«Προσφέρω ένα Γεύμα»
Alexandra Lane Πολύ δύσκολες μέρες περνάμε, τόσο δύσκολες που ούτε να τις φανταστούμε δεν θα μπορούσαμε λίγα χρόνια πριν. Η κατηφόρα που μας πήρε είναι τόσο μεγάλη που έχει οδηγήσει εκατομμύρια συνανθρώπους μας στην ανεργία και εκατοντάδες χιλιάδες στην πλήρη ανέχεια, στην πραγματική φτώχεια, στην πείνα. Όσο και να προσπαθούμε οι πιο αισιόδοξοι να δούμε φως στο τούνελ, να δούμε την ανάκαμψη και την επαναφορά της κοινωνίας μας σε μια ομαλότητα ανθρώπινη, είναι πολύ δύσκολο να πάρουμε μια ανάσα αισιοδοξίας. Βέβαια όλοι ξέρουμε πως οι δυσκολίες, προσωπικές ή κοινωνικές, δεν είναι μόνιμες. Περνάμε τους σκοτεινούς μας κύκλους και επανερχόμαστε κάποια στιγμή σε μια πιο φωτεινή τροχιά – αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και δύναμη μέχρι να καταφέρουμε να ξανασταθούμε στα πόδια μας. Στο μεταξύ χρειαζόμαστε την αλληλεγγύη, την συμπαράσταση των συνανθρώπων μας, την δραστηριοποίηση εκείνων που μπορούν να προσφέρουν. Διαβάζω και βλέπω στην τηλεόραση τις τόσες και τόσες προσπάθειες της