IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην 8η χειρότερη θέση σε ό,τι αφορά το πόσους φόρους πληρώνουμε, δεν θα ήταν ίσως αρνητικό αν η ανταποδοτικότητα των φόρων, με τη μορφή των προσφερόμενων κρατικών υπηρεσιών, ήταν υψηλού επιπέδου.  Δουλεύουμε 179 ημέρες αποκλειστικά  για να συντηρούμε το κράτος. Δουλεύουμε για το κράτος σχεδόν τις μισές ημέρες του χρόνου. Σύμφωνα με το ΚΕΦίΜ – Μάρκος Δραγούμης, το 2021, από τις 365 ημέρες του χρόνου, τις 179 εργαστήκαμε για να πληρώσουμε φόρους και εισφορές. Με βάση την ανάλυση "Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας" για την Ελλάδα ήταν η 29η Ιουνίου του 2021, αφού έως τότε κάθε μισθός και ημερομίσθιο προοριζόταν για τα κρατικά ταμεία. Την τελευταία πενταετία, σταθερά σχεδόν το μισό εισόδημα που παράγεται στην Ελλάδα πηγαίνει στο κράτος. Αν συνυπολογιστεί το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης για το 2021, το οποίο αντιπροσωπεύει μελλοντικούς φόρους, τότε η Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας για το 2021 θα έρθει σε 42 ημέρες και συγκεκριμένα την 10η Αυγούστου.

  Ο «Ρομπέν των Δασών» και οι φορολογικοί παράδεισοι. Η Amazon και το Facebook κερδίζουν δισεκατομμύρια παγκοσμίως, αλλά συχνά δεν πληρώνουν καθόλου φόρους. H Apple, έχοντας μεταφέρει στην Ιρλανδία την έδρα της, έχει ετήσια φορολογική επιβάρυνση …0,005%, επί των κερδών της. Αποτέλεσμα; Οι ψηφιακοί κολοσσοί να εξασφαλίζουν κέρδη ρεκόρ, αλλά καταβάλουν ψίχουλα σε χώρες που βλέπουν τη φορολογική βοήθεια ως εθνικό επιχειρηματικό μοντέλο. Αυτή η πρωτοφανής φοροαποφυγή έγινε ακόμη πιο τρανταχτή στη διάρκεια της πανδημίας: Όταν τα κράτη αναγκάστηκαν να δαπανήσουν δισεκατομμύρια ευρώ για να ενισχύσουν τις κοινωνίες και τις υποδομές από τις οποίες επωφελούνται επίσης οι πολυεθνικοί κολοσσοί. Είναι «σημαντική», λοιπόν ,κατ` αρχήν, η απόφαση των υπουργών Οικονομικών των Επτά πλουσιότερων χωρών του κόσμου να επιβάλουν παγκοσμίως ελάχιστο φόρο 15% στις πολυεθνικές ,ανεξάρτητα από το αν δηλώνουν τα κέρδη τους σε χώρες -φορολογικούς παραδείσους. Σίγουρα δεν πρόκειται για «επανάσταση» ,όπως έσπευσαν

 Ελληνικό φαινόμενο οι φόροι «στα τυφλά».     Το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην κορυφή των χωρών που επιβαρύνουν υπέρμετρα φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις δεν αποτελεί είδηση τα τελευταία 10 χρόνια, ωστόσο τα νεότερα στοιχεία του ΟΟΣΑ σε συνδυασμό με σχετική μελέτη του ΙΟΒΕ δείχνουν ότι οι φόροι επιβάλλονται στα «τυφλά».  Η έκθεση του ΟΟΣΑ αποκαλύπτει ότι οι μεγαλύτερες εισπράξεις εσόδων για το ελληνικό κράτος το 2019 προήλθαν από τη φορολογία στα αγαθά και υπηρεσίες (ΦΠΑ και ειδικοί φόροι στην κατανάλωση), η οποία αντιστοιχούσε στο 15,3% του ΑΕΠ, όταν στα υπόλοιπα κράτη του ΟΟΣΑ οι εισπράξεις προέρχονται κατά κύριο λόγο από τη φορολογία εισοδήματος.  Την ίδια στιγμή, η μελέτη του ΙΟΒΕ δείχνει ότι την περίοδο της δημοσιονομικής προσαρμογής, δηλαδή τη δεκαετία του 2010, οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης χρησιμοποιήθηκαν κατεξοχήν για την ενίσχυση των φορολογικών εσόδων, μέσω της αύξησης των συντελεστών και της εισαγωγής νέων ειδικών φόρων.  Η πολιτική αυτή, όπως σημειώνουν οι μελετητές,

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:  'Εσοδα 5 δισ. τον χρόνο από ξένους συνταξιούχους; GREECE O Σεμπάστιαν που θέλει να μείνει για πάντα στην Ιθάκη. O Σεμπάστιαν είναι ένας κλασσικός ελληνολάτρης Γερμανός, που τυχαία κάποιο καλοκαίρι της ζωής του επισκέφθηκε την Ιθάκη. Και φυσικά την ερωτεύτηκε, για το τοπίο της, την ιστορία της, τα αρχαία της, τη θάλασσα της, τα μονοπάτια της, τα λιμανάκια της και τα ορεινά χωριά της. Το όνειρο του Σεμπάστιαν, αλλά και δεκάδων άλλων Γερμανών, Ελβετών, Βρετανών, Ιταλών και Γάλλων, είναι όταν συνταξιοδοτηθούν να εγκατασταθούν μόνιμα σε αυτό το ξεχωριστό νησί του Ιονίου Πελάγους. Διότι όπως ξέρουμε, είναι δύσκολο να φτάσει κανείς στην Ιθάκη, αλλά είναι ακόμα δυσκολότερο να την αποχωριστεί. Επομένως, με το που κυκλοφόρησε η είδηση για τον αυτοτελή, ετήσιο, φόρο της τάξης του 7%, που θα πληρώνουν - και θα ξεμπερδεύουν με την εφορία - όσοι συνταξιούχοι του εξωτερικού μεταφέρουν την φορολογική τους έδρα στην Ελλάδα, όχι μόνο ο Σεμπάστιαν, αλλά κα

