IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Κορυφαίες προσωπικότητες   συσπειρώνονται   για την απαιτούμενη εκ βάθρων ανατροπή,   για  νέο και αξιόπιστο Σύνταγμα , νέες, ρεαλιστικές δομές της πολιτείας και νέες, υγιείς πολιτικές δυνάμεις . ...  Toυ Α.Πετρουλάκη Από την ''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ'' Για μια ειρηνική νέα μεταπολίτευση Η Ελλάδα της λεηλασίας και του κατεξευτελισμού, με τους πιο αχρείους πολιτικούς και τους ιδιοτελείς οπαδούς τους, αθεράπευτα μας πληγώνει και μας ξεσηκώνει σε αντίσταση . Μαζευτήκαμε, λοιπόν, μια δράκα διανοούμενοι, μ' επίγνωση των ευθυνών μας, και είπαμε: Εως εδώ! Διαφορετικά καταντούμε κι εμείς συνένοχοι! Καλούμε σε συσπείρωση καθέναν που πονάει για τον επιθανάτιο ρόγχο της πατρίδας μας. Οσοδήποτε λίγοι κι αν είμαστε, έχουμε χρέος για αντίσταση. Επωνύμως, όπως, από τους πρώτους, ο συνάδελφος Γιώργος Κασιμάτης . « Και επί τοις δεινοίς ευέλπιδες»! Παρόμοια ο συνάδελφος Κ . Χρυσόγονος , καθηγητής επίσης του Συνταγματικού Δικαίου, με το συγκλονιστικό βιβλίο του για την «

Το δικαίωμα εκτέλεσης εναντίον της Γερμανίας Τα τραγικά θύματα της σφαγής του Διστόμου εξακολουθούν να είναι θύματα, ήδη και της Ελλάδας, που επί δέκα χρόνια αρνείται να δώσει άδεια αναγκαστικής κατάσχεσης ιδιωτικής περιουσίας της Γερμανίας στην Ελλάδα. Από τότε που ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος και περίπου επί ένα αιώνα δεν χρειαζόταν καμιά συναίνεση της ελληνικής κυβέρνησης για να εξαναγκαστεί ξένο κράτος να πληρώσει τα χρέη για τα οποία καταδικάστηκε από τα ελληνικά δικαστήρια να πληρώσει σε ιδιώτες. Ομως, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, η δικτατορία του Θεόδωρου Πάγκαλου, με το ν.δ. 30/31 Δεκ. 1925, εξάρτησε την κατάσχεση της ιδιωτικής περιουσίας ξένων κρατών από την προηγούμενη άδεια του υπουργού Δικαιοσύνης. Την απαγόρευση επανέλαβε και ο αναγκαστικός νόμος 1519/1938 της δικτατορίας Μεταξά, εντάχθηκε δε και στον ισχύοντα κώδικα πολιτικής δικονομίας, με κυβερνητική υπόδειξη, σε εποχές που δεν υπήρχαν ακόμη οι δικαιοκρατικές ευαισθησίες της δικής μας εποχής. Ομως,

  Του ΣΠΥΡΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Πικρές αλήθειες Ευδιάθετοι επιστρέφαμε στην Αθήνα από σύντομες διακοπές του Δεκαπενταύγουστου. Η κίνηση στους δρόμους ήταν εξαιρετικά πυκνή, ενώ πολλοί οδηγοί φαίνεται πως ηδονίζονταν με παράτολμες και επικίνδυνες ταχύτητες και προσπελάσεις. Αυτή η άναρχη επιδρομή πλήθους πανάκριβων αυτοκινήτων παρακίνησε στην απορία από ποια άραγε εισοδήματα να καλύφθηκε η αγορά τους. Η απάντηση με ξάφνιασε: « Από την ίδια πηγή που χρηματοδότησε την αγορά και του δικού σου τροχοφόρου»! Στην εύθικτη εναντίωσή μου, ότι το δικό μου αμάξι πληρώθηκε από τις οικονομίες πολυετών μισθών και συντάξεων, η απάντηση που πήρα με ξάφνιασε ακόμη περισσότερο: « Και πού τα βρήκε το κράτος για να σου πληρώνει μισθούς και συντάξεις; Δεν έχεις ακούσει ότι από το 1989 σταθερά οι ελληνικές κυβερνήσεις πληρώνουν μισθούς και συντάξεις με δανεικά από το εξωτερικό;» . Η αλήθεια είναι ότι, ώς πριν από λίγους μήνες, αγνοούσα αυτήν την καμομοιριά. Και υποθέτω ότι εξίσου απληροφόρητοι ήταν και οι

