IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Προοπτικές νέου προσανατολισμού στο Κυπριακό και στα Ελληνοτουρκικά. Το σιδηροδρομικό ατύχημα που στοίχισε την ζωή σε δεκάδες πολίτες οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν νέοι και φοιτητές προκάλεσε θλίψη στα μέλη της Ελληνικής κοινωνίας, εκδηλώθηκαν διαμαρτυρίες και προκλήθηκαν πολιτικές αντιμαχίες. Η απόδοση ευθυνών είναι τόσο νομικό όσο και πολιτικό ζήτημα που θα συζητείται επί μακρόν. Παράλληλα, οι στρατηγικές εξελίξεις πλανητικά και στην περιφέρεια στην οποία ανήκει η Ελλάδα είναι καταιγιστικές. Εξ ου και η ανάγκη για συνεχή λήψη αποφάσεων και συνεχείς στρατηγικές και διπλωματικές κινήσεις. Ένα σημαντικό γεγονός είναι η επίσκεψη του νέου Κύπριου προέδρου Νίκου Χριστοδουλίδη στην Αθήνα μερικές μόνο μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του. Προεκλογικά ο νέος Κύπριος πρόεδρος με πολύ προσεκτικό τρόπο αλλά εξ αντικειμένου και πολύ ουσιαστικό υιοθέτησε θέσεις για νέους προσανατολισμούς και νέες πρωτοβουλίες όσον αφορά δύο κεντρικά ζητήματα: Πρώτον, τον ρόλο της Ευρώπης

  Θέμος Στοφορόπουλος: Στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης της Κύπρου   ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΦΩΤΙΑΔΗ* Ο Θέμος  Στοφορόπουλος   αναλαμβάνει την ελληνική πρεσβεία στην Κύπρο,   στις αρχές του 1980 , όπου παράλληλα εκείνη την περίοδο αναδύεται ένα κίνημα λαϊκό που είχε απογοητευτεί από τις πολιτικές ηγεσίες του νησιού που απέτυχαν να δημιουργήσουν μια εθνική στρατηγική απελευθέρωσης αλλά αντιθέτως με τις διαρκείς υποχωρήσεις τους υποθήκευαν το μέλλον της Κύπρου και του Ελληνισμού με νέα τετελεσμένα που οδηγούσαν σε πλήρη υποδούλωση του νησιού. Ο λαϊκός αυτός ξεσηκωμός πήγαζε απο τη δράση των προσφυγικών σωματείων που είχαν ως σκοπό την επιστροφή των εκτοπισμένων στα πάτρια εδάφη, στα κατεχόμενα χωριά και πόλεις. Δημιουργήθηκε λοιπόν η Κίνηση γυναικών – Η Επιστροφή – που αγκαλιάστηκε από τον λαό μαζικά. Ο πρέσβυς ζούσε από κοντά τις εξελίξεις αυτού του αγώνα με επικεφαλείς τις γυναίκες. Έδινε και ο ίδιος τον δικό του αγώνα απέναντι στους πρέσβεις των ιμπεριαλιστικών κέντρων H.Π.Α.  και  Μ. Βρετανίας πο

«Βιώσιμο είναι το κράτος όταν διαθέτει επαρκή ισχύ (και στρατηγική) εκπλήρωσης των προνοιών του διεθνούς δικαίου για την Επικράτειά του».        Χουντικό πραξικόπημα και Τουρκική εισβολή 1974: Έγιναν τα παθήματα μαθήματα; Καιρός να προβληματιστούμε για τα λάθη και τα ελλείμματα της μεταπολεμικής περιόδου. Η Κύπρος και ο ελληνισμός κινδυνεύουν. Τον Απρίλιο 1967 εκτελέστηκε πραξικόπημα στην Ελλάδα που εγκαθίδρυσε ένα αδίστακτο δικτατορικό καθεστώς και στις 15 Ιούλιου του 1974 εκτελέστηκε το εγκληματικό χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο που επικαλέστηκε η Τουρκία για να εισβάλει στις 20 Ιουλίου του 1974 και να καταλάβει πάνω από το ένα τρίτο της Κυπριακής Δημοκρατίας δημιουργώντας παράνομα τετελεσμένα τα οποία μισό αιώνα μετά συνεχίζονται. Τα γεγονότα του 1967 και του 1974 δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία αλλά αποτέλεσμα μεταπολεμικών παθογενειών. Ένα ερώτημα που τίθεται είναι: Έγιναν τα παθήματα μαθήματα; Προϋπόθεση για να ισχύσει κάτι τέτοιο είναι να υπερισχύσουν συντριπτικά θέσεις όπω

  Κύριε Αναστασιάδη, δεν αντιμετωπίζεται η τουρκική επιθετικότητα με… επιστολές.   Κώστας Βενιζέλος   Η ανάγκη να αποστείλει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιστολή στον κατοχικό ηγέτη επιστολή, πηγάζει προφανώς και από τις εξαγγελίες του υπουργού Εξωτερικών, ο οποίος «βλέπει» κινητικότητα στο Κυπριακό εντός καλοκαιριού. Προβλέπει κινητικότητα ενώ υπάρχουν εκτιμήσεις ακόμη και για το ενδεχόμενο η κατοχική Τουρκία να προκαλέσει «θερμό επεισόδιο» ( ή η κινητικότητα θα προκληθεί μετά το επεισόδιο;). Η επιστολή προφανώς στάλθηκε για να καλύψει σε μεγάλο βαθμό τις διπλωματικές ακροβασίες του υπουργού Εξωτερικών, που επιμένει στο πακέτο των ΜΟΕ, το οποίο και αδιέξοδο είναι και κινδύνους εμπεριέχει. Αλλά και ως απάντηση προφανώς στις πρόσφατες, νέες προκλήσεις των Τούρκων στην περίκλειστη περιοχή της κατεχόμενης Αμμοχώστου. Αν αυτό το τελευταίο ισχύει, σημαίνει πως αντί κινήσεων αποτροπής, επιλέγεται η τακτική να… παρακαλούν τους Τούρκους, μήπως και δεήσουν να σταματήσουν τον εποικισμό της πόλης.

  Σκίτσο του Πιν Τα «σενάρια» κατάρρευσης της Τουρκίας οδηγούν στην αναβάθμισή της. Χρόνια τώρα, οι οπαδοί της πολιτικής της μοιρολατρίας, που συνδέεται με την ακινησία, την αδράνεια και το φοβικό σύνδρομο έναντι της κατοχικής δύναμης, αναμένουν την… κατάρρευση της Τουρκίας. Επενδύουν σε αυτό το σενάριο, το οποίο εκτός από το γεγονός ότι είναι εξωπραγματικό, ενισχύει και μια διαχρονική αντίληψη: «Θα κερδίσουμε εάν καταρρεύσει η Τουρκία», «θα μας βοηθήσουν τρίτοι», εννοώντας Άγγλους, Αμερικανούς, «ξανθό γένος», Ε.Ε. Κι όλα αυτά στο περίμενε, στην αδράνεια. Ένα βολικό σενάριο για να μην προτάσσεται το Κυπριακό, αλλά όλα τα υπόλοιπα, ευρύτερου ενδιαφέροντος, όπως προγράμματα τύπου «χρυσών διαβατηρίων». Μια προσέγγιση, η οποία στηρίζεται στη λογική πως «είμαστε μικροί και δεν μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε». Οπότε, με βάση αυτή την προσέγγιση, οι επιλογές είναι περιορισμένες και στηρίζονται στα σενάρια των τρίτων και της κατοχικής Τουρκίας.