IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

H ψεύτικη αίσθηση ελπίδας ότι ως διά μαγείας θα αλλάξει η ωμή πραγματικότητα για τους λαούς που υποφέρουν δεν με αφορά. Hταν, είναι και θα είναι ένα επικοινωνιακό κυνικό ντελίριο, χρήσιμο μόνο για τους κυβερνώντες και τους τραπεζίτες, που με αφήνει πλήρως αδιάφορη. Οι λαοί δικαίως ανησυχούν για την έλλειψη της αναπτυξιακής διάστασης των επιλογών της συνόδου κορυφής των Βρυξελλών, με τις θυσίες χωρίς ορατό τέλος. Οι Ελληνες αυτοκτονούν καθημερινώς. Και αυτό που μας προσφέρεται σαν μοναδική ελπίδα είναι να «μεταλλαχθούμε» σε τράπεζες, αφού μας προστατεύει η Ε.Ε. Βρέθηκε συμβιβασμός χθες για να μπορεί ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Διάσωσης να ανακεφαλαιοποιεί δανείζοντας απευθείας τις τράπεζες της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν δυσκολίες! Στο δείπνο των 27 ηγετών, η Ιταλία και η Ισπανία πέτυχαν να προστατευθούν από τις επιθέσεις των αγορών οι βαριά μολυσμένες από τα «τοξικά» κρατικά ομόλογα τράπεζές τους, χωρίς να αυξάνεται το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας. Ακόμη, ο

Μας αρέσει δεν μας αρέσει, το μοντέλο της εκτεταμένης μικρής επιχειρηματικότητας -με τα διάσπαρτα καταστήματα των 30-50 τ.μ.- έχει τελειώσει. Μικρομάγαζα, φυσικά, θα υπάρχουν, όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο. Αλλά το φαινόμενο να συντηρούνται σε κάθε πολυκατοικία τρία μαγαζιά, ακόμη και σε αμιγώς οικιστικές περιοχές, θα εκλείψει. Η ελληνική οικονομία δεν θα έχει ποτέ τα δανεικά ή το πλεόνασμα για να συντηρεί όλες αυτές τις μονοπρόσωπες, εμπορικές κατά κύριο λόγο, επιχειρήσεις. Αυτή, όμως, η αναγκαστική στροφή στην ελληνική οικονομία αφήνει ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού επενδυμένου κεφαλαίου ανενεργό. Το βλέπουμε σήμερα στα κλειστά μαγαζιά που ρημάζουν. Πολλοί ιδιοκτήτες ελπίζουν στην αντιστροφή του οικονομικού κύκλου για να τα ξανανοικιάσουν. Πολλοί θα επαληθευθούν. Οι περισσότεροι όμως όχι. Από την άλλη, υπάρχουν ανενεργές παραγωγικές δυνάμεις στη χώρα, αυτές που κάποτε ήταν η ατμομηχανή της οικονομίας. Ο οικοδομικός κλάδος δεν πρόκειται ποτέ να ξαναδεί τις

(...) We are now considering the T-Loramids, a $4 billion project to strengthen our air defense capacity, but we must be careful. What we are expecting to deal with is Syrian helicopters and planes; however, what we intend to buy are systems actually designed for use against ballistic missiles. Our problem is with Syria, but who has the ballistic missiles targeted by the system we will buy? Iran. (...) Two systems are the backbone of our air defense system: British Rapier missiles with medium range and Stinger. We have over 80 batteries of Rapiers. Roketsan also manufactures them with a license agreement. They have been deployed to protect military facilities and civilian targets with strategic importance. The Stinger is a very affective short-range, low-altitude air defense weapon. Turkey’s stock of Stingers, which can be launched from the shoulder without radar, is estimated at around 850. The Turkish company Aselsan also produces the ATILGAN PMADS (Pedestal-Moun

