IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η θορυβώδης αποκήρυξη των καλών τρόπων. Δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι σήμερα η αχαλίνωτη συμπεριφορά γίνεται συνήθεια ή και νόμος. Προστυχιές, χλευασμοί και βρισιές σε όλη την κλίμακα της χυδαιότητας ανταλλάσσονται με μια ευκολία που θα άφηνε άναυδο έναν άνθρωπο περασμένης εποχής, μιας εποχής από εκείνες όπου δεν είχε ακόμη διασυρθεί τόσο πολύ η λέξη «φραγμός». Οι ρίζες του προβλήματος είναι βαθιές. Και μην πείτε ότι φταίει η κρίση, οι δυσκολίες που ενέσκηψαν και τα σμπαραλιασμένα νεύρα ολονών. Πάει πολύ πιο πίσω η υπόθεση και αν για μια στιγμή οι σκέψεις μας κατόρθωναν να βγουν έξω από τον καθημερινό κυκεώνα, θα επέτρεπαν να δούμε ότι δεν άνοιξαν από τη μια μέρα στην άλλη οι οχετοί. Είχε ήδη συντελεστεί μέσα στην οικογένεια, στα σχολεία και σ’ ολόκληρη την κοινωνία, μια θορυβώδης αποκήρυξη των «καλών τρόπων». Τους αποκάλεσαν «καθωσπρεπισμό» και νόμισαν ότι ξεμπέρδεψαν. Και δεν κατάλαβαν ότι ο τύπος ενός κανόνα όταν συγχέεται με το περιεχόμενό του παράγει εκτρώματα. Ήτα...

 GETTY Ελληνική αφασία. Αφασία: Πρόκειται για μια νευρική διαταραχή της απώλειας (μερικής ή ολικής) της γλωσσικής ικανότητας. Η γλώσσα, ο λόγος, ήταν οι προϋποθέσεις για το άλμα στην εξέλιξη και τον πολιτισμό.   Η επικοινωνία, δια του προφορικού και γραπτού λόγου, είναι αυτή που συγκροτεί τον άνθρωπο αφού για να υπάρξει ως ολοκληρωμένη προσωπικότητα απαιτείται να έχει το χάρισμα του λόγου και την αξίοποίηση αυτού με την μορφή του διαλόγου. Δηλαδή της συνύπαρξης ή τουλάχιστον της προσπάθειας συμπόρευσης με τον συνάνθρωπο, την οικογένεια, τον φίλο.   Ακόμη πιο σημαντικό, μέσω του λόγου και της εκφοράς του συνειδητοποιούμε την ύπαρξη μας και τη σχέση μας με τον Άλλο και τον κόσμο.   «Τα όρια της γλώσσας μου είναι τα όρια του κόσμου μου» είχε πει ο  Λούντβιχ Βιτγκενστάιν .   Αφασία: Πρόκειται για μια νευρική διαταραχή της απώλειας (μερικής ή ολικής) της γλωσσικής ικανότητας.   Ο διεθνούς φήμης νευροεπιστήμονας,  Jay Lombart,  υποστηρίζει ότι...

Πρώτος εχθρός η παρακμή.    «Το κράτος έχει συνέχεια». Η φράση ηχεί (και λειτουργεί) σαν πολιτική προστακτική. Αλλά με εκκρεμή την απάντηση στο ερώτημα: Συνέχεια του κράτους είναι η συνέχεια της εκφρασμένης βούλησης των πολιτών ή η συνέχιση ισχύος αποφάσεων του κοινοβουλίου υπερψηφισμένων με διαφορά ελάχιστων ψήφων; Η λογική της εμμονής στη «συνέχεια» του κράτους είναι απολύτως και μόνο χρηστική. Ποιαν εγκυρότητα μπορεί να έχουν διεθνείς συμφωνίες, που υπογράφονται από μιαν οριακή πλειοψηφία κοινοβουλευτική, με πρόδηλο το ενδεχόμενο κάποια επόμενη κυβέρνηση, νόμιμα επίσης εκλεγμένη, να αρνηθεί τη συμφωνία και να την ακυρώσει; Βέβαια, οι έντιμες (όχι προσχηματικές) δημοκρατίες προσφεύγουν σε δημοψήφισμα, όταν πρόκειται για διεθνείς συμβάσεις που δεσμεύουν οριστικά το κράτος. Δυστυχώς, στην εποχή μονοκρατορίας του Ιστορικού Υλισμού (της ασυδοσίας του πλούτου ή των ορέξεων πλούτου) υποτάσσονται και τα δημοψηφίσματα στην απόλυτη προτεραιότητα των εντυπώσεων. Να ξεπουληθεί ένα κράτ...

