Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Αρχαίο θέατρο

Το θέατρο που είχε κρυφτεί πίσω από ένα βουνό.

Εικόνα
Το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, όπου κάθε καλοκαίρι δίνονται παραστάσεις αρχαίου δράματος, είναι ίσως το τελειότερο αρχαίο θέατρο. Κι όμως, το θέατρο αυτό, που μπορεί να φιλοξενήσει έως και 14.000 θεατές και διαθέτει τέλεια ακουστική, είχε επί πολλούς αιώνες κρυφτεί από τα μάτια του κόσμου. Καθώς δημιουργήθηκε σε μία χαράδρα, δεν ήταν δύσκολο να αποτελέσει μέρος του Κυνόρτιου όρους, το οποίο βρίσκεται πάνω του, και να φτάσει μέχρι τις μέρες μας με λίγες αβαρίες. Το μνημείο αναζήτησε και εντόπισε ο Παναγής Καββαδίας, φημισμένος αρχαιολόγος του 19ου αιώνα (αλλά και πολύ δύσκολος άνθρωπος και προϊστάμενος). Όταν, στα 1881κατάλαβε πού ήταν, από το σχήμα του κοίλου του, όταν δηλαδή το εντόπισε ενσωματωμένο από τον Χρόνο στην πλαγιά του βουνού, διαπίστωσε πως το μέρος είχε μετατραπεί σε δάσος. Χρειάστηκε μία εβδομάδα για να κοπούν τα δέντρα και πολύς καιρός για να αποκαλυφθούν τα μάρμαρα κάτω από 1,5μ χώμα. Συνέχισε τις ανασκαφές μέχρι και το 1883, μέσω της Αρχαιολογική

Πρωτοποριακό για την εποχή του το αρχαίο θέατρο Μεσσήνης.

Εικόνα
Το αρχαίο θέατρο της Μεσσήνης, και μαζί του τα θέατρα της Μεγαλόπολης και της Σπάρτης, ήταν πολύ περισσότερο εντυπωσιακά από όσο πιστεύουμε. Μέρη της ξύλινης σκηνής τους μπορούσαν να μετακινηθούν και, μαζί με αυτά, και τα σκηνικά, τα οποία είχαν ξύλινα πλαίσια. Με οδηγό την ανασκαφή του Πέτρου Θέμελη στην αρχαία Μεσσήνη, ο ερευνητής Ryuichi Yoshitake από το ιαπωνικό πανεπιστήμιο Kumamoto, «ξαναστήνει» το σκηνικό οικοδόμημα του θεάτρου. Τα αποτελέσματα της έρευνάς του εντυπωσίασαν τόσο, ώστε να αναπαραχθούν από εφημερίδες και επιστημονικές ιστοσελίδες όπως η Daily Mail και το EurekAlert. Η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν οι λίθινες «ράγιες» που αποκαλύφθηκαν κοντά στο προσκήνιο και τη σκηνή. Μελετώντας αυτούς τους στενούς αγωγούς, που είχαν τοποθετηθεί για να καταστήσουν εφικτή την κίνηση τροχοφόρων μεταφοράς, ο μελετητής και οι συνεργάτες του, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως το προσκήνιο και το μονώροφο στην αρχή σκηνικό οικοδόμημα, μπορούσαν επίσης να μετακινηθούν, ήταν δηλαδή

Και ξαφνικά, όλοι αγάπησαν την Αντιγόνη…

Εικόνα
Νικηφόρος Λύτρας, Η Αντιγόνη εμπρός στο νεκρό Πολυνείκη, 1865, λάδι σε καμβά, Εθνική Πινακοθήκη Η κυβέρνηση έχει τον τρόπο της να δημιουργεί θέματα εκεί που δεν υπάρχουν. Λες και το Υπουργείο μπορεί να διαχειριστεί συγκεντρωτικά, όλες τις λεπτομέρειες του εκπαιδευτικού συστήματος. Κάθε παρέμβαση όμως, έχει πολύ περισσότερο βάθος από την φλυαρία και την πόλωση στις απόψεις. Ο φετιχισμός της προγονοπληξίας είναι μία από τις πιο διαβρωτικές αρρώστιες της κοινωνίας. Πρόκειται για κληρονομικό σύμπλεγμα που εξέθρεψε η «χρηστική» προσαρμογή της Εκπαίδευσης στην εθνοκεντρική «μόρφωση». Συνήθως, οι προγονόπληκτοι –  «ένοχοι» αξιωματούχοι ή ανυποψίαστοι άνθρωποι της διπλανής πόρτας- είναι αυτοί που γνωρίζουν ελάχιστα για το αντικείμενο που θεοποιούν και το επικαλούνται στη ρητορική τους. Το κακό όμως, είναι ότι δεν προκαλούν γέλιο με τις παρεμβάσεις τους αλλά πολλές φορές, καθορίζουν και την εκπαιδευτική πολιτική των κυβερνήσεων. Για παράδειγμα, ο Καρατζαφέρης  δημιούργησε «ε

Ξανανοίγει το θέατρο της Μεσσήνης ύστερα από 1.700 χρόνια σιωπής

Εικόνα
Για περισσότερα από 600 χρόνια το αρχαίο θέατρο της Μεσσήνης φιλοξενούσε πολιτιστικές αλλά και πολιτικές εκδηλώσεις. Στον χώρο του βρέθηκαν ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος Ε' και ο περίφημος στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας, Φιλοποίμην ο Μεγαλοπολίτης κ.ά. Έπειτα απο σιωπή και εγκατάλειψη 1.700 χρόνων, το αρχαίο θέατρο της Μεσσήνης ανοίγει και πάλι τις πύλες του, για το κοινό, το φετινό καλοκαίρι. Τα εγκαίνια του αναστηλωμένου αρχαίου θεάτρου της Μεσσήνης θα γίνουν στις 3 Αυγούστου με γκαλά όπερας, που διοργανώνεται στο πλαίσιο του Ελληνικού Φεστιβάλ. Την εκδήλωση θα παρουσιάσει η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Κουρουπού και με τη συμμετοχή των ερμηνευτών Δημήτρη Πλατανιά και Τσέλιας Κοστέα. Η εκδήλωση υλοποιείται σε συνεργασία με το Σωματείο «Διάζωμα». Το αρχαίο θέατρο της Μεσσήνης ανοίγει φέτος τις πύλες του για το κοινό για πρώτη φορά μετά το 300 μ.Χ. οπότε και σταμάτησε η λειτουργία του. Η αδιάκοπη λε