Ηγεσία των ... ανεξάρτητων δικαστών! Λογικά και νομικά μπορούν, τάχα, να συνυπάρξουν, αφ' ενός, ο ανεξάρτητος δικαστής, για τον οποίο το άρθρο 87 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζει ότι κατά την άσκηση των καθηκόντων του υπόκειται μόνο στο Σύνταγμα και στους νόμους, δηλαδή ότι ασκεί τα υπηρεσιακά καθήκοντά του προσβλέποντας μόνο στους κανόνες του δικαίου και ακούγοντας τη φωνή της συνείδησής του, κατ' αποκλεισμό οποιωνδήποτε φανερών ή παρασκηνιακών οδηγιών ή εντολών και, αφ' ετέρου, η θεσμοθετημένη ένταξή του σ' ένα σύστημα που τον θέτει στη σκιά της λεγόμενης ηγεσίας του δικαστικού σώματος; Η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα θα ήταν λογικώς αρνητική, αν δεν θα υπήρχε το αντίστοιχο οξύμωρο σχήμα που συναντάμε και στον χώρο των βουλευτών, για τους οποίους το άρθρο 60, παρ. 1 του Συντάγματος με έμφαση διακηρύσσει ότι έχουν απεριόριστο δικαίωμα γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση, όμως στην τρέχουσα κομματική πρακτική, ο αρχηγός κάθε κοινοβουλευτικής ομάδας έχει εξουσία να διαγράφει

Έργο του Γιάννη Γαΐτη Γιατί χαίρεται ο κόσμος ; Ολοι γνωρίζουμε ότι η ουσιαστική πτώχευση του ελληνικού κράτους είναι τόσο εκτεταμένη, ώστε το ΙΚΑ και άλλα δύο μεγάλα ασφαλιστικά Ταμεία ν' αδυνατούν να πληρώσουν τις εφεξής μηνιαίες συντάξεις και το λεγόμενο δώρο Χριστουγέννων, κάτι που πειθαναγκάζει σε αναζήτηση περαιτέρω πηγής για νέο ασύμφορο διεθνή δανεισμό, παρά το αβάσταχτο δημόσιο χρέος. Μια ουσιαστική πτώχευση που, εκτός από τους εφιαλτικούς κινδύνους που ενέχει για το μέλλον, ήδη όλα τα τελευταία χρόνια έχει καταστήσει την Ελλάδα ανίκανη ν' αντιμετωπίζει τις καθημερινές τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, καθώς ο εξοπλισμός της δικής μας χώρας φαίνεται να είναι κατώτερος ενώπιον της επιθετικής υπεροπλίας των αδίστακτων ανατολικών γειτόνων μας. Από την άλλη μεριά, κανένας μας δεν είναι ανύποπτος, καθώς από πολλά χρόνια σέρνονται οι παγερές φήμες ότι όσους εξοπλισμούς επιχείρησε η Ελλάδα να προμηθευτεί, ήδη πριν από την απεξάρτησή μας από το δολάριο και την ένταξή μας στο σ

Σκίτσο του Roger Mac Phail Δανείζομαι τον τίτλο της σημερινής επιφυλλίδας μου από το κείμενο του συναδέλφου Νίκου Παρασκευόπουλου στην ίδια τούτη στήλη, πριν από μία εβδομάδα. Ολόκληρη η φράση του Νίκου ήταν: «Η εξουσία προτιμά (...), αντί του διαλόγου, τη σιωπή των αμνών». Οφείλω να ομολογήσω ότι, στον χώρο των δικών μου ευαισθησιών, θα είχε περάσει μάλλον απαρατήρητη αυτή η φράση, αν στην ίδια σελίδα των σύντομων πολιτικών σχολίων δεν με είχε ενοχλήσει μια αιχμηρή παρατήρηση, με αφορμή τις δηλώσεις του Π. Κοροβέση, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και επί πολλά χρόνια σχολιαστή της «Ε», υπό τον σταθερό τίτλο «Στο ψευδοκράτος των Αθηνών». Είχε προηγηθεί η καταγγελία του Γ. Βότση, στην ίδια τούτη στήλη, ότι το 1989, επί οικουμενικής κυβέρνησης Ζολώτα, το υπουργικό συμβούλιο είχε αποφασίσει να κηρύξει άγονο έναν εκκρεμή δημόσιο διεθνή διαγωνισμό για προμήθεια τηλεπικοινωνιακών εγκαταστάσεων, όμως αυτήν την κυβερνητική απόφαση, από κοινού, είχαν ανατρέψει από το παρασκήνιο οι κατονομαζόμενοι αρχηγο

