Μια πρόταση για τις πόλεις ...

Μας αρέσει δεν μας αρέσει, το μοντέλο της εκτεταμένης μικρής επιχειρηματικότητας -με τα διάσπαρτα καταστήματα των 30-50 τ.μ.- έχει τελειώσει. Μικρομάγαζα, φυσικά, θα υπάρχουν, όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο. Αλλά το φαινόμενο να συντηρούνται σε κάθε πολυκατοικία τρία μαγαζιά, ακόμη και σε αμιγώς οικιστικές περιοχές, θα εκλείψει. Η ελληνική οικονομία δεν θα έχει ποτέ τα δανεικά ή το πλεόνασμα για να συντηρεί όλες αυτές τις μονοπρόσωπες, εμπορικές κατά κύριο λόγο, επιχειρήσεις.

Αυτή, όμως, η αναγκαστική στροφή στην ελληνική οικονομία αφήνει ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού επενδυμένου κεφαλαίου ανενεργό. Το βλέπουμε σήμερα στα κλειστά μαγαζιά που ρημάζουν. Πολλοί ιδιοκτήτες ελπίζουν στην αντιστροφή του οικονομικού κύκλου για να τα ξανανοικιάσουν. Πολλοί θα επαληθευθούν. Οι περισσότεροι όμως όχι.

Από την άλλη, υπάρχουν ανενεργές παραγωγικές δυνάμεις στη χώρα, αυτές που κάποτε ήταν η ατμομηχανή της οικονομίας. Ο οικοδομικός κλάδος δεν πρόκειται ποτέ να ξαναδεί τις παλιές μέρες δόξας. Δεν απομένουν πλέον και πολλοί χώροι για να χτίσουμε ενώ τα φορολογικά ή άλλα κίνητρα θα είναι ασπιρίνη σε μια δομική κρίση. Το μεσοπρόθεσμο στοίχημα αυτού του κλάδου είναι να διορθώσει τις ασχήμιες του παρελθόντος. Οι πόλεις μας χρειάζονται ανακατασκευή. Πρέπει να γίνουν βιώσιμες. Η φρενίτιδα που ξεκίνησε με την αντιπαροχή τελείωσε με τις εξωφρενικές τιμές των διαμερισμάτων (είχαν φτάσει τα καινούργια διαμερίσματα στην Κυψέλη να κοστίζουν όσο στο Μανχάταν). Ακόμη και όταν γυρίσει ο οικονομικός κύκλος, κανείς δεν πρόκειται να αγοράσει διαμέρισμα προς 3.000 ευρώ το τετραγωνικό σε κάποια υποβαθμισμένη γειτονιά. Η σχέση τιμής - απόδοσης είναι αντικειμενικά πολύ υψηλή.

Χρειάζεται λοιπόν σχέδιο παρεμβάσεων μέσα στις πόλεις και αυτό μπορεί να ξεκινήσει κινητροδοτώντας τη μετατροπή των κλειστών καταστημάτων σε κλειστά γκαράζ. Αυτό θα έχει πολλαπλά οφέλη. Οι ιδιοκτήτες θα αξιοποιήσουν την ακίνητη περιουσία τους. Ο οικοδομικός κλάδος θα έχει ευκαιρίες για νέες και πιο χρήσιμες δουλειές από το να χτίζει κάθε μπαΐρι της επικράτειας. Νέες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν. Οι δρόμοι θα απελευθερωθούν από τα παρκαρισμένα I.X. που επιβαρύνουν την κυκλοφορία και το περιβάλλον. Τα σχεδόν ανύπαρκτα σήμερα πεζοδρόμια μπορούν να διαπλατυνθούν. Οσο για τα κεφάλαια που απαιτούνται, σίγουρα κάπου λιμνάζουν στα κοινοτικά προγράμματα που δεν αξιοποιούμε. Αρκεί να τα ψάξουν οι δήμαρχοι.

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ

''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ''

30-6-2012