IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Γέννηση του Ήλιου, του Διόνυσου, του Χριστού.   Η ζωή των αρχαίων προγόνων μας είχε πολλές ευκαιρίες για γιορτές, καθώς αυτή ήταν η μόνη μαζική ψυχαγωγία. Χωρίς τηλεόραση, ραδιόφωνο, σινεμά και οτιδήποτε στηρίζεται στην σημερινή τεχνολογία, αλλά και ιδιαιτέρως ευλαβείς, οι αρχαίοι Έλληνες εόρταζαν πολλούς θεούς, όπως σήμερα γιορτάζουμε τη μνήμη των αγίων. Τότε, η γέννηση κάθε θεού έπαιζε ξεχωριστό ρόλο στους δημόσιους εορτασμούς. Οι πρόγονοί μας, δεν γιόρταζαν, βέβαια, Χριστούγεννα. Λάμβαναν όμως μέρος στις γιορτές των λαών που υπήρχαν τότε, με τις οποίες σημειωνόταν το χειμερινό ηλιοστάσιο, γιορτάζοντας τη γέννηση του Διονύσου, αν και όχι με τη μεγαλοπρέπεια, π.χ., της γέννησης της Παρθένου θεάς Αθηνάς. (Η Αθηνά είχε γεννηθεί σύμφωνα με τους μύθους περί τον Δεκαπενταύγουστο). Ο Ήλιος, σε κάθε περίπτωση, ήταν στο επίκεντρο εκείνης της λατρείας, καθώς μετά τις 21 Δεκεμβρίου αρχίζει και πάλι να ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά και η ημέρα να μεγαλώνει.  Ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους λαο

 SIBERIANART VIA GETTY IMAGES   SCIENCE PHOTO LIBRARY - SCIEPRO VIA GETTY IMAGES Το Ηλιακό Σύστημα: Πώς δημιουργήθηκε; Θα υπάρχει για πάντα;    Το Ηλιακό σύστημα βρίσκεται σε έναν από τους βραχίονες του σπειροειδούς Γαλαξία μας και απέχει 27.000 χιλιάδες έτη φωτός (περίπου δηλαδή, 255 επί 10 στην 15η χιλιόμετρα!) μακριά από το κέντρο του. Το Ηλιακό σύστημα χρειάζεται περίπου 250 εκατομμύρια χρόνια για να συμπληρώσει μια τροχιά γύρω από το κέντρο του Γαλαξία καθώς τρέχει με μια ταχύτητα περίπου των 780.000 χμ/ώρα γύρω από το κέντρο του, και πιστεύεται ότι έχει κάνει ήδη 25 περιφορές. Το Ηλιακό σύστημα έχει ακτίνα περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (απόσταση Ήλιου-Ποσειδώνα). Περιλαμβάνει 8 πλανήτες (και 5 πλανήτες νάνους). Οι τέσσερις πρώτοι είναι βραχώδεις πλανήτες: Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, που είναι γνωστοί και ως εσωτερικοί (γήινοι) πλανήτες και οι υπόλοιποι τέσσερις είναι αέριοι γίγαντες πλανήτες (δίινοι): Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας και είναι γ

Η σημερινή νύχτα θα είναι η μεγαλύτερη του έτους. Την ημέρα ο Ήλιος θα φτάσει στο σημείο της ετήσιας τροχιάς του που ονομάζεται «Χειμερινό Ηλιοστάσιο», οπότε αρχίζει και επίσημα η εποχή του Χειμώνα. Ημερολογιακά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο κυμαίνεται σήμερα μεταξύ της 20ης και 23ης Δεκεμβρίου, αν και η τελευταία φορά που είχαμε το Χειμερινό Ηλιοστάσιο στις 23 Δεκεμβρίου ήταν το 1903 και η επόμενη θα είναι το 2303. Ακόμη πιο σπάνια είναι η 20η Δεκεμβρίου με την επόμενη να συμβαίνει το 2080. Οι διαφοροποιήσεις αυτές οφείλονται στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο του οποίου το κάθε έτος έχει 365 ημέρες εκτός από τα δίσεκτα έτη με τις 366 ημέρες τους. Τα πράγματα, όμως, δεν ήσαν πάντα έτσι. Ας τα πάρουμε, λοιπόν, από την αρχή. Από την αρχαιότητα ακόμη ο υπολογισμός του Έτους έγινε με την παρατήρηση της επίδρασης που έχει πάνω στη Γη η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο, η επίδραση δηλαδή του κύκλου των εποχών! Οι εποχιακές αυτές αλλαγές είχαν για τους αρχαίους τεράστια σημασία,