(...) αυτή η λύση φαίνεται να προσπαθεί να θεραπεύσει τα συμπτώματα της κρίσης, που είναι η αύξηση του χρέους και όχι τη γενεσιουργό αιτία . Τα χρέη που ανακυκλώνονται ανάμεσα στις τράπεζες και τα κράτη μέσω των κρατικών ομολόγων έχουν προκύψει σε πρώτο χρόνο είτε από τις τραπεζικές φούσκες που έσκασαν (Ιρλανδία, Ισπανία), είτε από υπερβολικό κρατικό δανεισμό (Ελλάδα, ισπανικές περιφέρειες, Ιταλία) που γέμισαν τις τράπεζες με ομόλογα-σκουπίδια. Και οι δύο περιπτώσεις οδηγούν στον ίδιο ύποπτο:   την απελευθέρωση της κίνησης των κεφαλαίων και τη συνεπακόλουθη αποδιάρθρωση της παραγωγής στη Δύση. Από τη δεκαετία του ‘80 και μετά, η απελευθέρωση της κίνησης κεφαλαίων και η απορύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, έδωσε τη δυνατότητα στα κεφάλαια να κινούνται παντελώς ελεύθερα και με συμπεριφορά αγέλης. Οι επιχειρήσεις ιδρύονται σε offshore, δίνουν φασόν την παραγωγή τους σε κινέζικα εργοστάσια, τιμολογούν σε φορολογικούς παραδείσους, επιδοτούνται από τους Ευρωπαίους πολίτε

Σκίτσο του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ Δυστυχώς, δεν πρόκειται για ποδόσφαιρο: βάζεις το γκολ, πανηγυρίζουν οι οπαδοί στις κερκίδες... Οσο κι αν οι απλοϊκές και επίπεδες προσεγγίσεις είναι συχνά θελκτικές, τα πράγματα στην ευρωζώνη είναι κάτι παραπάνω από μπλεγμένα και οι χθεσινές αποφάσεις κάθε άλλο παρά τα ξεκαθάρισαν: είναι ίσως μία από τις κλασικές εκείνες περιπτώσεις, που η πραγματικότητα δεν είναι αυτή που φαίνεται. Πολλοί είναι εκείνοι που εκτιμούν ότι η γερμανική πολιτική υπέστη μια σημαντική ήττα στη Σύνοδο Κορυφής - μακάρι η παρούσα στήλη να μπορούσε να συμμεριστεί τις απόψεις τους. Ομως αυτή η «ήττα» ήταν πολύ περισσότερο συμβολική παρά πραγματική. Αντιθέτως, επί του πραγματικού πεδίου, ίσως μπορεί κανείς να πει ότι το Βερολίνο εξασφάλισε μια «νίκη». Κατά κάποιο τρόπο, οι Γερμανοί τα πήραν όλα. Ας προσπαθήσουμε να τα βάλουμε σε τάξη. Πρώτον, με τα 130 δισ. του Συμφώνου Ανάπτυξης η Γερμανία εξασφάλισε κάτι πολύ πιο σημαντικό γι' αυτήν: την τελική αποδοχή κ

«Όχι κυρία μου. Δεν υπογράφω, ο κόσμος να χαλάσει, τα ανόητα κείμενα που μου θέτεις.» Πρόκειται για την πρώτη φορά από τότε που ξέσπασε η Κρίση που η ΕΕ λαμβάνει μια απόφαση που να συνάδει με την λογική. Πρώτη φορά! Έπρεπε βέβαια πρώτα να βρεθεί η Ευρωζώνη δύο εβδομάδες προ της οριστικής και μη αναστρέψιμης διάλυσης και, το πιο σημαντικό, να βρεθεί κάποιος που να πει στην κα Μέρκελ: «Όχι κυρία μου. Δεν υπογράφω, ο κόσμος να χαλάσει, τα ανόητα κείμενα που μου θέτεις.» Ο κύριος αυτός ήταν, βέβαια, ο κ. Μόντι ο οποίος βρήκε το σθένος (να κάνει κάτι που κανείς δεν είχε τολμήσει πριν) για έναν απλό λόγο: Εδώ και δύο εβδομάδες, οι μεγάλες επιχειρήσεις της Βόρειας Ιταλίας ρευστοποιούν όσο-όσο και μαζικά περιουσιακά τους στοιχεία και μεταφέρουν τα κεφάλαια στην Ελβετία, στην Γερμανία, στο Λονδίνο και στην Νέα Υόρκη. Υπό αυτές τις συνθήκες, η Ιταλία βρίσκεται στα πρόθυρα της πλήρους κατάρρευσης και ο κ. Μόντι είχε, το πολύ, δύο εβδομάδες για να κάνει κάτι πριν τον ανατρέψουν