Είναι θέμα δικαιοσύνης:  Πάρτε περισσότερους φόρους  από τις πολυεθνικές  Το κόστος της κρίσης του κορωνοϊού αναγκάζει τις κυβερνήσεις να επιδιώξουν περιορισμό της φοροαποφυγής από τις επιχειρήσεις.   Το ξενοδοχείο «Σαβόι» του Λονδίνου υποδέχεται την καλοντυμένη και καλά δικτυωμένη πελατεία του εδώ και 131 χρόνια. Αλλά παρά την αρτ ντεκό διακόσμησή του και τη μεγαλειώδη προσωπική εξυπηρέτηση που προσφέρει, το «Σαβόι» χάνει χρήματα. Πολλά χρήματα. Στην πραγματικότητα, χάνει χρήματα από τότε που οι σημερινοί ιδιοκτήτες του -ο πρίγκηπας Αλουαλίντ Μπιν Ταλάλ της Σαουδικής Αραβίας και η Αρχή Επενδύσεων του Κατάρ- εξαγόρασαν το υπερπολυτελές ξενοδοχείο, το 2005. Η επιχείρηση έχει καταγράψει ζημιές 20,4 εκατ. λιρών το 2018 και 83 εκατομμυρίων το προηγούμενο έτος. Η εταιρεία αποδίδει τις κακές αυτές επιδόσεις σε μια πληθώρα αιτιών: τρομοκρατία, Brexit, πτώση της ισοτιμίας της στερλίνας. Η Covid-19 αναμφίβολα θα περιλαμβάνεται στις αιτίες της τρέχουσας περιόδου. Αλλά υπάρχε

Η μείωση των φόρων στην εργασία  το «κλειδί»' για το πακέτο Πισσαρίδη. Η επόμενη ημέρα της χώρας συνδέεται άμεσα με την φορολογική μεταρρύθμιση. Κανένας σοβαρός ανασχηματισμός της οικονομίας δεν μπορεί να περπατήσει αν δεν μειωθούν τα βάρη στην μισθωτή εργασία, αν δεν μειωθεί η φορολογία στην παραγωγή. Κανείς επενδυτής δεν πρόκειται να προτιμήσει την Ελλάδα αν δεν ελαττωθούν οι συντελεστές στην φορολογία και στις ασφαλιστικές εισφορές, ούτε η παραοικονομία θα μειωθεί, ούτε οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα καταφέρουν ποτέ να γίνουν μεγαλύτερες, δηλαδή ανταγωνιστικότερες . Στην λογική αυτή στηρίζονται οι προτάσεις της επιτροπής Πισσαρίδη για τον επανασχεδιασμό του φορολογικού συστήματος, κεφάλαιο που – όχι τυχαία- καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του πακέτου των αλλαγών το οποίο αυτή παρουσίασε χθες στον πρωθυπουργό. Η μείωση των φόρων στην εργασία αποτελεί το «κλειδί» για το σχέδιο Πισσαρίδη. Σε μια κλειστή οικονομία σαν την ελληνική, υπερυθμισμένη, εσωστρεφής, με χαμηλή

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Σκέψεις για την μετά τον Κορονο'ι'ό εποχή .   Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΙΟ- ΜΕΡΟΣ Α’ Το ΑΕΠ της χώρας την περίοδο 1980-1999 σημείωσε εμφανή κάμψη των ρυθμών αύξησής του. Ετσι, ενώ τη δεκαετία ’71-’80, αυξανόταν με μέσο ετήσιο ρυθμό 5,6%, τη δεκαετία ‘81-’90 ο ρυθμός αυτός έπεσε στο αξιοθρήνητο 0,5%, για να ανέβει στο 2,1% την περίοδο ’91-’99. Ας δούμε όμως κάποια νούμερα. Το 1980 το ποσοστό της πρωτογενούς παραγωγής στο ΑΕΠ ηταν 25% και της μεταποίησης 15%. Το 1983 τα ποσοστά έγιναν 19% και 14% αντίστοιχα. Το 1987 , 11% και 15% αντίστοιχα. Εκεί παρέμειναν μέχρι το 2000. Μετά σιγά-σιγά άλλαξαν και σήμερα είναι πρωτογενής 3% και μεταποίηση 7%. Θα πει κάποιος και τι έγινε; Σωστή η ερώτηση αλλα ο ερωτών είναι άσχετος με την δυνατότητα της χωρας μας να παράγει πλούτο. Η ανάπτυξη και η παραγωγική ανασυγκρότηση έχουν πρόσημο τόσο ταξικό όσο και εθνικό. Από τη μεριά της κοινωνίας, για να ονομάσουμε σήμερα μια πορεία “ανάπτυξη” πρέπει απαρ