Σε πέντε δισ. χρόνια, ο Ηλιος θα αρχίσει να μετατρέπεται σιγά σιγά σε κόκκινο γίγαντα, ενώ στη Γη οι ωκεανοί θα βράζουν γεμίζοντας τον ουρανό με βαριά ζεστά σύννεφα υδρατμών. Sound of the Sun, Mraknup NASA:Fiery Looping Rain on the Sun Σε πέντε δισ. χρόνια, ο Ηλιος θα αρχίσει να μετατρέπεται σιγά σιγά σε κόκκινο γίγαντα, ενώ στη Γη οι ωκεανοί θα βράζουν γεμίζοντας τον ουρανό με βαριά ζεστά σύννεφα υδρατμών. Στα τέλη σχεδόν του περασμένου μήνα συμπλήρωσα αισίως την 50ή ομιλία μου στη διάρκεια της φετινής ακαδημαϊκής χρονιάς: πέντε ομιλίες κάθε μήνα, αν και υπήρξε κι ένας μήνας με 14 συνολικά ομιλίες! Και να σκεφτείτε ότι στις αρχές του έτους είχα αποφασίσει να περιορίσω τις ομιλίες αυτές στις δύο μόνο κάθε μήνα. Δεν παραπονιέμαι, όμως, γιατί η επαφή με τους ακροατές μου στις διάφορες πόλεις, κωμοπόλεις και νησιά της χώρας μας είναι πράγματι αναζωογονητική! Ιδιαίτερα, μάλιστα, στη διάρκεια της περιόδου των ερωταπαντήσεων. Στη διάρκεια μιας τέτοιας π

Κατά την Ελληνική φιλοσοφική Σκέψη τα φαινόμενα, που εξελίσσονται στο φυσικό Σύμπαν, είναι προϊόντα αντανάκλασης αντιστοίχων διεργασιών που συμβαίνουν σε ένα κοσμογονικό επίπεδο. Πρόκειται για την αντιστοιχία του μικρόκοσμου και του μακρόκοσμου.  Το πυρ-φωτιά αποτελεί ίσως την απλούστερη και βασικότερη μορφή ενέργειας, που συνοδεύει τον άνθρωπο απ’ τις απαρχές της ύπαρξής του εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Οι πυρκαϊές, που προέρχονταν απ’ τα πυρακτωμένα ποτάμια λάβας ενός ηφαιστείου, οι πτώσεις των κεραυνών στην γη και οι τυχαίες αυταναφλέξεις λόγω ξηρασίας και υψηλών θερμοκρασιών, αποτέλεσαν το φυσικό φαινόμενο, που πολύ αργότερα ο έλλογος άνθρωπος ονόμασε πυρ η φωτιά. Ο φόβος, η απορία και ο θαυμασμός του για το φυσικό και ανεξέλεγκτο αυτό φαινόμενο χάραξαν ανεξίτηλα σημάδια στα βαθιά στρώματα του ψυχισμού του, αλλά και μνήμες, που τον συνοδεύουν σε όλη την διάρκεια της εξέλίξής του. Ο πρωτόγονος άνθρωπος αρχικά προσπαθούσε να συντηρεί ζ