IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το αμερικανικό think tank που ασκεί κριτική στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Την ώρα που οι Δυτικοί σύμμαχοι είναι απορροφημένοι από το παζάρι με τον Ταγίπ Ερντογάν, προκειμένου αυτός να μην προβάλει βέτο στην σχεδιαζόμενη εισδοχή της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, μειοψηφικές, αλλά όχι και μη επιδραστικές, φωνές στην άλλη άκρη του Ατλαντικού επιμένουν ότι το όλο εγχείρημα της ατλαντικής διεύρυνσης στην Βαλτική είναι αχρείαστο και επιζήμιο. Πρόκειται για τους libertarians του γνωστού Cato Institute, το οποίο στα τέλη Απριλίου δημιοσίευσε άρθρο του συνεργάτη του Doug Bandow (άλλοτε βοηθού του προέδρου Ρήγκαν και αρισυντάκτη του πολιτικού περιοδικού Inquiry), όπου παρατίθενται εννέα τον αριθμό λόγοι για τους οποίους η Σουηδία και η Φινλανδία δεν θα πρέπει να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Ο πρώτος λόγος είναι ότι καμία από αυτές τις δύο χώρες δεν αντιμετωπίζει πραγματική απειλή. Ακόμη και οι πιο ρωσοφοβικοί αναλυτές δεν μπορούν να προσφέρουν στοιχεία ότι ο Πούτιν σχεδιάζει να τους επιτεθεί. Και αν

 Πώς κατάφερε η Σουηδία να γίνει η χώρα  με την τέταρτη μεγαλύτερη επιρροή στην ΕΕ. Η Σουηδία είναι κορυφαία στο να "παίζει" σε κατηγορίες πάνω από τα "κιλά" της. Σύμφωνα με την τελευταία έκδοση του Coalition Explorer του ECFR , η Σουηδία είναι η τέταρτη χώρα με την μεγαλύτερη επιρροή στην ΕΕ των 27 –πίσω από τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ολλανδία, στο ίδιο επίπεδο με την Πολωνία και μπροστά από χώρες με μεγαλύτερες οικονομίες, όπως η Ιταλία και η Ισπανία. Αντιστοίχως, είναι η σκανδιναβική χώρα με την μεγαλύτερη επιρροή. Τα κράτη-μέλη σε όλες τις περιοχές της Ευρώπης (εκτός από το Νότο) θεωρούν τη Σουηδία ως μια χώρα που ανταποκρίνεται, και που έχουν κοινά συμφέροντα με εκείνες. Και πολύ συχνά έρχονται σε επαφή με τη χώρα. Όπως φαίνεται και σε άλλη έρευνα του ECFR , η εικόνα της Σουηδίας ως υπεύθυνος εταίρος, έχει κάπως αμαυρωθεί από την ανορθόδοξη απάντησή της στον κορονοϊό. Αλλά αυτό δεν μοιάζει αρκετό ώστε να αποδυναμώσει σημαντικά την επιρροή της χώρας στην

   Battle of Poltava Ο Θουκυδίδης υπήρξε ίσως ο σημαντικότερος αρχαίος Έλληνας ιστορικός. Τα έργο του έχει ως αντικείμενο τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, την εμφύλια σύρραξη Αθήνας και Σπάρτης. Ο συγγραφέας απευθύνεται και στους αναγνώστες τον μελλοντικών γενιών, λέγοντας ότι η εξιστόρησή του θα τους οδηγήσει σε χρήσιμα συμπεράσματα, με τα οποία θα κατανοήσουν και τα γεγονότα της δικής τους εποχής. Ο Θουκυδίδης αρχίζει την διήγησή του Πελοποννησιακού Πολέμου από τους προϊστορικούς χρόνους της Ελλάδας και όχι από το ξέσπασμα των εχθροπραξιών. Αυτό δεν το κάνει βέβαια για να γράψει όσες περισσότερες σελίδες γίνεται και να γεμίσει το βιβλίο του. Απώτερος σκοπός του είναι να καταδείξει ότι κάθε ιστορικό γεγονός έχει τις ρίζες του πολύ πίσω στο παρελθόν. Αυτός ο κανόνας ισχύει φυσικά και για όσα συμβαίνουν στις μέρες μας. Μέχρι τον 18ο αιώνα, οι Δυτικοευρωπαίοι έβλεπαν την Ρωσία με περιφρόνηση. Γνώριζαν ότι επρόκειτο για μια τεράστια χώρα με εκατομμύρια κατοίκους αλλά δεν την υπολόγ