Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Απολιθώματα

Ζουμ στην εξαφάνιση των ειδών.

Εικόνα
 Ζουμ στην εξαφάνιση των ειδών. Με τη βοήθεια υπερυπολογιστή, κινέζοι επιστήμονες μελέτησαν με εξαιρετική λεπτομέρεια τα τεκταινόμενα στην Παλαιοζωική περίοδο Πώς συνέβησαν οι μαζικές εξαφανίσεις των ειδών στο παρελθόν; Ποιες είναι οι αιτίες οι οποίες τις προκάλεσαν και πόσος χρόνος χρειάστηκε για να λάβουν χώρα; Αυτά είναι μερικά από τα πιο συναρπαστικά ερωτήματα τα οποία απασχολούν τους παλαιοντολόγους. Μέχρι σήμερα η επιστημονική έρευνα έχει δώσει πολλές απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, οι οποίες μάς φέρνουν πιο κοντά όχι απλώς στη διερεύνηση της ιστορίας της ζωής στη Γη αλλά και στην εξήγηση σύγχρονων φυσικών διεργασιών. Σε πρόσφατη εργασία τους, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση «Science», κινέζοι επιστήμονες χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά έναν υπερυπολογιστή ώστε να αναλύσουν σε βάθος την ανάδυση και την εξαφάνιση των ειδών στα πρώτα χρόνια της Παλαιοζωικής περιόδου. Τα αποτελέσματα της εκλεπτυσμένης αυτής ανάλυσης έδωσαν πολλές λεπτ

'Ενα εκπληκτικό εύρημα από την αυγή της ανθρώπινης εξέλιξης.

Εικόνα
'Ενα εκπληκτικό εύρημα  από την αυγή της ανθρώπινης εξέλιξης. «Είναι το κρανίο που περιμέναμε». Με αυτή τη φράση συνόψισε η Κάρολ Γουάρντ, παλαιοανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο του Μισσούρι, τον ενθουσιασμό της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας για το σχεδόν πλήρες κρανίο ανθρωπίδη, ηλικίας περίπου 3,8 εκατομμυρίων ετών, που ανακάλυψαν παλαιοντολόγοι στην Αιθιοπία, αλλάζοντας, ίσως, τα δεδομένα στην κατανόησή μας για την εξέλιξη των ειδών που οδήγησαν στον σημερινό άνθρωπο. Το εκπληκτικό απολίθωμα προσφέρει ένα «στιγμιότυπο» από την αυγή της ανθρώπινης εξέλιξης. Είναι το παλαιότερο κρανίο Αυστραλοπίθηκου που βρέθηκε ποτέ και μάλιστα από  το παλαιότερο γένος τους, τον Australopithecus anamensis , το οποίο έζησε πριν από περίπου 4,2 έως 3,8 εκατομμύρια χρόνια στην Αφρική. «Μας πάει πίσω περίπου 3,8 εκ. χρόνια, για να μας δείξει πώς μπορεί να έμοιαζαν οι πρόγονοί μας εκείνη την εποχή» λέει ο επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας που ανακάλυψε το σπουδαίο εύρημα, Γιοχά

Ένα κρανίο 210.000 ετών από την Ελλάδα το αρχαιότερο δείγμα σύγχρονου ανθρώπου σε όλη την Ευρασία.

Εικόνα
Ένα κρανίο που βρέθηκε στην Ελλάδα και χρονολογείται προ τουλάχιστον 210.000 ετών, αντιπροσωπεύει το αρχαιότερο δείγμα ανατομικά σύγχρονου ανθρώπου στην Ευρασία, δηλαδή εκτός Αφρικής, όπως ανακοίνωσε μια ομάδα Ελλήνων και ξένων επιστημόνων. Αυτό σημαίνει ότι -αν οι επιστήμονες έχουν δίκιο- το κρανίο είναι κατά τουλάχιστον 150.000 χρόνια παλαιότερο από το αρχαιότερο απολίθωμα «έμφρονος ανθρώπου» (Homo sapiens) που είχε βρεθεί έως τώρα στην Ευρώπη. Ένα δεύτερο κρανίο που βρέθηκε στην ίδια τοποθεσία της Πελοποννήσου και εκτιμάται ότι είναι τουλάχιστον 170.000 ετών, διαθέτει χαρακτηριστικά Νεάντερταλ. Τα δύο απολιθωμένα κρανία είχαν ανακαλυφθεί στο σπήλαιο Απήδημα δυτικά της Αερόπολης στη Μάνη στο τέλος της δεκαετίας του 1970, στη διάρκεια ερευνών του Ανθρωπολογικού Μουσείου της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Όμως έως τώρα δεν είχαν μελετηθεί σε βάθος και είχαν παραμείνει σχετικά άγνωστα, παρά τη μεγάλη σπουδαιότητα τους, όπως τώρα γίνεται αντιληπτό με μεγάλη καθυ

Μαθήματα ιστορίας από το απολιθωμένο DNA

Εικόνα
  Η επιτυχής εφαρμογή των τεχνικών της μοριακής βιολογίας στην επίλυση δύσκολων προβλημάτων της παλαιο­ανθρωπολογίας φαίνεται να επιβεβαιώνει τις πιο τρελές προβλέψεις της επιστημονικής φαντασίας Στις μέρες μας οι παλαιοντολόγοι και οι παλαιοανθρωπολόγοι δεν αρκούνται πλέον στη μελέτη απολιθωμένων οστών και κρανίων για να κατανοήσουν την προέλευση και την εξέλιξη του είδους μας. Χάρη στις νέες τεχνικές της μοριακής βιολογίας μπορούν, αναλύοντας το «απολιθωμένο DNA», να «διαβάζουν» τη γενετική αποτύπωση των μεγάλων εξελικτικών αλλαγών που οδήγησαν στην επικράτηση του σημερινού ανθρώπου. Παρά τη σύντομη ιστορία της η «μοριακή ανθρωπολογία» έχει να επιδείξει πολλές σημαντικές ανακαλύψεις, οι οποίες οδηγούν σε ριζική αναθεώρηση πολλών «καλά εδραιωμένων», μέχρι πρόσφατα, επιστημονικών εικασιών σχετικά με την εξέλιξη και τη φυλετική διαφοροποίηση του ανθρώπινου είδους. Για να αντιληφθούμε, ωστόσο, τη σημασία των πρόσφατων κατακτήσεων σε αυτόν τον τομέα, θα πρέπει να