IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σκίτσο του ΜΙΧΑΛΗ  ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ ΜΠΟΡΕΙ  οι πολιτικές αδυναμίες του ΣΥΡΙΖΑ να τον εμποδίζουν να δημιουργήσει διευρυνόμενο πλειοψηφικό ρεύμα, αλλά όλες οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν ότι τουλάχιστον έχει καταφέρει να παγιώσει το εκλογικό προβάδισμά του. Η απορία δεν είναι γιατί το κόμμα του Τσίπρα παίρνει πλέον κεφάλι, αλλά γιατί καθυστέρησε τόσο πολύ. Η βασική αιτία είναι οι δικαιολογημένες επιφυλάξεις ακόμα και κεντροαριστερών ψηφοφόρων για την ικανότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αφενός να οδηγήσει με ασφάλεια και ομαλότητα την Ελλάδα εκτός μνημονίου, αφετέρου να στήσει την οικονομία στα πόδια της. Με άλλα λόγια, η δημοσκοπική πρωτιά δεν είναι επίτευγμα της Κουμουνδούρου, αλλά της κυβερνητικής πολιτικής. Από ένα χρονικό σημείο και πέρα, αυτό που καθορίζει τη συμπεριφορά των ψηφοφόρων δεν είναι τόσο η αξιολόγηση της εναλλακτικής λύσης όσο η ανάγκη να απομακρυνθεί η κυβέρνηση. Αυτή φουσκώνει σήμερα τα πανιά του ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική ιστορία διδάσκει, μάλιστα, ότι εάν η ζυγ

Του Βαγγέλη Παπαβασιλείου Η σοβαρότερη συνέπεια της πτώχευσης της Ελλάδας και της επιβολής δημοσιονομικού ελέγχου, από το 2010 και μετά, είναι η ουσιαστική κατάργηση του Κοινοβουλίου. Το νομοθετικό έργο έχει μετατραπεί σε μια διαδικασία τυπικής έγκρισης προειλημμένων αποφάσεων, καθώς τα νομοσχέδια συντάσσονται από την τρόικα, συμπληρώνονται έπειτα από μια διαδικασία τυπικής συζήτησης με την κυβέρνηση, κατά την οποία προστίθενται κάποιες δευτερεύουσες διατάξεις, και έρχονται στη Βουλή κυριολεκτικά στο παρά πέντε για έγκριση από τους βουλευτές. Η συζήτηση στη Βουλή είναι εντελώς τυπική και μάλιστα οι βουλευτές απειλούνται με διαγραφή, εάν τολμήσουν να διαφωνήσουν ακόμη και σε επιμέρους άρθρα, εκβιαζόμενοι συνεχώς με την προοπτική διάλυσης της Βουλής, με προκήρυξη εκλογών και ακόμη χειρότερα με την προοπτική ακόμη και εξόδου της χώρας από το ευρώ. Ουσιαστικά, δηλαδή, η μνημονιακή Ελλάδα έχει καταργήσει το Κοινοβούλιο, καθώς οι βουλευτές της πλειοψηφίας ενεργούν όχι ως βουλευτ

(...)   Eχουμε μια ιστορία δεκαπέντε αιώνων για την οποία ντρεπόμαστε  (από τον 5ο αι. ώς τον 20ό) . Oφείλεις να την ξέρεις (να την ψάξεις). Eίναι το θέμα της ελληνικής ταυτότητας. Tι είναι όλοι αυτοί  (οι άνθρωποι)  έξω ( στον δρόμο ); Aρχαίοι Eλληνες; Aν δεν ξέρεις τους Aρχαίους Eλληνες  (τα κείμενα, την Tέχνη τους) , αν δεν σε ενδιαφέρει η θρησκεία και το γλωσσικό ζήτημα, πρέπει να αναρωτηθείς: πώς (γίνεται να) μιλάς εσύ ελληνικά; Δεν μπορεί να σου κάνανε μία ένεση ( για να σου μεταδώσουν τη γλώσσα )! Aν αρνείσαι να το ξέρεις, σημαίνει ότι φοβάσαι.  (Φρόντισε)  να μάθεις, γιατί ( πώς έγινε)  να μιλάς ελληνικά σήμερα». (...) Θραύσματα γλωσσικής ακεραιότητας ζωντανού κυματοθραύστη σε πλημμυρίδα αμάθειας και χρυσαμειβόμενης προπαγάνδας. Eλεγε ο Kωστής Παπαγιώργης σε συνέντευξή του το 1997: «H επανάσταση (του 1821 ) ξεκίνησε από έξω, από τους Eλληνες του εξωτερικού, στις παραδουνάβιες περιοχές και από έναν αξιωματικό του τσάρου, τον Yψηλάντη. Συνεχίστηκε από του