Προσέχτηκε και σχολιάστηκε ευρύτερα η παρατήρηση του διαπρεπούς Βρετανού πανεπιστημιακού δασκάλου Πολ Κένεντι, ότι «η αχίλλειος πτέρνα μας, εδώ στην Ελλάδα, είναι η έλλειψη ανεξάρτητης Δικαιοσύνης που να τιμωρεί τους διεφθαρμένους» («Η Καθημερινή της Κυριακής», 24 Μαΐου). Από εκεί ξεκινάει το πάγιο ελληνικό έλλειμμα αξιόπιστου κράτους. Από την εποχή της ρωμαϊκής κατάκτησης ο Ελληνισμός, επί 22 αιώνες, δεν λειτούργησε σχεδόν ποτέ ως οργανωμένη πολιτεία δικαίου. Για την κάτω του Ολύμπου Ελλάδα τα βυζαντινά χρόνια, η Φραγκοκρατία και η Τουρκοκρατία συγκροτούν ατέλειωτους σκοτεινούς αιώνες μαρασμού και εξαθλίωσης. Υποτίθεται ότι με την Επανάσταση του '21 θα δημιουργούσαμε κράτος ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Υπήρξαν σχετικές ευκαιρίες, αλλά τις καταστρέψαμε οι ίδιοι: με τη δολοφονία του Καποδίστρια, την αποπομπή του Τρικούπη, τον εθνικό διχασμό μετά τους νικηφόρους βαλκανικούς πολέμους, με τον εμφύλιο πόλεμο μετά τη γερμανική Κατοχή. Η κομματική πελατειακή νοοτροπία και η διαφθορά κατέστρ

Η σταθερή αδυναμία ελληνικής ανάκαμψης Οι σκέψεις που ακολουθούν, για να μπορέσουν να δημοσιευθούν σήμερα, μετά τις πασχαλινές διακοπές, καταγράφηκαν στην αρχή της Εβδομάδας των Παθών, μ' επίγνωση του ενδεχομένου να μεσολαβήσουν άλλα πιο ενδιαφέροντα για σχολιασμό γεγονότα. Αφορμή έδωσε η είδηση πως η Ελλάδα, στο πλαίσιο πρόσφατης ειδικής επιστημονικής έρευνας για τις 30 χώρες του ΟΟΣΑ, κατατάχθηκε στην αποκαρδιωτική 28η θέση, με τελευταίες την Τουρκία και το Μεξικό, αναφορικά με τον δείκτη της ικανότητας μεταρρυθμίσεων και βελτιώσεων στους τομείς της κοινωνικής πολιτικής, της απασχόλησης και της βιωσιμότητας, όπως επίσης σε σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος, με το επίπεδο της εκπαίδευσης και της επιστημονικής έρευνας, καθώς και σε σχέση με την προοπτική ανάπτυξής της σ' αυτούς τους τομείς. Επιπροσθέτως, στο πλαίσιο της ίδιας ειδικής επιστημονικής μέτρησης, τη θλιβερή έσχατη (την τριακοστή) θέση κατέλαβε η Ελλάδα, αναφορικά με τις ικανότητες της κυβέρνησής της, καθώς κα

Τα Θρησκευτικά στο σχολείο Η ερμηνευτική διχογνωμία ανάμεσα στον υπουργό Παιδείας και τον Συνήγορο του Πολίτη, αναφορικά με τους όρους απαλλαγής μαθητών από την παρακολούθηση του μαθήματος των Θρησκευτικών, παρέχει ερεθίσματα για προβληματισμό και διάλογο. Αφετηρία της αντιπαράθεσης υπήρξε η ερμηνεία των υπερνομοθετικών κανόνων του Συντάγματος και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Τα παλαιότερα ελληνικά συνταγματικά κείμενα ήταν ουδέτερα. Κάποιος υπαινιγμός περιείχετο στο δημοκρατικό Σύνταγμα του 1925, το άρθρο 21 του οποίου όριζε ότι η εκπαίδευση πρέπει να αποβλέπει και στη διάπλαση του ήθους των νέων. Για πρώτη φορά, στη σκιά του πρόσφατου τότε εμφυλίου πολέμου, το άρθρο 16 του Συντάγματος του 1952 όρισε ότι «η διδασκαλία αποσκοπεί στην ηθικήν και πνευματικήν αγωγήν και ανάπτυξιν της εθνικής συνειδήσεως των νέων επί τη βάσει των ιδεολογικών κατευθύνσεων του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού», κάτι που επανέλαβε και το άρθρο 17 του δικτατορικού συνταγματικού κει