Έλενα Ακρίτα, η εθνική μας χωροφύλαξ. Χρονικογράφος στα «Νέα» και πρώην τηλεπαρουσιάστρια, η Έλενα Ακρίτα κατόρθωσε να κάνει πρόσφατα καριέρα και στα social media εξαπολύοντας επιθέσεις εναντίον όσων δεν συμφωνούν με τις απόψεις της. Γράφω αυτό το σημείωμα, έκπληκτη, μετά τις πρόσφατες αναρτήσεις της υπέρ του κρατούμενου Βασίλη Δημάκη, του επονομαζόμενου «ληστή με το καλάσνικοφ». Να θυμίσω ότι ο Δημάκης έχει καταδικαστεί σε 40 χρόνια, για ληστείες, και κάνει απεργία πείνας, παρότι στη φυλακή τού παρέχονται όλα τα μέσα για να σπουδάσει. Ο Χρυσοχοΐδης τα εξήγησε με λεπτομέρειες. Ο ΣΥΡΙΖΑ κόπτεται υπέρ του Δημάκη για λόγους που δεν είναι της παρούσης να σχολιάσουμε. Η Ακρίτα γιατί το κάνει; Πιστεύω ότι η απορία δεν είναι μόνο δική μου. Πολλοί έχουν κουραστεί να βλέπουν αυτή την gauche caviar, την Αριστερά με το χαβιάρι που λένε και οι Γάλλοι, να υπερασπίζεται φτωχούς, απεργούς και κατατρεγμένους, υβρίζοντας σκαιά την αντίθετη άποψη. Όπως ο Παπαδημούλης με τα δεκά...

Οι φιλόσοφοι και οι ποιητές μας είχαν προειδοποιήσει από καιρό: Μια κοινωνία εισέρχεται σε φάση κρίσης, όταν καταρρέει η ικανότητά της να θέτει ή να αναγνωρίζει σκοπούς που να εναρμονίζουν τις ατομικές βλέψεις με τις συλλογικές ανάγκες. Όταν καταρρέουν οι αντικειμενικοί δείκτες αποτίμησης και ιεράρχησης των ανθρώπινων έργων και λόγων, ακολουθεί μια κάποια αποδιοργάνωση της κοινωνικής, πολιτικής και ψυχολογικής τάξης. Η αποδιοργάνωση αυτή δεν αποτελεί απαραίτητα αρνητική εξέλιξη, καθώς της δίδεται η ευκαιρία, μέσα από ένα είδος ερωτοτροπίας με το μηδέν, να αναπτύξει εκείνες τις δυνάμεις που θα της επιτρέψουν να αναγεννηθεί. Εάν αντίθετα αποτύχει, η κρίση μεταστοιχειώνεται σε παρακμή. Η κατάσταση της παρακμής δεν συνιστά εξέλιξη της κρίσης, αλλά ποιοτικό άλμα, κατά το οποίο μια κοινωνία στερείται των αναγκαίων μέσων, ώστε να επιλύσει τα βασικά υπαρξιακά της ζητούμενα. Με απλά λόγια, δεν μπορεί να απαντήσει στο γιατί η ζωή έχει περισσότερο νόημα από τον θάνατο. Στον αντίποδα όλω...

Michael Wolf Jan Saudek Henning-Wagenbreth Roger MacPhail Τα αίτια της εξέγερσης των παιδιών (2) Τ α παιδιά είναι οι αγρότες της πόλης. Τους έχει ανατεθεί να καλλιεργούν τα σκουπίδια, το βασικό προϊόν του αστικού πολιτισμού. Ο Ιούνιος κι ο Σεπτέμβρης παραμένουν αφιερωμένοι στη συγκομιδή. Η Σελήνη στη γέμιση. Α υτό εξάλλου περιγράφει τη μοίρα όλων μας και ελάχιστα αντιβαίνει προς το συμπέρασμα ότι η κοινωνία, συνολικά, παλιμπαιδίζει. Κατ' ουσίαν: α) τα αγροτικά προϊόντα, που υποβαθμίστηκαν σε σκουπίδια και που οι αγρότες τα σκορπούν επιδεικτικά μπροστά στις κάμερες για να δείξουν ότι η τιμή τους πλησίασε το μηδέν, και β) τα κοινά σκουπίδια που παράγει η κοινωνία καθημερινά, διοχετεύοντάς τα στις χωματερές, διαφέρουν ελάχιστα. Π ριν από τριάντα μόλις χρόνια, όταν το πλαστικό αποτελούσε ακόμη εξαίρεση, ήταν ακριβώς τα σκουπίδια (όπως και τα λύματα των βόθρων) που χρησίμευαν για να λιπανθούν τα δέντρα και τα λαχανικά τα οποία, με τη σειρά τους, θα ευδοκιμούσαν για να πουληθούν και...