(...) το δίλημμα τίθεται επιτακτικά:  Θα πάμε μπροστά διατηρώντας και ενισχύοντας το ευρώ ή θα πάμε πίσω διαλύοντάς το;  Η κοινωνική συνοχή μεταξύ των μελών της ΟΝΕ πρέπει, και μπορεί, να γίνει ουσιαστική και όχι να παραμένει μια επιφανειακή σύγκλιση μεταξύ των χωρών του πλούσιου Βορρά και του φτωχού Νότου. (...) Υπό την αφόρητη πίεση μιας απίστευτα ζοφερής οικονομικής πραγματικότητας, ο ένας Ευρωπαίος ηγέτης μετά τον άλλον αποδοκιμάζουν εκόντες άκοντες την οικονομική ορθοδοξία της καγκελαρίου Μέρκελ. Και (σχεδόν) όλοι μαζί προσπαθούν εν μια νυκτί να μετατρέψουν τη φράου Μέρκελ, από «Frau-Νein» (κυρία Οχι) σε «Frau-Ja» (κυρία Ναι). Το «πιστωτικό σύμπαν» τρίζει στην Ευρώπη από τα «τοξικά» κρατικά ομόλογα της Iσπανίας και της Ιταλίας και το κόστος δανεισμού εκτινάσσεται σε απαγορευτικά ύψη. Αξίες καταστρέφονται. Αλλά η καταστροφή είναι μεγαλύτερη επειδή το έλλειμμα πολιτικής βούλησης μπορεί να οδηγήσει σε οικονομικό κατακλυσμό. Το έλλειμμα πολι

(...) Η αχαλίνωτη προπαγάνδα των σωματείων και οργανώσεων των Αλβανοτσάμηδων, ενισχυόμενη από άφθονο χρήμα αγνώστου προελεύσεως, εξαπλώνεται ραγδαία στον δημόσιο λόγο της γείτονος ρίχνοντας δηλητήριο στις σχέσεις της ελληνικής μειονότητας με τους Αλβανούς  (...)   Ελληνισμός ... ''Πολυφωνικά τραγούδια Β.Ηπείρου'' Εθνολογικός χάρτης  Β. Ηπείρου (1913). Ελληνικοι (μπλε) και αλβανικοι (γκρι) πληθυσμοι Υπαρκτός ομαδικός τάφος; Επικίνδυνο παιχνίδι που απειλεί να δυναμιτίσει τις σχέσεις της ελληνικής μειονότητας με τα Τίρανα εξελίσσεται τελευταία στην Αλβανία, με πρωταγωνιστές Αλβανοτσάμηδες, που με την ανοχή της κυβέρνησης αποδύονται σε ανοιχτές προκλήσεις εις βάρος του ομογενειακού στοιχείου στον Νότο, αλλά και της ίδιας της Ελλάδας. Επιθεώρηση στρατιωτικού αγήματος Τσάμηδων από Γερμανό Αξιωματικό Με αφορμή την επέτειο εκδίωξης των συνεργατών των δυνάμεων κατοχής, ένοπλων αυτονομιστών Τσάμηδων από την Ηπειρο το 1944,

