχυσία ή κατάληψη κάποιων «Χειμερινών Ανακτόρων» από μια μειοψηφική πρωτοπορία. Η ιδέα της επανάστασης συνδέεται με την έννοια της «αυτοθέσμισης της κοινωνίας» που πρότεινε ο Καστοριάδης. Σημαίνει δηλαδή την αλλαγή κεντρικών θεσμών και τελικά της συνολικής δομής της κοινωνίας μέσα από την αυτόνομη δραστηριότητα της ίδιας της κοινωνίας. Η ακόλουθη συνέντευξη των Πιερ Νταρντό και Κριστιάν Λαβάλ δημοσιεύτηκε στο γαλλικό περιοδικό

Carl Gustav Jung, 26 Ιουλίου 1875 - 6 Ιουνίου 1961  Καρλ Γιουνγκ: Η ζωή που δεν ζούμε είναι μια αρρώστια που μπορεί να προκαλέσει θάνατο. Η ζωή που δεν ζούμε είναι μια αρρώστια που μπορεί να προκαλέσει θάνατο».  Άλήθεια δεν είναι; Kαθένας από εμάς, έχει επιθυμίες, όνειρα, φιλοδοξίες που θέλει να πραγματοποιηθούν. Δεν είναι λίγα όμως τα εμπόδια που μπορεί να συναντήσουμε και να οδηγηθούμε σε μια ζωή που δεν μας ταιριάζει. Και τότε δίνεται μια εσωτερική “μάχη”. Ο εσωτερικός μας εαυτός μάχεται γι`αυτά που πραγματικά θέλει, παλεύει για να αλλάξει η κατάσταση… Δυστυχώς, όμως  στο τέλος αποδέχεται ένα πεπρωμένο διαφορετικό από αυτό που αναζητούσε. Καταλήγει λοιπόν, σε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής από αυτόν που ονειρευόταν. Ο αληθινός του εαυτός “χάνεται” μέσα σε αυτό. Ποιo είναι το αποτέλεσμα; Να επηρεαστεί  αρνητικά το σώμα και το μυαλό... Αυτό είναι  ένα σπουδαίο μάθημα ζωής του Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ… Ένας από τους κορυφαίους ψυχολόγους του 20ού αιώνα. Ως μαθητής του Σίγκμουντ Φ

 «Σκοτώνουμε τα όνειρα των παιδιών μας».   Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τότε που σίγησε για πάντα η φωνή ενός από τους κορυφαίους εκπροσώπους του ευρωπαϊκού πνεύματος, του σπουδαίου κριτικού και δοκιμιογράφου Τζορτζ Στάινερ (1929-2020). Η ακόλουθη συνέντευξη του Στάινερ (η τελευταία που έδωσε στον Τύπο) δημοσιεύτηκε στην ισπανική εφημερίδα «El Pais» την 1η Ιουλίου του 2016. ● Καθηγητή Στάινερ, πώς πάει η υγεία σας; Δυστυχώς πολύ άσχημα. Είμαι ήδη 88 ετών και δεν πάει καλά, αλλά δεν πειράζει. Είχα και έχω πολλή τύχη στη ζωή μου και τώρα πάει άσχημα, αν και μου τυχαίνει ακόμα κάποια ωραία ημέρα. […] ● Είστε αισιόδοξος για το μέλλον της ποίησης; Τρομερά αισιόδοξος. Ζούμε μια μεγάλη εποχή της ποίησης, ιδίως μεταξύ των νέων. Ακούστε κάτι: πολύ αργά τα ηλεκτρονικά μέσα αρχίζουν να οπισθοχωρούν. Το παραδοσιακό βιβλίο επιστρέφει, οι άνθρωποι το προτιμούν από το ηλεκτρονικό. Προτιμούν να πάρουν ένα καλό βιβλίο ποίησης, χάρτινο, να το αγγίξουν, να το μυρίσουν, να το διαβάσουν. Υπάρχει ωστόσο