Journalists, too, are criticized. We are not immune to criticism. There are also some in our media who have accumulated too much evil on their plates. For some, “criticism” only means swearing, insulting and slandering. Now, we have started a quarrel within the media. I am talking about the debate that stated right after the prime minster’s “hired pens” speech. This debate is extremely important and is the essential question of the “freedom of the press.” The question is whether journalists can criticize official policies during a state of war or in tense situations? Or should they, in the name of national unity, simply support official policies? The incident that provoked these questions was that some columnists were questioning, during the recent Syria crisis, why the Turkish plane was actually flying out there in the first place. According to some colleagues, in such cases the interests of the country come first and nobody can have a stance justifying “the enemy.” This c

Η Ελλάδα έχει 1,2 εκατ. ανέργους και μόνο 2,5 εκατ. εργαζομένους.  Τα μαθηματικά είναι αφοπλιστικά. Η Νίκη είναι διευθύντρια σε υπηρεσία υπουργείου που ασχολείται με τα ευρωπαϊκά κονδύλια του ΕΣΠΑ. Είναι από αυτό το είδος ανθρώπων που αποδεικνύουν ότι υπάρχουν σοβαροί δημόσιοι υπάλληλοι, με συναίσθηση ευθύνης. Μισή ώρα συζήτηση με τη Νίκη μπορεί να δείξει σε τι σταυροδρόμι ή σε τι αδιέξοδο βρίσκεται αυτό που λέμε ανάπτυξη. Το 2012 η Ελλάδα μπορεί να απορροφήσει περί τα 4 δισ. ευρώ από το ΕΣΠΑ, αλλά μέχρι στιγμής έχει αξιοποιήσει μόνο 700 εκατομμύρια. Τι συμβαίνει και ενώ η χώρα καίγεται για ανάπτυξη, για παραγωγή, για νέες επιχειρήσεις, είναι ανίκανη να αξιοποιήσει τα κονδύλια που περιμένουν; Τι απίθανη κατάσταση είναι αυτή όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση μας παρακαλά να απορροφήσουμε τα χρήματα που θα φέρουν νέες θέσεις εργασίας; Η Νίκη περιγράφει ψυχρά την κατάσταση, όπου υπάρχουν ευθύνες στις πολιτικές ηγεσίες και στη δημόσια διοίκηση. Τη κύρια ευθύνη έχουν οι πολιτικές ηγεσί

By Paul Krugman & Richard Layard *  Δημοσιεύθηκε:  28/06/12 Έχουν περάσει περισσότερα από 4 χρόνια από τότε που ξεκίνησε η χρηματοοικονομική κρίση κι οι μεγαλύτερες ανεπτυγμένες οικονομίες του πλανήτη παραμένουν βαθιά σε ύφεση , σε μία σκηνή που μοιάζει πολύ με τη δεκαετία του 1930. Ο λόγος είναι απλός: στηριζόμαστε στις ίδιες ιδέες που επικράτησαν στην πολιτική κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου. Ιδέες που έκτοτε έχουν διαψευσθεί και βασίζονται σε σημαντικές πλάνες ως προς τις αιτίες της κρίσης, τη φύση της και την κατάλληλη απάντηση. Οι ιδέες αυτές έχουν πλέον ριζώσει στη λαϊκή συνείδηση, παρέχοντας στήριξη στην υπερβολική δημοσιονομική λιτότητα σε πολλές χώρες. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, για ένα μανιφέστο όπου mainstream οικονομολόγοι θα δώσουν στο κοινό μία ανάλυση που βασίζεται σε περισσότερα δεδομένα για τα προβλήματά μας.   Οι αιτίες Πολλοί αξιωματούχοι επιμένουν ότι η κρίση προκλήθηκε από ανεύθυνο δημόσιο δανεισμό. Με ελάχιστες εξαιρέσεις -όπως η Ελλάδα-